Laat nooit meer los

3. Zoveel mogelijk geld verdienen

Robbie
"Goeiemorgen, homo's!" Roept Milo als hij samen met Koen het kantoor binnenloopt. "Hey, Koen is op tijd!" Grapt Matthy, waardoor we alle vier beginnen te lachen. "Tja, ik moest met Milo mee, die is altijd op tijd. Jij was hier ook vroeg, Rob," zegt Koen, terwijl hij zijn jas over zijn bureaustoel hangt. "Jazeker, ik date met onze vroege vogel," lach ik, "Nog een beetje geneukt gisteravond?" Milo schudt zijn hoofd. "Mocht 'ie willen." "Nou nu je het zegt," knipoogt Koen.

'S middags sta ik samen met Matthy, Koen en Milo in de stad voor de opnames; zoveel mogelijk geld verdienen in één dag. "Vandaag gaan we in twee teams zoveel mogelijk geld proberen te verdienen, dus eigenlijk wat we normaal ook doen," legt Milo uit. Ik sta naast hem en overdreven beginnen we te lachen. Achter de camera staan Matthy en Koen, die op het teken van Milo in beeld zullen lopen.

"Kom erbij team, wij gaan winnen!" Roept Milo terwijl hij met zijn linkerarm zwaait. Matthy komt naar me toegerend en we geven elkaar een high five.

"We beginnen met maar tien euro," legt Milo verder uit. "Fuck, fuck, maar tien euro," roept Koen meteen. "Bro, je had ook met niks kunnen beginnen. Wees dankbaar," roept Matthy, waarna Koen zonder na te denken het hele startbudget in de gracht gooit.

"Hey, wij gaan beginnen," zeg ik en ik pak Matthys hand en samen lopen we weg van het andere team. "Als hij nou zijn broek verkoopt, dan krijgt hij nog 1600 euro," lacht Matthy naar mij. "Vindt Milo vast ook niet erg," lach ik terug.

"Ik vind video's opnemen best leuk, maar er is één ding wat ik nog leuker vind," begin ik. "Met mij knuffelen?" Grinnikt Matthy. "Dat ook," zeg ik en ik knipoog naar hem, "Nee, geld verdienen." "Ooh," lacht Matthy.

We lopen een stukje verder, tot we buiten gehoor van het andere team staan. "Ik heb een goed idee, Rob," zegt Matthy dan, "Wij hebben tien euro en daar zit een Albert Heijn." Matthy wijst richting de supermarktketen. "Ja," zeg ik, als teken dat ik luister. "Wat nou als we van die ziek goedkope Dr. Oetker koekjes gaan kopen en die maken we een beetje ambachtelijk, gewoon met onze touch, en die verkopen we dan voor drie euro per stuk?" "Maar er is maar één iemand die een touch heeft in koekjes bakken en dat ben jij, want jij doet dit altijd," lach ik. "Ik heb dit wel eens gedaan, maar goed." Terwijl hij dit zegt, draait hij zich om en loopt hij van mij weg, richting de Albert Heijn. Ik trek een klein sprintje, zodat ik hem weer kan bijhouden.

"Is het niet mooi als iemand dadelijk zegt 'Ik heb geen contant bij', dat je zegt-" Op met moment dat ik het geldkistje midden in mijn verhaal open doe, vliegt ons tien euro briefje eruit en wordt deze meegevoerd met de wind. Haastig ren ik de weg op, nadat ik snel links en rechts heb gekeken of er geen verkeer aankomt. "Dit is dus onze boekhouder, hé?" Hoor ik Matthy zeggen, terwijl ik het briefje van de weg af raap en ik hem weer veilig in het kistje doe.

We lopen samen richting de Albert Heijn, wat niet ver lopen is. Het is gezellig en we kletsen vooral over hoe we de challenge gaan aanpakken, maar ook over andere dingen. "Een mandje of een karretje?" Vraagt Matthy aan mij bij de ingang van de supermarkt. "Een mandje zal vast genoeg zijn," grinnik ik. Ik ga er namelijk niet vanuit dat we een hele winkelkar kunnen vullen met tien euro. We lopen in één rechte lijn naar het juiste schap. Het is niet dat we vaker bakken op kantoor, maar aangezien we hier wel eens boodschappen doen voor ons kantoor, weten we de route goed.

