ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ်ထွက်သွားတော့
တွေးမိသည်။
ရိပေါ်က လူကောဟုတ်ရဲ့လားလို့
နတ်သားလေးများလားလို့။
စိတ်သဘောထားပြည့်စုံလိုက်တာ
ရိပေါ်လေးက
မားဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီ
ရှောင်းကျန့် အားလုံးကို
ပြောပြပေမဲ့ မားက လက်မခံချင်သလိုဖြစ်နေသည်။
မားလက်မခံချင်လည်း ဒါက အမှန်တရားမို့
ပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ဘူး။
ရှောင်းကျန့် မားကို
ဖုန်းဆက်ပြောပြီး မျက်လုံးစင်းတာနဲ့
ခဏအိပ်လိုက်သည်။
//////////////
ရိပေါ်က ခေါက်ဆွဲစားခိုင်းတာကြောင့်
ရှောင်းကျန့် ကုပ်ကုပ်နဲ့ ခေါက်ဆွဲတွေကို
ပါးစပ်ထဲထည့် နေရသည်။
ရိပေါ်ဘက်က စကားစမပြောလာတာမို့
ရှောင်းကျန့် ငြိမ်နေမိသည်။
"ရိပေါ်"
ရိပေါ်စကားစပြောလည်း
ဘာအရေးလဲ? သူဘက်ကစပြောလိုက်မှာပေါ့။
"ဟာ~"
ရိပေါ်ရဲ့ ပြန်ထူးတဲ့အသံလေးက
သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။
သူသာ အခုမျက်လုံးမြင်ရင် သေချာပေါက်
ရိပေါ်ရဲ့ အူကြောင်ကြောင်ရုပ်လေးကိုပါ
သူမြင်ရမှာ~
"ကိုယ့်အကြောင်းကို မသိချင်ဘူးလား?"
"ဟင့်အင်း"
ဘယ်လိုရီးလဲ ကောင်လေးရယ်
နည်းနည်းပါးပါးတော့
အင်းလေ ပြောရမှာပေါ့။
စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိပြီ
ကောင်လေးရယ်~
"ခင်ဗျားအကြောင်းကို မသိချင်ဘူး
ဒါပေမဲ့ သိတော့သိချင်ပါသေးတယ်"
ရိပေါ်ရဲ့ နောက်ဆက်တွဲစကားကြောင့်
စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့စိတ်တွေ ဘယ်ရောက်သွားမန်းမသိတော့~
မသိချင်တာနဲ့ စာရင်တော့
ကောင်းတာပေါ့။
"ဒါနဲ့ ရှောင်းကျန့် ခင်ဗျားအသက် ဘယ်လောက်လဲ?"
ရိပေါ်ရဲ့အမေးကြောင့်
ရှောင်းကျန့် မသိမသာပြုံးမိသည်။
"၃၀"
"၃၀ကျွန်တော်ထက် ၆နှစ်တောင်ကြီးတာပဲ"
YOU ARE READING
ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
Romanceမင်းရဲ့အနံအသက်လေးက အစ လေထဲမှာပျံလွင်မှု မရှိအောင် ကိုယ့်ရင်ဘက်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားချင်မိတယ်။ မုန်တိုင်းပြီးရင်လာတဲ့ သက်တံလေးလို့ မင်းရဲ့အပြုံးက ကိုယ့်ကိုခွန်းအားတွေ ပေးတယ်။ မင်းလေးဆိုတဲ့အရာက ကိုယ့်ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ နှလုံးသားရဲ့ပိုင်ရှင်ပဲ။...
