Dark Angels

Ποιος είσαι?

Σηκώθηκα από την άκρη του κρεβατιού όπου καθόμουνα προσπαθώντας να διώξω οποιαδήποτε σκέψη απο το μυαλό μου. Το βλέμμα μου έπεσε σε μια πόρτα μέσα στο δωμάτιο. Ήταν σίγουρα μπάνιο, δηλαδή ότι ακριβώς χρειαζόμουν για να χαλαρώσω. Περπάτησα προς την πόρτα σχεδόν τρέχοντας. Ενα μικρό σχετικά μπάνιο με μια μπανιέρα, ενα νιπτήρα ,μια λεκάνη και ενα μικρό έπιπλο, που προφανώς θα φύλαγαν τις πετσέτες, εμφανίστηκε. Έβγαλα τα ρούχα που φορούσα και μπήκα στην μπανιέρα αφήνοντας το ζεστό νερό να τρέξει. Αποφάσισα να διαθέσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου και να απολαύσω τα καλά αυτού του μέρους για τον λίγο καιρό που θα παραμείνω εδώ. Έτσι άφησα το νερό να τρέξει μέχρι να γεμίσει την μπανιέρα σχεδόν ολόκληρη και έπειτα άδειασα μέσα λίγο από το αφρόλουτρο που βρήκα. Το άρωμα του απλώθηκε σε όλο τον χώρο. Ήμουν έτσι για τουλάχιστον μισή ώρα οταν δυνατές φωνές ακούστηκαν έξω από το δωμάτιο. Δεν καταλάβαινα τι ακριβώς έλεγαν αλλά αναγνώρισα την φωνή του Ράιαν και του Τζον. Με γρήγορες κινήσεις βγήκα από το χαλαρωτικό μου μπάνιο και τύλιξα πετσέτα γύρω απο το σώμα μου. Φόρεσα κατι καθαρά εσώρουχα που βρήκα στην ντουλάπα όπως και ενα σορτσάκι με μια μπλούζα. Μόλις τελείωσα με την πρόχειρη πλεξούδα μου η πόρτα άνοιξε απότομα και μέσα μπήκε ο Ράιαν. Γύρισα να τον κοιτάξω κάπως ξαφνιασμενη, εκείνος έκλεισε την πόρτα πίσω του και προχώρησε προς το διπλό κρεβάτι στην μέση του δωματίου κάνοντας μου νόημα να πλησιάσω. Στάθηκα μερικά μέτρα μακριά του,ακόμα όρθια.
"Τι θες?"ρώτησα θυμωμένη. Το βλέμμα του δεν ήταν κενό,άψυχο όπως όλων των άλλων. Ήταν φιλικό και αυτό με παραξένεψε.
"Ήρθα για μιλήσουμε"είπε ψύχραιμα. "Ράιαν" συμπλήρωσε τείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου.
"Νομίζω ξέρεις ήδη το όνομα μου" απάντησα ψυχρά στην ερώτηση που δεν είχε κάνει ακόμα, χωρίς να κουνηθω απο την θέση μου. Αναστέναξε βαριά φανερά απογοητευμένος.
"Κοίτα Angel, δεν ξέρω τι πιστεύεις, τι είσαι, τι αισθάνεσαι ή τι θες αλλά ξέρω τον Jason. Αν ήσουν άλλη θα σε είχε σκοτώσει,θα είχε προσπαθήσει τουλάχιστον, αλλά δεν σου έχει κάνει τίποτα. Angel ούτε εγώ, ούτε εκείνος,και σίγουρα ούτε εσύ είμαστε σαν όλους αυτούς εκεί κάτω, εκει έξω."είπε δείχνοντας το κάτω μέρος του σπιτιού και έπειτα έξω από το παράθυρο με τον διχτη του. "Είδα πως σε κοιτάζει, πως κανει όταν βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Έχω να δω συναίσθημα στα μάτια του πολύ καιρό. Του βγάζεις τον πραγματικό του εαυτό. Τον Jason που ξέρω και που αν ήξερες θα λάτρευες και θα αγαπούσες με όλο σου το είναι." Τελείωσε ,αφήνοντας με άφωνη. Δεν ξέρω για τον Jason παντός εκείνος σίγουρα δεν ανήκε εδώ.
"Πως είναι?" Ρώτησα αναφερόμενη στον Jason προσπαθώντας να αποφύγω οποιαδήποτε άλλη συζήτηση.
"Καλά."είπε απογοητευμένος προφανώς που δεν είπα τίποτα για αυτά που μου ανέφερε πιο πριν. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Ο ήχος του κλειδώματος δεν ακούστηκε κατι που σήμαινε οτι στην ουσία με είχε αφήσει ελεύθερη. Χωρίς να το σκεφτώ,βγήκα έξω και προχώρησα στον μεγάλο διάδρομο κατευθυνόμενη προς την σκάλα. Περνώντας από το δωμάτιο του ένοιωσα την ανάγκη να τον δω και να του μιλήσω. Η ανάγκη μου αυτή ήταν πιο σημαντική απο την ελευθερία μου. Αυτόματα το χέρι μου βρέθηκε στο πόμολο, γυρίζοντας το. Έβαλα το κεφάλι διστακτικά μέσα και είδα τον Jason να στέκεται μπροστά απο το κρεβάτι κοιτάζοντας με με απορία. Το χέρι του ήταν δεμένο σφιχτά με μια άσπρη γάζα.
"Ποιός σε άφησε να βγεις?"ρώτησε ήρεμα.
"Ο Ράιαν" απάντησα χαμηλόφωνα ενώ έκλεινα την πόρτα πίσω μου καθώς τώρα πια ήμουν μέσα στο δωμάτιο. Αυτός ο άνθρωπος με αποδυναμώνει χωρίς καν να με αγγίξει.
"Καλά"είπε ξερά κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. Δεν έκανε τίποτα για να με διώξει. Η ηρεμία του ήταν οτι έπρεπε για να μου δώσει τις απαντήσεις πού ήθελα. Τον πλησίασα αργά και κάθησα δίπλα του, αφήνοντας μια απόσταση ασφαλείας ανάμεσα μας. "Jason?" Ρώτησα απαλά,σχεδόν ψιθυριστά γιατί πραγματικά δεν ήμουν σίγουρη για οτι θα ακολουθούσε.
"Ναι"απάντησε με μια σιγουριά που μου έσπαγε τα νεύρα. Σαν να ήξερε τι θα τον ρωτήσω και να ήταν τόσο σίγουρος και αποφασισμένος για την απάντηση. Λυπάμαι McCann αλλά θα στο χαλάσω.
"Ποιός είσαι?" Οι λέξεις βγήκαν απότομα απο το στόμα μου αφήνοντας τον άφωνο.
Τι έχεις να πεις τώρα McCann?Ποιός είσαι? Ποιός στ'αλήθεια είσαι?
________________________________________________________________________
Ελπίζω να σας αρέσει η ιστορία μέχρι εδώ. Εχω ξοδέψει πολύ χρονο για να την γράψω και θα το εκτιμούσα παρά πολύ αν σχολιάζετε και ψηφίζετε.
;)