"Ja, ja en ze zijn in de bonus!" Roept Matthy al wijzend naar het schap bakproducten. Hij is erg enthousiast, wat aanstekelijk werkt, want ik begin ook te springen en enthousiast geven we elkaar een high five. "Bro, we kunnen vier van die pakken halen," zeg ik terwijl ik er alvast eentje uit het schap vis. "Maar je moet ook nog melk enzo hebben, hé?" zegt hij dan. Oh ja. Dit is waarom ik met Matthy in een team zit; hij heeft verstand van dit soort dingen.

Na een klein overleg en een rondje supermarkt staan we buiten met alle boodschappen; melk, boter, het pak cupcakes, decoraties, eieren en cupcakevormpjes. Matthy vertelt het verhaal over de gejatte cupcakevormpjes, we kwamen namelijk net niet uit qua budget, waarna we weer terug naar kantoor lopen.

"Tuurlijk gaan ze bakken met Matthy in het team," lacht Anton. Hij heeft zijn stoel gedraaid naar de keuken en hij zit te kijken hoe wij alle boodschappen uit de tas halen en het keukengerei uit de kasten trekken.

We leggen kort aan de camera uit wat we gepakt hebben en wat de bedoeling is, dan beginnen we. Het oogt zeker niet moeilijk en ergens snap ik wel waarom Matthy dit vaker doet. "Mag ik even ruiken?" Vraagt Matthy nadat ik de cupcakemix in de kom heb gedaan. Ik breng de kom dichter bij zijn hoofd en hij steekt zijn gezicht erin. Ik duw de cupcakemix verder in zijn gezicht, waardoor hij verontwaardigd zijn gezicht terugtrekt. "Hey, ik zei ruiken, niet voelen!" Ik barst in lachen uit. Hij ziet er zo grappig uit met die mix in zijn gezicht. "Grappig, hé?" Vraagt hij dan en één seconde later voel ik zijn hand in mijn gezicht. Mijn mond valt open, waardoor er wat druppels van het goedje in mijn mond valt; ei. "Hey!" Lach ik, "Nu moet ik dit weer schoonmaken."

Als de cupcakes in de oven zitten, lopen we samen naar de wc toe. In tegenstelling tot mij heeft Matthy zijn gezicht zo schoon. "Wacht, ik zal je helpen," grinnikt hij, "Ik heb het immers ook veroorzaakt." Hij pakt het doekje uit mijn handen en voorzichtig begint hij mijn hele gezicht schoon te maken. Ik kijk naar zijn gezicht, gezien ik geen andere keus heb, en voor één seconde bedenk ik mij hoe het zou zijn als ik hem nu een kus zou geven. Ik kijk even naar zijn lippen, maar dan schud ik het idee weer uit mijn hoofd. Dit is allemaal voor de video en ondanks dat ik het niet erg vind, hoort dit geen gevoelens op te wekken.

"Lukt het met staren," hoor ik Matthy dan zeggen. Ik voel mijn wangen roder worden. Hij heeft mij doorgehad. "Als je me een kusje wilt geven, dan moet je dat gewoon doen, hé?," glimlacht hij, "Maar zet dan wel even een camera aan." Ik gris mijn telefoon uit mijn zak en ik positioneer hem op de wastafel. Dan focus ik me weer op hem en meteen valt het mij op dat hij naar mijn lippen kijkt. Ik leg mijn rechterhand voorzichtig op zijn wang en ik ga een beetje op mijn tenen staan, zodat ik erbij kom. Dan blijf ik hangen. Fuck, ik durf hem deze kus gewoon niet te geven. "Doe maar," fluistert hij zachtjes. Heel kort raken mijn lippen die van hem. Heel kort, maar wat voelde dat goed. Meteen druk ik mijn lippen nogmaals op die van hem en deze keer kussen we wat langer. We trekken terug na een tijdje en onze voorhoofden steunen op elkaar. "Zie je wel? Niks engs aan," glimlacht hij.