Tinanggal ko ang aking earphone gawa ng pag kalabit ni Marie sa gilid ko. Himala at pinansin na ako ng babaeng ito. Sumimangot ako habang walang ganang nakatingin sa kanya. She mirrored my expression in a mocking way.
"May naghahanap sayo sa labas bobita" kala mo kung sinong napaka friendly nung umpisa ang sama din naman ng ugali. I pinched her side na nagpaaray sa kanya. I smirked at her and tumayo para alamin kung sino yung naghahanap sa akin.
Pag kalabas ko ng classroom ay nakita ko agad ang mga iilang estudyanteng nagkukumpulan.
Hindi ko makita kung sino ang pinagkakaguluhan nila nakatalikod kasi ito sa akin.
Likod palang nito mukhang model na. Medyo may katangkaran rin ito. Humarap ito sa bandang gawi ko at sa hindi inaasahan ay matamis itong ngumiti sa akin. Sa akin? Weh di nga?
She waved her hand in my direction. Tiningnan ko kung may katabi ako or what pero wala kaya I pointed myself to make sure na ako ang kinawayan niya. She just laughed and walked towards me. Feeling ko talaga model to eh, the way she walks kasi parang nasa runaway show lang siya.
Ng makarating siya sa harap ko ay she show me her smile again. Bakit ang ganda ng babaeng ito?
"Hi Akiyah, I'm Heaven." masigla niyang inilahad ang kamay sa akin. Heaven nga! Ang ganda ng ngiti eh pero di ko alam kung tatanggapin ko ba or hindi. Sabi ni Mommy don't talk to stranger daw pero pano yan nagpakilala na siya sa akin, so hindi na siya total stranger? Naku struggle naman toh! At paano niya nalaman ang name ko? Gagi.
Ibinaba niya ang kamay niya ng hindi ko agad ito kinuha. She looked at my ID and smiled. Nagulat ako ng nagsalita siya with matching sign language.
"I am the one who brought you to the hospital and...." She scratched her nape and showed me her guilty smile.
"ahmm .. I'm t-the one who sagasa you. I KNOW I'M SORRY, I DIDN'T ME-"
'Thank you.' I hold her hand to make her stop from talking.
"W-what?.. I mean why are you saying thank you?" naguguluhang tanong niya. I gently squeeze her right hand and smile showing my dimple.
'Hindi mo man alam pero you save me that day po. Kaya I'm saying thank you to you'
Nakangiti ako habang nakatingin sa mga magagandang mata niya. I'm glad that I met this person. Plano ko kasing hanapin talaga ang nakabunggo sa akin at the same time ang nagdala sa akin sa hospital to thank them. And as expected iisa lang sila.
"Okay? Ahmm.. you know that I'm really guilty because of what I did to you. Look at yourself, napakarami mong pasa and your head gosh! Bakit ka ba kasi umalis ng hospital? You are not totally healed pa naman!"
Mahaba niyang sermon. I'm trying to hide my laugh because of her cuteness. Ang cute niya mag tagalog. I think may lahi siya kasi iba ang accent niya when speaking tagalog halatang hindi sanay eh. She's checking my wounds carefully.
So I took that opportunity to examine this specimen na nasa harap ko.
She's gorgeous no doubt about that.
Her eyebrows are kind of thick and it was curve nicely na bumagay din sa mga mata nito.
She has these light brown eyes that shine whenever the sunlight strikes her eyes.
Matangos din ang kanyang ilong at medyo makapal ang labi na bumagay naman sa hugis ng kanyang mukha.
Ang puti niya rin at ang tangkad, siguro mas matangkad siya kay Ma'am Viel ng kunti.
YOU ARE READING
The Author's Crime
Mystery / ThrillerAKIYAH PRICE M. BUSTON -Dahil sa aksidenteng nasangkutan niya ay nagkaroon ito ng severe trauma na nag dulot ng pagkawala ng kanyang memorya at pagkawala ng kanyang boses( selective mutism). VIANTRISS VIEL T. VALENCIO - isang guro sa isang sikat...
