One Word to Forever

Eighteen

Laurence's POV

I'm here at the mansion to fetch Claire and Georgina.

So, I texted Claire that I'll wait them outside.

Jack's POV

Nakita ko na dala ni Claire ang mga gamit niya. Para bang aalis.

"Teka saan ka pupunta?"

"Aalis na kami rito ni Georgina. Babalik na kami sa bahay."

"Pero delikado pa kayo 'di ba?"

"Hindi na. Nakulong na ang mga taong naghahanap sa amin. So, wala ng rason para magtago pa kami rito at masyado na ring toxic para manatili kami rito."

"Pwede bang dito na lang kayo?"

"Hindi na. Nasa labas na si Laurence, naghihintay. Georgina, tara na."

Dali-dali silang lumabas ng mansion at sumama kay Laurence.

"Hayaan mo na munang lumamig ang sitwasyon. Sa ngayon, siguro mas makakabuti na ayusin mo ang sarili mo bago bumalik sa 'yo ang mag-ina mo." -Manang.

"Kasalanan ko lahat 'to. Napakatanga ko!"

"Ayusin mo ang sarili mo kung gusto mong mapatawad ka nila."

Claire's POV

Naawa ako para kay Georgina.

She only wants a father to feel complete.

Nakilala niya ang tatay niya sa 'di inaasahang pagkakataon.

That's her wish to her graduation, to meet her father personally.

Pero alam ko na nadissapoint siya knowing na si Jack ang ama niya.

I feel her.

Masama ang loob niya dahil nga wala siyang nakagisnang ama simula pagkabata.

Few moments later...

We're home.

Sinamahan kami ni Laurence na ibaba ang mga gamit at ipasok sa loob.

"Thank you, Laurence for everything. I'm very grateful."

"Hey, it's okay. No big deal. Wala ka nang aasikasuhin so, take some rest. You too, Georgina."

"Salamat po sa paghatid sa 'min ni mama." -Georgina.

She entered her room.

"You're welcome. Okay, I have to go."

"Hindi ka man lang magpapahinga kahit saglit?"

"If you want, okay. I'll stay for a moment."

"Hindi pa rin ako makapaniwala na nalaman na ni Georgina ang totoo. Hindi ko rin inasahan na gano'n ang magiging reaksyon niya kahit na magkakilala na sila."

"Well, honestly, I cannot blame your daughter. Alam niya hindi kayo magkakilala ni Jack pero nalaman niya na he was your ex and Jack is her father."

"Tama ka."

Few days later...

Jack's POV

Nagpaalam na ako kay Manang na sa Quezon City na ulit ako mamamalagi.

Ilang linggo lang, babalik ako sa farm para asikasuhin business ko.

Naisipan kong makipagkita kay Carlos dahil hindi ko na alam kung sino ang makakausap ko. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko mabalik lang ang mag-ina ko.

"Pasensya na pare sa istorbo. Wala na talaga akong ibang maisip na pwede kong makausap."

"Pa'no ba nalaman ng anak mo 'yung totoo?"

"Umuwi siya sa kanila sa Makati na kita na magulo ang buong bahay nila, hanggang sa makita niya yung old pictures namin ni Claire. Akala ko magiging masaya siya na malaman na ako ang ama niya pero nagkamali ako."

"Well, to be honest, kahit ako naman kung ang tagal ko ng nakakasama ang taong matagal ko ng hinahanap magagalit din e. Maybe, for now may galit 'yon sa 'yo and it's normal. Time goes by, mapapatawad ka rin nila."

"Ang hindi ko lang alam gawin kung paano ko sila makukumbinsi na bumalik sa 'kin."

"Alam mo pare, wala ako sa sitwasyon mo para magsalita. Pero siguro, change starts with you."

"Dapat nga talaga itama ko na ang mga mali ko. Ang gulo ng mga buhay namin dahil sa 'kin. Deserve ko pa ba na mapatawad nila?"

"Everyone deserves a second chance. Hintayin mo lang. Alam ko na mabait si Claire."

"Sana nga pare."

Few hours later...

Umuwi na ako sa para makapagpahinga.

Georgina's POV

Oras na siguro para bumalik sa school. Mas kailangan ko rin na makapag-aral mismo sa room kesa sa bahay.

"Georgina saan ang lakad mo?" Tanong ni mama.

"Babalik na po ako sa dorm. Bukas po kasi may pasok na."

"Hindi mo naman agad sinabi sa 'kin."

"Sorry." I smiled at her.

"Basta lagi mong tatandaan na kung sino man ang makita mo sa pagbalik mo sa school, stay kind. Oo, may nagawa sila na nakasakit sa atin pero huwag natin silang gayahin. Let's live without hating someone."

"I'll do my best, ma. As long as nasasaktan pa ako, hindi ako magiging peke sa nararamdaman ko para sa kanila."

"Anak nga talaga kita. Basta mag-iingat ka. Update mo ako lagi."

"Syempre naman po ma."

Hinalikan ko siya at nagmano ako.

"Aalis na po ako. Mag-ingat ka rin po."

"Sige na bumiyahe ka na. Baka abutan ka pa ng gabi sa daan e."

"Opo, ma. Babyeeee! I love you."

"I love you too."

Umalis na ako at nagbiyahe papuntang Quezon.

Laurence's POV

"I wonder may pinagkakabusy'han ka this past few weeks." -Mom said.

"She's just a friend of mine, ma. Actually, nagkita kami sa Amerika, ro'n kami unang nagkakilala."

"She? Meaning, may girlfriend ka na?"

"Nooo! A friend of mine, like what I've said."

"Whatever. I wanna meet her tonight. Whoever she is, gusto ko na makilala siya."

"What?! What for? She's a busy person. I'm telling you."

"Try to call her first, son."

So, I tried to contact Claire.

I hope she's not going to answer my call.

"Hello, Laurence?"

"Oh! She answered the phone!" -Mom said.

Hayst!

"Uhm... Someone wants to see you and I called you to invite you on a dinner for tonight. I understand if you're not coming."

"Wala naman akong ginagawa for now kaya timing ang pag-imbita mo. Saan ba 'yan, game ako."

"Pupunta ako riyan mamaya para sunduin ka."

"Okay."

"Bye, see you later."

"Okay, bye..."

Call ended...

"See?! I told you, she's coming." Mom said.

"Inistorbo pa natin 'yung tao."

"I heard what she said, wala siyang ginagawa. So, she's free!"

"Fineee."