Annesini görmesinin üzerinden 2 gün geçmişti bile. Derlerdi ya günler su gibi geçiyor, evet cidden öyleydi.
'M' okuldan dönerken bir daha o sokaktan geçmemeye kararlıydı, aynen öylede yaptı. Yolunu uzatıyor, gerekirse olağanca yavaş gidiyordu ama asla itiraz etmiyor ya da üşenmüyordu. O bir daha görmemeliydi onları. Neden bilmiyordu, çoktan silmişti ama aptal kalp acıyordu.
Aptal.
Aptal.
Aptal!
Adımlarını yavaşlarken düşüncelere daldığın belli edercesine gözlerini kısıktı. Ne zaman derin düşüncelere dalsa hep böyle olurdu.
Babası tam 2 gündür eve gelmiyordu, babaannesi ise çok endişeliydi bu yüzden. Sürekli 'kesin kendine bir şey yaptı.' diyordu. Ve her böyle söyledikten sonra, annesine ve Fuat'a demediğini bırakmıyordu.
Neden gelmişlerdi ki?
Aslında onlarda zorunda kalarak gelmişlerdi, en azından 'M' böyle biliyordu. Fuat borca batmıştı ve evleri ellerinden alınmıştı. İki çocukla gidecek bir yer bulamadıklarından buraya gelmişlerdi.
Evet iki çocukları vardı. Anneliği tek çocukta beceremeyen biri için iki çocuğun fazla olduğunu düşünmüştü 'M', belki de haklıydı?
Biri 4 yaşındaydı adı Kemal'di, diğeri ise 3 yaşına henüz yeni basmıştı adı ise Kenan'dı.
Acıtıyordu, evet bunu itiraf edebilirdi galiba. Bu onun için acıydı ama belli etmemeye çalışıyordu. Çünkü o hiç bir zaman duygularına belli etmezdi. Babasından böyle görmüştü.
"Anne nidin gitmiyoyuz?" duyduğu çocuk sesle düşüncelerden uzaklaştı ve kafasını kaldırdı. Görüş alanına küçük bir çocuk ve o kadın diyerek belirttiği annesi girdiğinde, boğazını bir kaç elin aynı anda sıktığını fark etti ama umursamadı. M'ye bakıyordu ve gözleri dolmuştu bunu gördü, umursamadı yine.
Umursamamalıyım diye düşündü. Kendine bunu bir kaç kez daha söyledi. Yürü M, o da yürüyüp gitmişti sende git.
Adımlarını hızlandırdı ve bir daha onlara bakmadan yanlarından geçti.
Uzaktan biri görse ilk defa karşılaşan iki insan sanırdı o an ikisini, hatta üçünü. Lakin öyle değildi, ne zaman göründüğü gibi olurdu ki zaten?
İki kardeş ve anne vardı bu görüntü de. Birini aşkı için terk etmiş ve hayatının zor zamanlara girmesini sağladığı bir çocuğu vardı bu annenin. Diğer çocuğu ise aşkının meyvesi ve anlamıydı.
"M"
Duyduğu sesi umursamadan yürümeye devam etti.
"M..."
Adımlarını hızlandırmaya başladı. Koşuyor gibi gözüksün istemezdi, o kendini önemli sansın istemezdi. Bu yüzden sanki ona seslenmemiş gibi Adımlarını daha sağlam bir şekilde attı.
Bir 10 - 15 dakikanın ardından eve varmıştı. Kapıyı çalmış ve babaannesi açana kadar beklemişti. İçeri girdiğinde ve diğer işlerini hallederkende oldukça sakindi.
Ama akşam olduğunda üzerini kara bulutlar kaplamıştı. Odasın girip yatağına uzandığında uzunca bir süre ağladı.
...
Kısa bir bölümdü ama olsun. Diğer bölümde telefi ederiz.
İyi günler dilerim..
