BANA AİTSİN

2.Korku

Yazardan:
Dilan saatlerdir ortalıkda yoktu her kes onu arıyo ama cevap alamıyodu. Hatta artık Karabey aileside olaya dahil olmuşdu. Aileler kızın kaçtığını düşünürken, farklı düşünen tek kişi Ayten hanımdı. Ve bu yanlış anlaşılmayı sonlandırmak için konuşmaya başladı.

"Ağam böyle düşünmeniz çok yanlış. Sonuçta kızı Berdel olarak alıcağız. Kafasını dinleyip düşünmesi gerek".

Bu sözlere hak veren ev halkı biraz olsun sakinleşe bilmişdi. Ama Baranın gözü dönmüşdü. Kız hiç kimseye haber vermeden ortadan yok olmuşdu. Gizli işler masasından olan polis arkadaşı Ardayı arayıp verdiği araba pilakasının ve numaranın konumunu bulmasını istemişdi.

En kısa sürede Baran'a gelen konumla, onun  da evi terk etmesi uzun sürmemişdi. Giderken sadece annesine haber verdi. Ve konumdakı yerin bir uçurum olduğunu gördüğünde son surat konuma sürüyodu.

Barandan:
Dilanın olduğu uçuruma vardığım da şok olmuşdum. Dilan arabanın lastiğine dayanmış sadece boş boş bakıyodu.
Kendime gelip oraya yaklaştım. Sert rüzgar esiyodu. Bu nasıl bir kızdı ? Ne yani bu havadan zevk mi alıyodu?

Kendime sorduğum soruları bir kenara atıp, yanına vardığım da

"Her kes seni merak ediyo sense burda keyif mi yapıyosun?"  dedim.

"Gözlerinde bozukluk var sanırım, iyi göremediğini düşünüyorum" daha da doğrulup konuşmaya başlamışdım.
Üşüdüğümü hatta titrediğimi daha fark etmemişdim.

"Bana laf yetiştirme yürü eve gidiyoruz!"

"Nerden buldun beni?"

"Çok soru soruyosun!"

Aşağı eğilip kolundan tutduğum da yüzüme bakmışdı. Bu sebepten geçen sefer hayranlıka baktığım, ama şimdi ağlamaktan şişmiş, makyajı akmış ve kızarmış gözlerini,  dudaklarını tekrar gördüm.

Kendime gelip gözlerinden ayrıldığımda, kolunu incitmeden hızla ayağa kaldırdım onu. Titrediğini fark etdiğim de elim ceketime gitdi. Çıkardığım ceketi omuzlarına atarak geri çekildim.

İnce bileklerine naifce dokunup arabaya çekiştirdim. Ama o bana

" Durr!" dedi.

" Sebep? ".

"Arabamı burda bırakmam" burnumu çekerek söylemişdim bunları.

"Aldırırız yarın" önüne dönerken

"Hayırrr! Burda bırakmam arabamı ! Sen git ben gelirim"  kolumu çekmeye çalıştığım da biraz sıktı. Canım yanmışdı.

"Ailene söz verdim birlikde döneceğiz eve şimdi kes sesini ve yürü! ".

"Yaa... Hayırr diyorum anlamıyomusun be adam! ".

"Offf.... Ne çene var sende yaa. Tamam bırakmayalım arabanı burda bekle çekici çağırıyım benim arabamı alsınlar bari ".

Aradan geçen 25 dakika içinde Baran'a burayı nasıl bulduğunu sormuşdum ama cevap vermemiş di sonun da sormakdan vaz geçib bir kaç bir şey söyleyip önüme döndüm.

"Bana bak beni nasıl bulduğunu da söylemedin, benim sigortalar atdı zaten. Eve gitdiğimiz de aileme burda olduğumu söylersen seni boğarım duydun mu?".

Arabaya yaslanmış Baran'ın önüne geçip,
işaret parmağımı nerdeyse gözüne sokacak gibi duruyodum karşısında. Hele benden uzun olduğu için parmak uçlarıma çıkıpta konuşduğum da kim bilir nasıl komik görünüyodum kenardan.

Onu affallayacağı şekildi hızla çekip arabayla arama aldığımda şunları

"Ailenin burda olduğunu neden bilmelerini istemiyosun? " söyledim.