The Taste Of Yesterday

CHAPTER 22

Gets ko na lahat simula una, nadamay lang talaga kami... dahil sa bugok na ito! ano ba kasing pumasok sa isip ng adik na ito? grabe na talaga ang pagmamahal! grabe ang love! nakakatakot!

Ibig sabihin same kami pinanganak ni Chiara tapos pinagpalit kaming dalawa, dapat ako ang amora tapos siya ang Maximillian?? Pero paano nalaman ni avianna na nagkapalit kami?

"Well, nalaman niya kasi sinadya kung ipakita sa kanya para hanapin kayo at doon ko siya pinatay, binangga ko ang kotse niya well doon nag umpisa ang lahat... ang saya pala?" nakita ko sa mata ni vinz ang sobrang galit, akma na sanang sasakalin ni vinz ang adik pero bigla itong nagtaas kamay, "subukan mo akong saktan o mawawalan ka ulit ng mahal sa buhay? Ilabas siya..." laking gulat namin lahat ng nakaupo si femi sa wheelchair habang umiiyak, "ku-kuya..."

"Femi!!" sigaw ni vinz, hinanap ko si archer pero wala na siya, saan siya??

"Itali din ang isang ito."  utos niya sa mga utuson niya, tinali nila si vinz, walang magawa si vinz kundi ang sama lang ng tingin.

Ngumisi naman ako, well...

Tumayo ako at sinaksak siya patalikod, "well, sorry ka dahil planado din namin ang lahat" ang tingin ni archer kanina ay nagpapaalam siyang umalis dahil pupunuin niya ng gas ang lumang mansyon na ito, susunugi namin! Pero bago iyon kailangan mo na naming patayin ang adik na ito?

"Hayop ka! bakit mo sila pinatay?! lahat na nawala sa akin ng dahil sa'yo! pinatay mo silang lahat na hayop ka!! hayop ka!! mamatay ka ng demonyo ka!!

"si killiana... siya na nga lang ang taong nagpapasaya sa akin... si killiana ang lahat ko... pero bakit ganun? bakit siya pa? P'wede naman ako ‘di ba?? bakit siya pa!! bakit kailangan mo pang patayin sila!!" Hinayaan ko lang na tumulo ang luha ko.

"Bakit hindi ikaw? kasi hindi ko mapapatay ang anak ko kung papatayin kita una" */tumawa. mas diniinan ko pa.

"Buong buhay ko never akong nagkaroon ng kaibigan na katulad ni killiana... tapos sa isang iglap bigla nalang siyang naglaho ng tuluyan... akala ko buhay pa sila kasi kausap ko pa sila! Pero hindi na pala! Patay na sila!! Patay! Pinatay mo!! para akong tangang kausap sila tapos at the end ako lang pala nakakita sa kanila? Kakatawa nga eh...

"Akala siguro nila baliw ako? kasi kinakausap ko sila... pero hindi, nahug ko pa eh! ang sakit sakit lang para sa akin! kasi bakit kailangan ko pang maranasan ang lahat ng ito? Napaka hayop mo!"

Akala ko ay okay na pero nagulat ako ng tumawa siya at binaril ako sa pus na ikinasigaw naman ni femi at ikinagulat ni vinz.

"well, yes, oo. matanda na ako pero hindi ako bobo!" Hinubad niya ang suot niyang damit at doon ko nakita na may shield pala siya. Naahawak ako sa puso ko, unti unti ng naninilim ang paningin ko!

"BRIANNAAAAA!!!!" Malakas na sigaw ni archer, " a-a-archer..." nakita ko kung gaano siya kagalit sa kanyang ama, agad niya itong sinugod at hindi ko na alam ang sumunod na nangyari dahil everything turn to black...

Kusa nalang bumagsak ang katawan ko. At doon lahat nagflashback lahat ng alaala ko, ang lahat ng mga kaibigan ko...

"Brianna!" Napatingin ako sa babaeng tumawag sa akin, mama pala ni chiara—ay hindi mama ko pala!

"Anak ko!"

"Mama!! Papa!!" Agad nila akong niyakap ng mahigpit. "We are so proud of you, anak..." Finally... narinig ko na rin ang salitang gusto ko marinig sa mga magulang ko.

Nakita ko rin sina chiara at ang pamilya niya ganun din sila shinaica na masayang masaya na makita ako, ang lahat ng nakikita ko ngayon ay ang mga taong nadamay.

Napatingin ako sa isang babae, kulot ang kanyang buhok at mahaba, sobrang ganda niya... ang mommy nila vinz!

Ngumiti siya sa akin, "pasensya na kayo... nadamay kayong lahat dahil sa akin..." niyakap namin siya. Hindi niya naman talaga kasalanan, kasalanan talaga iyon ng adik.

"Welcome to another journey mo, brianna." nakangiting sabi ng avianna.

Ang Pangalan ko pala ay galing sa mommy ni vinz kasi iyong nagpaanak kay mama.

*********

ARCHER P. O. V

Nakarinig ako ng putok ng baril kaya naman nagmadali akong bumaba, naabutan ko nalang na nakahawak na si brianna sa kanyang dibdib ay punong puno ng dugo, "BRIANNA!!" malakas na sigaw ko, tumulo ang kanyang luha, "a-a-archer..." ang huling sinabi niya bago siya tuluyang nawalan ng malay, hindi na ako nagdalawang isip at sinugod ang hayop na ito! Kinuha ko ang kutsilyo na iniregalo sa akin ni vinz at diniretsong isaksak sa hayop na nasa harapan ko ngayon, nakawala na rin sina vinz at pinagpapatay ang utusan ni papa.

"A-anak... I'm your dad..." Nauutal na sabi niya na parang nagmamakaawa, "hindi mo deserve na tawaging ama, hindi ko deserve na magkaroon ng isang amang tulad mo! mamatay tao ka!

"At isa pa, ayaw na ayaw kung ginagalaw ang pag-aari ko!"

Buong buhay ko napaniwala niya akong kasalanan ng family nila vinz tapos ang hayop na ito! Siya lang pala may kasalanan ng lahat! ang daming namatay, ang daming nagparaya... dahil sa kasalanan ng hayop na ito!

Ngumiti siya */putok ng baril, "I want to be with you in my grave, my son..." Napatingin ako sa puso ko, nabitawam ko ang kutsilyong hawak ko at natumba naman ang hayop na papa ko. Unti unti akong lumapit kay brianna. Niyakap ko siya ng mahigpit

"Bri.. bri... wake up.. wake up please? wake up for me? brianna... sorry... sorry bri... sorry kung hindi kita naligtas... sorry kung nadamay ka pa...

"Wake up, please? your dreams are waiting to be chased... bri..."

"Archer?" Vinz approached me, "what the hell?!" He shouted when he saw my stab, "femi, call the ambulance!"

I kissed Briana on the forehead, "for now, it's time for our stories to unfold separately... may our paths cross again and bringing us closer than ever. until we meet again my Greatest crush and love my heart will hold you close...

"Wishing you endless adventures and unforgettable moments ever... always you and you and you, Yara brianna sienna liana oh Amora..."

The taste of yesterday... parang kahapon lang ang lahat...

Kusa na ring bumagsak ang katawan ko.