The Taste Of Yesterday

CHAPTER 19

Grabe school na naman, nakaupo lang ako habang nakatulala—walang napasok sa utak ko na lesson!!

"Psstt!" jayro called me, tinaasan ko lang siya ng kilay, "anong english ng tinik?"

"Edi bone!" Proud na proud na sagot ni killiana, "Hindi! Buto iyan eh, iyong tinik alam mo iyon? Tinik!" sige magsigawan kayo sa harap ko, pagbuholbuhulin ko talaga kayo para malaman niyo. "Esearch mo sa google, huwag panay tanong p'wede rin namang magsearch" pagmaldita ko naman. "Edi huwag nalang" nagtampo ang bata, kawawa naman, nagpony tail ako dahil nakaramdam ako ng init, nahagip naman ng tingin ko si clark na focus focus talaga sa pakikinig sa teacher namin.

16 na ako pero parang wala pa rin akong alam sa mundo—tapos iyong height ko? nevermind nalang ho...

Pagkatapos ng klase ay agad akong lumabas sumunod naman sa akin si clark at hinampas ang noo ko, "ikaw hindi ka talaga nakikinig kapag naglelesson paano ka tatalino n'yan?"

"matalino na ako, kahit hindi na ako makinig, dzuh!"

"tss... cafeteria?"

"magccr ako, sama ka?"

"bakit hindi kung p'wede naman?" Nagsmirk siya sa akin.

"gaganda talaga ng lahi niyo may mga saltik lang sa utak—" huminto ako at humarap sa kanya, "may sinasabi ka ba?" nagcrossed arm ako at tinaasan siya ng kilay, "I said, you're so pretty—"

"ay alam ko po, kahit huwag mo ng sabihin" Natawa nalang siya sa sinabi ko, anong nakakatawa doon? Tss. Naglakad kami ulit, nagtungo ako sa cr habang siya ay naiwan sa labas ng cr, bahala siyang maghintay siya d'yan sa labas.

Pagkatapos kung umuhi ay tinignan ko ang sarili ko sa salamin, "ganda ko pala? Oh pak!" nagwacky ako at nagnguso nguso sa harap ng salamin, "maiinlove yata ako sa sarili ko, ah?"

"baliw..." napatigil ako ng marinig ko ang boses ni clark, "h-ho-hoy!! ba't ka andito?" nauutal na tanong ko, "tagal mo kasi akala ko kung napano ka na, nabuang ka lang pala"

"for girl's lang kaya dito—"

"I know. may nakalagay naman sa labas hindi ako bulag" aba! aba! Sinasagot sagot pa naman ako?

"let's go na" inakbayan niya na ako at ginulo ang buhok ko bago kami umalis, "kitang kakaayos ko lang sa buhok ko, eh!"

"maganda ka pa rin naman kahit sabog ka" parang baliw eh.

Pagkarating namin sa cafeteria ay nag order siya ng may sabaw kasi request ko gusto ko ng sinigang kaya nag order siya tapos kanya juice at burger lang habang akin may French fries, shanghai, sinigang, milktea at scrambled, libre niya lahat.

"magpakataba ka, kung ako talaga kasama mo araw araw papatabain kita, tataba ka talaga sa'kin" hindi ko nalang siya pinansin at kumain ng kumain.

Himala? wala yata si vinz? hindi nakigulo eh, saan kaya iyon?

Nagpaalam sa akin si clark na oorder daw siya ng kape, iniwan niya ang kanyang juice, pagkaalis niya ay ngumisi ako at kinuha ang straw niya, "matagal ko na talagang gusto ito itry..." inilagay ko ang straw sa sinigang at hinigop. Ginawa kung juice ang sinigang, "inferness... okay rin pala?" Nang makita ko si clark na malapit na ay agad kung binalik ang straw sa juice niya at ngumisi.

