BANA AİTSİN

36.Sonradan

Ağzımı kapamamışdım. Çünki korkudan gözlerim kapanmış ve yer çekiminden uzaklaşmışdım....
______________________________________________

Korku iliklerime dolarken ben sadece Baran'ı ve bebeğimi düşünüyodum. Bana bir şey olması değil onlara bir şey olması düşüncesi beni bitiriyo du. Yangın kelimesinden sonra sağar olmuşdum. Gözlerim kapanmış, nefesim kesilmiş di. Bu düşüncelerin ardı bir boşluk du. Çünki hiç bir şey hatırlamıyodum. Yere yığıldığım da en son Baran'ın sesi kulaklarım da çınlıyo du.

"Dilan" diğe bağırıyo du ama ben kapatmışdım gözlerimi.

Saatlerdir uyuyorum sanki bu ne ağrı? Başım da, hatta tüm vücudum da koca bir ağrı var dı. Başım yumşaklığa temas ederken gözlerim bir çift siyahlıklara değdi. Baran dı bu. Yüzü gözü kül siyahı olmuş du. O yangın rüya değilmiy di? O iyimiy di?

İçeride değildik. Dışarıdaydık. Duman var dı. Bir sürü de polis ve ambulans arabası. Biz de ambulansın için de. Kulaklarıma dolan siren sesleri beynime vuruyo du.

"Dilan? Güzelim iyimisin? Ağrın var mı? ".

Kulaklarım zor duyuyo du sesini. Konuşmak da zorlamıyodum. Hava da yoğun bir yanık kokusu var dı çünki. Öksürmeye başladığım da başımı yastıkdan yavaşca kaldırıp kollarına dokundum.

"Baran? ".

"Gülüm...? ".

"İyimisin? ".

"Ben çok iyiyim sen? Sen iyimisin? ".

"Nefes alamıyorum".

"Şştt....Tamam korkma şimdi geçicek" yüzümü avuçlayıp bana konuşduktan sonra etrafa bakıp " oksijen maskesi aldı eline. Onu başıma geçirip ağzıma temas etmesini sağla dı. Nefesime karışan oksijen sakinleşmeme izin veriyo du.

Bir an aklıma gelen bebeğimle ağzım da ki maskeyi söküp dikelmem an meselesi olmuş du. Baran endişeli gözlerini üstüme dikerken ben ellerimi karnıma dayamış

"Bebeğimiz? İyi dimi? " dedim.

"Sakin ol güzelim ikiniz de iyisiniz".

Duyduğum cümle rahatlamama izin verirken ben de sesli bir nefes aldım. Baran'a yaklaşıp boynuna sarıldım. O da hiç düşünmeden bana karşılık verdi. Elleriyle saçlarımı okşayıp boynuma öpücükler kondur du. Ben de ellerimi beline sardım ve kokusunu içime çekdim.

"Ayten anneler nerede? " çekilirken bunu demişdim.

"Onlar iyi ama babannem- ".

"Babannen? ".

"İyi değil. Seni bırakıp gidemedim onlarla. Annem de izin verme di zaten ".

"N'olmuş ki? ".

"Sanırım kalp krizi geçirmiş. Yoğun bakıma almışlar".

"Eee ne duruyoruz? Gidelim hastahaneye".

"Boşuna gidiceğiz çünki izin vermiyolar yanına yaklaşmaya".

"Bu çok kötü oldu işte".

"Eve gidelim mi?".

Kafamı sallayıp oturduğum sedyeden ayağa kalkdım. Başımın dönmesiyle tekrar oturdum.

"İyimisin? " Baran'ın endişeli sesiyle başımı kaldırıp yüzüne baktım.

"Başım döndü bir an".

"Hastahaneye gidelim Dilan müayine ol".

"Hayır Baran eve gidelim dinlenmek istiyorum".

"Peki güzelim " elini belime dolayıp ona tutunmamı sağladı. Polislerden arabayı devr alıp önce beni bindir di sonra da kendisi bindi.