Laat nooit meer los

25. Luie zaterdag

Matthy
Mijn eerste keer seks met een man. Ik had een lange tijd nooit gedacht überhaupt seks te hebben met een man, maar als er een perfecte eerste keer bestond, dan was dit hem.

Hoe lief hij voor me was, hoe goed hij me liet voelen en hoeveel rekening hij hield met mijn behoeftes. Deze jongen is net een Mary Sue. Zo perfect en zo goed, dat het haast onrealistisch is, maar toch is hij echt. Zijn ademhaling die ik in mijn haren voel, is daar een bewijs van.

Voorzichtig laat ik mijn wijsvinger over zijn borst gaan. Door de tijd van het jaar, de koudere maanden, heeft hij zijn borsthaar laten staan. Zijn sproetjes zijn weer wat lichter aan het worden, maar ze zijn nog zeker zichtbaar. Zijn sproeten zijn een van de dingen die ik zo mooi aan hem vind. Ik laat mijn vingers er overheen glijden, als een kind dat iets moet aanraken om het extra te kunnen bewonderen.

Ik laat mijn hand omhoog glijden, naar zijn haar. Hij heeft er bijna nooit gel in, wat het heel verleidelijk maakt om er doorheen te strelen. Terwijl ik mijn vingers zachtjes door zijn haren laat glijden, bewonder ik zijn gezicht. De laatste tijd is hij aan het workouten, waardoor hij wat kilo's kwijt is. Dit is in zijn gezicht goed te zien, aangezien deze wat minder bol geworden is. Nog steeds is hij prachtig, met of zonder die paar kilo's.

Een geluidje verlaat zijn mond, waarna zijn ogen openen. "Hey," glimlacht hij. Zijn stem klinkt nog erg slaperig, wat logisch is, aangezien hij pas een paar seconden wakker is. "Goeiemorgen," grinnik ik. Ik buig naar beneden, om hem een kusje op zijn mond te geven. "Ew," grinnikt hij, waarna ik hem er nog een geef. "Homofoob," grap ik. "Ho, ho," protesteert hij. Hij pakt mijn wangen vast en hij drukt een langere kus op mijn lippen, om te bewijzen dat ik ongelijk heb. "Zegt dat genoeg?" Vraagt hij. Ik zet een bedenkelijk gezicht op, "hm, ik denk dat ik nog een kusje nodig heb om dat te zien." "Vooruit," mompelt hij. Zijn lippen drukt hij weer op de mijne, maar dit keer maakt hij er een zoen van. Ondanks dat we beide onze tanden nog niet gepoetst hebben, geniet ik nog steeds van deze aanrakingen.

"En?" Vraagt hij, als hij teruggetrokken is uit de zoen. Ik knik, "volgens mij geen homofoob." Ik laat mijn hoofd op zijn borst zakken. Mijn ene hand ligt nog steeds in zijn haren, de andere leg ik naast mijn hoofd neer. Hij slaat zijn armen om me heen. Beide hebben we nog geen zin om op te staan, maar gelukkig hoeft dat ook nog niet. We hebben geen plannen gemaakt vandaag, wat een knus, lui dagje thuis betekend. Het is iets dat we amper doen en waar Robbie slecht in is, maar toch heb ik het idee dat mijn aanwezigheid hem rustiger maakt.

"Zullen we rustig aan uit bed?" Vraagt Robbie na tien minuten. Ik knik, waarna ik van zijn lichaam afkom en op bed ga zitten. Ik moet nog even moed verzamelen, aangezien het lekker warm is in zijn bed. Toch weet ik mezelf eruit te slepen. Net als ik naar de badkamer wil lopen, voel ik twee warme armen om me heen. "Koud," mompelt hij. Ik draai me om in zijn armen. Meteen kruipt hij dichter tegen me aan. "Jij bent lekker warm," mompelt hij. "Jij ook hoor," grinnik ik terug. "Voel ik anders weinig van," lacht hij. Ik trek met mijn rechterarm zijn kledingkast open. Ik pak een wit T-shirt en een trui. Voorzichtig duw ik hem een stukje van me af, om het shirt over zijn hoofd te kunnen trekken. Hij helpt me door zijn armen door de mouwen te doen. Zo doen we dit ook met zijn trui. Ik laat mijn ogen over hem glijden en even grinnik ik. Van boven is hij compleet aangekleed, maar van onderen is hij nog naakt, wat er een beetje vreemd uitziet. Hij trekt de kast weer open en hij haalt er onderkleding uit, waarna hij zichzelf begint aan te kleden. Omdat het niet de planning was dat ik hier zo slapen, duik ik ook zijn kast in. Zijn ondergoed past me precies en de joggingbroek die hem net een maatje te groot is, is praktisch al van mij. Elke keer als ik een broek van hem aan heb, heb ik die joggingbroek aan. Een trui in mijn maat heeft hij niet, maar daar kan ik mee leven.

Nadat we ons hebben omgekleed, lopen we naar de keuken. "Wat wil je eten?" Vraagt hij. Ik denk even na. "Pannenkoeken?" Stel ik dan voor. "Ja, is goed," antwoordt hij, wat me laat glimlachen. Ik neem plaats op het aanrecht; een gewoonte die erin is geslopen. Altijd als een van ons aan het koken is, gaat de ander op het aanrecht zitten toekijken.

Zo ook nu. Terwijl Robbie pannenkoeken voor ons bakt, zit ik hem aan te staren. Zelfs de rol van huisman staat hem goed. Als hij klaar is, drukt hij zichzelf naast me op het aanrecht. "Pannekoek?" Vraagt hij en hij wijst naar de stapel. Enthousiast knik ik. De stroop, die hij al op het aanrecht gezet had, pak ik en met mijn artistieke kunsten teken ik een Phineas op mijn pannenkoek. Lachend schudt Robbie met zijn hoofd, waarna hij ook een pannenkoek pakt en deze bestrooit met poedersuiker.

"Lekker," zeg ik, nadat ik mijn eerste hap doorgeslikt heb. "Thanks, jij ook," zegt Robbie en hij knipoogt naar me. Ik moet lachen en ik duw hem aan zijn schouder. "Jij ook hoor," slijm ik.