Deceive Me

Chapter 53

“Leave her, Rain.” Sumama ang timpla ko nang marinig ko sa kaniya ang mga iyon.

“Hindi mo siya kilala at paniguradong masasaktan ka lang sa huli, tapos na ang pananatili niya rito st tiyak masasaktan ka lang sa mga susunod da—” I cutted him off.

“Mawalang gana na po pero pwede bang manahimik ka? Hindi mo siya kilala at mas lalong wala kang alam kung anong meron kami.” Naiinis kong hayag sa kaniya at ramdam ko ang pag iinit ng loob ko sa mga sinasabi niya.

Malamya niya lang akong tinignan at bakas ang awa sa kaniyang mga mata.

“You’re such a stubborn kid, Rainiel. Hindi ka nakikinig kahit kanino, you are being impulsive again.”

“Why would I listen to you or kahit kanino? I only believe in her, so please kung magsasalita lang kayo or ikaw ng kahit anong masasamang bagay tungkol sa kaniya, hindi ako magdadalawang isip na putulin ang ugnayan natin.” Naglalaban kami ng tingin at siya na ang unang umiwas.

“Mahal kita, Rain dahil parang anak na rin kita, alam mo yan.” Malambing na ang kaniyang tono at bakas ang awa sa kaniyang mukha.

“Mahal din kita, Tito and thank you for everything. But please stay away, it's not your business anymore.” Tumalikod ako at naglakad papunta sa pinto.

Ngunit bago pa ‘ko tuluyang makalabas narinig ko uli siya.

“Mapapatawad mo ba ‘ko, Rain?”

“I have a big heart, tito. But it depends. Only betrayal I can't stand.”

“Girl, hindi ka ba naaawa sa sarili mo? Look ilang araw na niyang hindi sinasagot mga tawag, chat, or text mo.” Nakatambay kaming dalawa ngayon sa isang park at mag ha-hatinggabi na.

“Kung ikaw hindi naaawa sa sarili mo, pwes ako, awang-awa na. Tignan mo nga ginagawa niya sa‘yo, parang pinapabayaan kana.”

“Pwede ba manahimik ka muna saglit? Pati ba naman ikaw? Akala ko ba kaibigan kita?” Iritableng tanong ko sa kanya, nanlaki naman ang mga niya dahil sa sinabi ko at halata ang pagkabigla.

“Oo kaibigan kita kaya natural lang na di ko tino-tolerate yang katangahan mo dahil sa kaniya. Maawa ka nga sa sarili mo, Rain. Iniwanan kana nga ng walang pasabi, humahabol ka pa.” May bahid ng pagka inis ang boses niya. Nakaramdam ako ng sakit dahil sa mga sinabi niya. Talaga bang iniwan na niya ‘ko?

Nanlambot namam bigla ang ekspresyon ng mukha niya at agad na lumapit sa akin.

“I’m sorry, ayoko lang naman na nagiging ganyan ka dahil sa isang tao lang. Hindi ikaw ‘yan, Rain. Ayokong mukha kang nanlilimos ng atensyon at pagmanahal sa kaniya kahit na alam kong mahal na mahal ka naman ni Miss Alas.” Iniwan na ba niya talaga ako? Mukha bang nanglilimos nalang ako ng pagmamahal?

“Look, Rain. Kahit gaano pa ka busy yung tao, kung mahalaga ka, gagawa at gagawa pa rin ‘yan ng paraan para makausap ka. Eh, ikaw? Mag iisang buwan na nung hindi siya nagpaparamdam sa‘yo, wala man lang kahit ‘hi’ yung totoo, mahal ka pa ba niya?”  Sumikip naman ang dibdib ko dahil sa sinabi niya, she's right, isang buwan na rin siyang hindi nagpaparamdam, I miss her so much, pero anong magagawa ko ni hindi ko nga alam asan siya at kung ano ginagawa niya, hindi na nagpaparamdam.

“It’s okay, tama ka naman.” At ngumiti naman ako ng mapait sa kaniya. Nginitian niya rin ako.

“Ano na gagawin ko, Cass?” nakangusong tanong ko sa kaniya.

“Hayaan mo nalang muna siya, tigilan mo muna kakatawag sa kaniya or text, control yourself, Rain.” Sagot niya sa akin.

“Sana lang ganon kadali.”

Kinuha naman niya ang phone niya at tinignan ito.

“Kailangan ko na umuwi, Rai. See you tomorrow.” Pag papaalam niya sa akin. Ngumiti naman ako sa kanya at nagpaalam na rin.

I guess, we need to stop muna.

Nang nakauwi na ‘ko, nakita ko si Papa na nasa living room at tulala malapit sa bintana.

“Dad,” tawag ko sa kaniya, napatingin naman siya sa akin at mgumiti.

“Why are you still awake?” tanong ko.

“Marami lang ginawa, ikaw saan ka galing?”

“Kasama lang po si Cass.” Sagot ko sa kaniya. Paakyat na ‘ko sa hagdan nang marinig ko siya.

“Anak,” tawag niya at agad akong lumingon.

“I love you, always.”

“I love you too, Dad.” Napangiti kaming dalawa at umakyat na ‘ko papunta sa kwarto ko.

Nakahiga lang ako at nakatingin sa kisame,  biglang nag ring ang phone ko na katabi ko lang, nakita kong may tumatawag at agad akong nagulat.

Sinagot ko naman ang tawag ni Alas, sinagot naman niya agad pero walang nagsasalita sa kabilang linya.

“Hello?” panimula ko, ilang minuto na ang lumipas ngunit wala pa ring sumasagot. Bigla naman namatay ang tawag, weird.

---
-ggsgzhhzhsh malapit na matapos.

-niiccocooo