Okulun bahçesi çok güzel görünüyordu. Hayatımda gördüğüm en güzel okul olabilirdi. Çok mutlu olmuştum böyle bir manzarayla karşılaşınca. Okulum üç kattan oluşuyordu, içeri girdik hemen yanımdaki arkadaşımla. Benim olduğum sınıfı aradık onunla birlikte ve evet bulmuştuk. 9|C sınıfıydı sınıfım. Ve ikinci kattaydı. İkinci kat sadece dokuz ve onuncu sınıflardan oluşuyordu. Demete teşekkür edip sarıldım. Dersin başlamasına beş dakika kalmıştı. Hemen sınıfına doğru hızlıca gitti Demet. Ben de bir yere geçmek için etrafıma bakındım. Her yer dolmuştu hemen hemen, boş yer olarak sadece pencere tarafındaki en arka sıra ve onun önündeki sıra kalmıştı . Gözüme kestirdiğim bir önceki sıraya biri kapmasın diye hemen geçip oturdum. İçimde tarif edemediğim duygular vardı. En çok da umut vardı. Ve biliyordum ki bu umutlarım bana en güzel başarıları getirecekti. Sınıfım çok güzeldi . Pencere tarafında olmam beni ayrıca bir mutlu etmişti. Herkes yerine geçmiş hocanın gelmesini bekliyordu . Buradakilerin hepsi çok öz güvenli ve umursamaz görünüyorlardı. Ben ise biraz daha utangaçtım. Muhtemelen büyüdüğümüz hayat şartlarından kaynaklıydı. Bunları daha düşünürken bir an da kapı açıldı gelen hocaydı.
Benimle birlikte herkes hocanın gelişiyle ayağa kalkmıştı. Hocanın gülümseyip oturun demesiyle de oturduk. Hoca kendini tam tanıtacakken bir anda kapı açıldı. Hepimizin gözü kapıya yöneldi . Bizim sınıftan bir öğrenciydi ve hocayı böldüğü için özür dilemeden benim arkamdaki boş sıraya geçti. Herkesin gözü bizim yöne çevrildi ama onun umrunda bile değildi. Herkes onun umursamaz ve vurdumduymaz tavrına şaşırırken hoca ona tek kelime dahi edememişti.
Hoca " evet arkadaşlar ben Murat, Murat Sönmez sizin rehber öğretmeniz aynı zamanda Türkçe derslerinize de ben gireceğim. Bundan sonra bir sıkıntınız olursa benimle paylaşabilirsiniz, bundan memnuniyet duyarım. Şimdi de sizleri tanıyalım bakalım sırayla isimlerinizi alayım."
Duvar tarafında olan sınıf arkadaşlarım sırayla kendilerini tanıttılar . İsim soyisim ilerdeki hedeflerini vs... Sonunda sıra bana gelmişti tüm gözler üstüme çevrildi. Ben de içimden derin bir nefes alarak kendimden emin bir şekilde " ismim Gülşen, soy ismim Öztoprak buraya burslu olarak geldim. Ve buralı değilim . Doğduğum yer buradan saatlerce uzakta. Kolejin pansiyonunda kalıyorum." Sınıfta burslu olarak gelen tek kişiydim. Bu konuda kendimle gurur duyuyordum ama burslu olduğumu söyleyince herkes garip bir şekilde bana baktı gibi hissettim. Onlar böyle bakarken arkamdaki çocuk hemen " ne bakıyorsunuz arkadaşlar kız çalışmış kazanmış, kendi emekleriyle gelmiş. Sizin gibi baba parasıyla gelmedi" diye savunmaya geçti hemen beni. Ben şaşırmıştım ve ani bir refleksle kafamı çevirip ona bakmıştım..
