"Ano ba iyan!!! School na naman!!!" Malakas na sigaw ko, umalis na kami sa bahay kagabi at dito kami tumira pansamantala kina killiana, since kami lang tatlo andito nagagawa namin gusto namin, wala na rin kasing parents si Killiana pagkatapos mamatay ng mama niya ay kinabukasan sumunod rin ang daddy niya, grabeng goals iyon ang astig!
Kaya proud ako kay killiana kinakaya niya kahit wala na siyang magulang, pero bakit ganun ganun nalang namatay ang daddy niya? sabi sa akin ni Killiana ay uminom lang daw ng beer dahil sa kalungkutan tapos na deads na? Nakakapagtaka naman?
Pero... parehas na kami ngayong tatlo na wala ng mga magulang. Same vibes talaga kami. "Let's go na mga bebe! Let's go sa school! sabi nga ni femi baliwalain nalang muna ang nangyari kahapon dahil sa school iyon labas sa problema natin, okay ba?" Paalala ni killiana sa amin, ngumiti naman kami at tumango tango. Sumakay na kami sa kotse at nagtungo sa university.
Nang makarating kami ay agad kaming nagtungo sa kanya kanya naming room, syempre kasama ko si killiana, pagkarating namin sa room ay nagkakagulo sila, si vinz at chiara nag-aaway.
"Vinz!!" sigaw ko, napatingin naman siya at umalis, lumapit ako kay chiara at hinila siya palayo sa room at dinala sa rooftop, "hey..." umiiyak siya habang nakakumo.
"I'm tired... can I rest? need ko mag rest—sa langit sana..." agad ko siyang niyakap.
"Ano problema? don't worry magpapatiwalaan mo ako..."
"Si mommy... wala na... patay na—"
"Ano?!" bigla nalang lumakas ang tibok ng puso ko na siya namang ikinataka ko, bakit ganto nalang ang kaba ng dibdib ko?
"ayaw maniwala ni vinz... and actually hindi ko naman talaga siya fiance eh, siya lang nagbabantay sa akin... kasi... kasi—"
"May gustong pumatay sa'yo?" Napatingin siya sa akin, "paano mo nalaman?"
"Chiara, parehas tayo. Parehas tayo ng nawalan ng pamilya—hindi natin alam kung bakit..."
"Actually... ang hirap, sobrang hirap... hirap mag panggap na okay... "
"hindi natin alam kung sino ang next"
"nakakatakot ka naman... parang killer ka tuloy hahaha—"
"grabe ka naman sa killer"
Pero bakit??
"huwag ka munang umiyak, ipunin mo muna kasi magagamit mo iyan sa susunod" I smiled, babalik na sana kami sa room ng bigla nalang nanakit ang puso ko na parang tinutusok.
"heyy... Are you okay?"
"oum... Don't worry... " pinilit kung maglakad hanggang sa makarating kami sa room, nagkatinginan kami ni clark pero agad siyang umiwas at umalis.
Ang weird, siya pa talaga may ganang iwasan ako, ah?
Akala ko maldita itong si chiara hindi naman pala...
"Paano ba ito ngayon..."
"Ano problema?" Killiana asked chiara
"Paano ko na ihahandle lahat?"
"Don't worry, help ka namin tutal pare-parehas naman tayong lahat"
"Kahit pala huwag na tayo mag-aral sobrang yaman na natin" sabay naming tinalikuran si killiana, "joke lang! Uy! Nagbibiro lang naman ako! Napaka importante kaya ng education!! Hoyy!!"
YOU ARE READING
The Taste Of Yesterday
Teen FictionThe boy named Clark like the girl named Fionaica since they were kids, he did everything just to have her, at para maging safe si Fionaica. Si Fionaica ay matagal ng naghahangad ng magandang buhay at ang atensyon ng aking magulang, ngunit huli niya...