"Here..." Iniabot niya sa akin ang isang coffee. Laking gulat siya na wala na ubos na lahat ng pagkain ko, "ubos mo na??" Gulat at takang tanong ni clark, tumango tango naman ako ay uminom ng kape ng hindi pa ako makuntento ay kinuha ko ang kutsara at kinutsara ang kape.

"Ano bang ginagawa mo?"

"Kita mo naman siguro ‘di ba? Kinukutsara ang kape, tss" ngumiti nalang siya. Sige ngumiti ka lang d'yan tutal kasiyahan mo naman ako. Walang pang ilang segundo ay naubos ko na ang kape ko, napahawak ako sa tyan ko dahil sa sobrang busog.

"Minsan talaga gusto ko nalang maging aso—oh hala! hala! hala!" sigaw ko ng mabulunan si clark, "okay ka lang ba?" inabutan ko siya ng tissue, "I'm okay, nabigla lang ako sa sinabi mo"

"Ah... iyong sa gusto kung maging aso?"

"Bakit aso? P'wede namang iba bakit aso pa? sabagay, kasi ang hilig mo rin naman magpahabol"

"Tss..."

"Kidding..." nagcrossed arms nalang ako at nag-ibang direksyon ang tingin,   "bakit kaya nag exist pa ang isang katulad mo dito sa mundo?" takang tanong ko habang nakatingin sa ibang estudyante, "You deserve to be treated well, that's why I exist." Napatingin ako sa kanya, "kahit talaga kailan ang lakas ng tama mo"

"Tama pagdating sa'yo"

"Corny..." Humarap ako sa kanya at tinitigan siya, "kaibigan ba talaga kita?" takang tanong ko at tinignan siya simula ulo hanggang bibig, "kulit mo, gusto mo ‘ata more than friends, eh"

"Eww!!! no thanks! kahit nga kaibigan ayaw ko eh"

"Baka gusto mong sabihin ko sa lahat na you ate your kulangot noon?"

"what the??" Kinain ko iyong kulangot ko?? Ew!! owemjii!!! tumawa nalang siya sa reaksyon ko, tumawa ka lang, kala mo, ah!

Bigla nalang siyang nagseryoso, "I know it's hard to see it now, but you will overcome this and what's to come and everything will be okay again" he smiled. Bakit ang galing niyang magpayo?

"I promise you are not alone, I'am here. Need mo lang talaga ang be yourself no matter what, being soft won't make you weak..." kilalang kilala niya talaga ako. "this time I will choose what makes me happy, what or who puts a smile on my face, I'll never settle for anything less, ever again that's why I choose you, fionaica" nakaramdam ako ng tibok sa aking puso pero kailangan kung pigilan ito! hindi pa ito ang right time para sa aming dalawa kasi hindi pa kami right age.

"sabi nga nila, be the love, you never received" dagdag niya pa,

To the moon and never back the past—pero need kung alamin kung anong nangyari noong past.

"kaya fionaica alam kung minsan ang hilig mong mag overthink about sa life, palagi mong tinatanong bakit nabubuhay ka pa? bakit pinapahirapan ka? Always remember, believe in yourself and never give up. Be the reason someone smiles everyday" tahimik lang ako habang nakikinig sa mga payo niya, "success is not earned overnight you're still young, everyone has their own timing—just continue doing your Passion and your time will come. Hindi ilalayo sa'yo ni lord ang para sa'yo if right time mo na"

"stay curious, never stop learning..." kumaway kaway siya sa harap ko, "hey, are you okay? tulala ka, eh... "

"a-ah... Oo, thank you sa mga motivation mo"

"if you need motivation, I'am always here." niyaya ko na siyang bumalik sa room kasi sobrang tagal na talaga namin sa cafeteria. Hindi ko pa rin makalimutan lahat ng sinabi niya. minsan lang ako makakita ng lalaki na mahilig magmotivate.  May pagkakataon talaga na parang gusto mo ng sumuko pero dapat kailangan mo itong labanan para sa pangarap mo, dahil sinusubok ka lang ni lord kung deserving mo ba ang ibibigay niya sa'yo.

God is good all the time!