SANCAKZADE MAHALLESİ

BÖLÜM 19

Merhabalar🍀

Yeni bölüme geçmeden sizinle ufak bir konuşma yapmak istiyorum.

Bu aralar gelgitli ruh halinden dolayı bölümu yazarken zorlanıyorum.

Bu değişik hallerimi bölümlere yansıtmış olmak istemiyorum ama sizleri de bekletmemek adına elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum.

Bir de okunmalara oranla gelen yorum ve voteler bir tık ama bakın bir tık üzüyor beni.

Diğer yazarlar gibi sinir koyup şu kadar oy şu kadar yorum gelmeden yeni bölüm atmayacağım demek bana göre değil. Ama siz kıymetli okuyucularımdan da aynı hassasiyeti bekleyip desteklerinizi görmek isterim.

Neyse bölümden uzun duyuru yapmadan sizleri Sancakzade Mahallesine alıp uyumaya kaçıyorum.

Keyifli okumalar diliyorum 🍀💙

"Öylesine güzel seviyorum ki seni,
Öylesine saf,
Öylesine temiz,
Öylesine derin,
Ve "Öylesine" değil!..

Özdemir ASAF

2 gün önce...

Zor bela kapattığım gözlerimi susmayan telefon sesiyle açmak zorunda kaldım.

"Ne var" diye cevap vermeme karşılık "aşağıya iner misin?" dedi.

Ekrandan gördüğüm kadarıyla saat 03:30'du.

"Saatten haberin var mı?"

"Evet, saatlerdir dönüp duruyorum ama yok kendimi sana açıklamadan içim hiç rahat etmeyecek"

Sesindeki yorgunluk içime işlerken " iyi bekle geliyorum" diyerek üstümdeki pijama takımının düzgün olduğuna emin olup panduflarımı da giyerek aşağıya indim.

Annem yarım saat sonra namaza kalkardı, o uyanmadan hızlıca gidip gelmeliydim.

Dış kapıyı açtığım an soğuk hava vücudumu yalayıp geçmişti.

Arabasına yaslanmış bir şekilde bana dönen bakışlarıyla adım adım yanına varmamı bekledi.

Pijamanın kollarını ucundan çekiştirip Kollarımı göğsümde toplayıp " gündüzler çuvala mı girdi? Bu saatte bu kadar önemli konuşacak şey ne Allah aşkına"

Aslında ne konuşacağımızı biliyordum ama onun bu kadar kafasına takmış olması hoşuma gittiği için ağzından duyup, süründürmek hoşuma gitmişti.

Bir adım daha atıp arada mesafeyi kapatarak sağ elini havaya kaldırarak işaret parmağıyla burnumun ucuna dokundu.

Ani temasıyla sanki az önce üşüyen ben değilmişim gibi bütün kan onun dokunduğu yerden vücuduma yayılmaya başladı.

"Üşüyorsun, neden üstüne bir şey almadan çıktın ki? Arabaya geçelim"

Kendi kendine konuşup karar vererek ön yolcu kapısını açıp binmem için elini uzattı.

Kuyruğu dik tutmaya çalışmakta bir yere kadardı. Gelir gelmez hastalanırsam annemin gazabından kurtulamazdım.

Ben yerime yerleştikten sonra hızla yerini geçmiş arabayı çalıştırır çalıştırmazda klimayı açmıştı.