Voleybolcu | Yarı Texting

59|

Merhaba,
sondan bir önce ki yerdeyiz.
Açık söylemek gerekirse final için herhangi bir fikrim dahi yok. Klişe bir son istemiyorum ama nasıl olacak bilmiyorum.
Kafamda hep bir şeyler dönüyor,
sonuç nasıl olacak yazınca göreceğim bende.
Bu zamana kadar destek gösteren herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum.

İyi okumalar. 🤍

Ne giysem diye dolabın üzerinde yaklaşık iki saatimi harcamıştım. Heyecanım bana eşlik ederken asla yardımcı olmamış aksine elimi ayağımı birbirine karıştırmıştı. Denediğim bir çok kıyafetin ardından en son etek ve gömlekle bir kombin yaptım.

Eteğimin kırmızı motif ağırlıklıydı. Aralarında lacivert desenlerde vardı. Üzerimde de bej bir gömlek giyip kollarını dirseğimin üzerine kadar katlayıp, ilk üç düğmesini açık bıraktım. Dekolte göze çarpmıyordu. Hanım hanımcık olduğumu düşünürken saçlarımıda hafif dalgalandırmak yeterli gelmişti.

Bedirhan'a kombinimin fotoğrafını atıp uyumlu giyinmesi için bir kaç mesaj yazdım. Pantolon gömlek giyse dengelerdik birbirimizi. Öyle heyecanlıyım ki, her detayı düşünüyordum ister istemez. Biraz daha zorlasam tokam uymuyor olmaz diyecek moda gelecektim.

Üstüne birde annemlerden utanıyordum. Benim gibi onlarda ilk defa böyle bir durumla karşı karşıya kalmışlardı. Kızları ilk defa sevgilisinin ailesiyle tanışacaktı ve fazlasıyla heyecanlıydı. Bu durum ister istemez bende utanma duygusunu oluşturuyordu. Özellikle babama karşı bu daha fazlaydı.

"Çok güzel oldun!" Annem içtenlikle kurduğu cümleyle gülümseyişini genişletti. "Nazar duası okuyayım arkandan."

"Anne ya!" dediğimde mızırdanmıştım biraz. "Olmuşum değil mi? Fazla mı acaba? Hiç emin olamıyorum."

"Gayet güzel olmuşsun balım. Bir düğmeni daha ilikleyebilirsin ama omuzlarını düzeltince dekolten açılmış biraz daha." dediğinde arkamda ki aynadan gömleğime baktım.

"Normalde böyle kullanıyorum ama çok mu açık? Bedirhan'a attım üzerimi bir şey demedi. Çokta farklı biri gibi olmak istemiyorum. Beni olduğum gibi kabul etsinler." dedim. Annem yanıma gelip gömleğimin omuzlarını ve belini düzeltti. Bir düğmemi iliklediğinde aynadan nasıl durduğuna bakıyordum.

"İçine sinerse böyle kullan yoksa tekrar açabilirsin. Dediğin gibi seni olduğun gibi görmeliler." Fena durmuyordu.Bu şekilde ben bendim. Garip hissetmiyordum. Daha doğrusu kıyafetten dolayı hissetmiyordum. Yaşayacağım olay hala garip geliyordu.

"Böyle iyi. Anne ben heyecandan bayılacağım!"

"Farkındayım ama sakin olman lazım. Bedirhan senden daha çok heyecanlıdır şu an. Nasıl ki o bizimle tanıştı sende öyle tanışacaksın. Kendin ol bu yeterli. Kendini pazarlayacak değilsin." dediğinde uzanıp yanağından öptüm.

"Oku üfle arkamdan sen." güldüm. Sakinleşmem ve kalan her şey için şu an tek çarem buydu. "Benim çıkmam lazım. Bedirhan almayı teklif etsede şimdi ayıp olur. O ailesiyle geçecek bende taksiyle geçeceğim. Anca giderim."

"Baban bıraksın?"

"Yok." Kaşları havalandı. Nefesimi dışarıya üfledim. "Utanıyorum biraz. Yani garip geliyor. Kendim gideyim o yüzden."