Voleybolcu | Yarı Texting

36

Merhabalar,
yazmanın güç geldiği günler geçiriyorum. İstediğim gibi olmuyor klavyenin başına geçtiğimde tıkanıyorum. Yazacağım şeyi biliyorum ama parmaklarım kımıldamıyor.
Yinede yazmaya çalışıp geldim🤍

İyi okumalar🫶🏻

"Ya haber verecek vakitleri olmadıysa? Kesin birine bir şey oldu. Yoksa bugün için çok heyecanlanlılardı nereye gidecekler?"

Bedirhan tam ağzını açıp bir şey diyeceği sırada kapının açılma sesi ve sallanan anahtarların sesi geldi. İkimizde anında oraya döndüğümüzde önden Annem arkasından da yüzü asık duran babam içeri girdi.

"Ay geldiniz mi? Al işte tutturdun bi arabada düştü diye. Kusura bakmayın çocuklar." Annem panik halinde konuşup yanımıza geldi.

"Aklım çıktı ya,neredeydiniz?" diye hafiften bir yükseldiğimde ikili bir şekilde tam olarak karşı karşıyaydık.Gözlerim annem ve babamın arasında gidip geliyordu.

"Babanın işleri işte," sinirden güldüğü belliydi annemin. "Hoşgeldin Bedirhancığım, kusura bakma lütfen."

"Estağfurullah efendim ne kusuru? Hoşbulduk." deyip annemin eline uzandı. Bir an öpüp alnına koyacak mı diye tereddüt etsemde aksine sadece tokalaştı.

"Çok mu oldu geleli?"

"Yeni geldik aslında ama Dilara biraz panik yaptı.Birine bir şey oldu diye endişelendik sadece." Sevgilim bey kibar kibar konuşurken annemin gözlerinin içi gülüyordu. Babam şu an sadece hareketlerini kafasında tartıyordu ama beğendiğine de o kadar eminim ki..

"Hoşgeldin oğlum. Ben yüzüğümü düşürmüşüm arabada onu aramaya indik. Kusura bakma ayıp oldu böyle." babama gülümseyerek baktım.

"Hoşbulduk efendim." babamın elini tutup başlarını tokuşturarak selamlaştıklarında rahat bir nefes almıştım. Bedirhanın şu an üç buçuk attığını düşünsem de dışarıdan kamufle etmeyi çok iyi beceriyordu.

Annemin uyarısıyla ayakta dikilmeye son verip salona geçtiğimizde solda ki tekli koltuklardan birine babam otururken karşısında yer alan üçlü koltuğada Bedirhancığım oturdu. Ben pıtı pıtı hemen yanına oturduğumda babam gözlerini kısarak bana baktı. Omuzlarımı silktiğimde annemde babamın yanında ki tekli koltuğa oturdu. Biraz sonra azar yiyecek iki çocuk gibiydik.

"Aaa Bedirhanlar şampiyon oldu!" ayağa kalkıp hala boynumda olan madalyayı bizimkilere doğru gösterdiğimde sesimin ayarını tam yapamamıştım. Annemler bana gülerken benimkinin tepkisini görememiştim. Tebriklerini kısaca iletirlerken babamın gözünde gurur ifadesini görmüştüm.

"İzledik buradan. Baban baya heyecanlıydı hatta izlerken uyarmaktan bir hal oldum. Gelmediği için bayağı pişman oldu."

"Keşke gelseydiniz." Bedirhanın cümlesiyle birlikte şaşkınlıkla ona döndüm. Göze girmek için bu kadar da yan çizilmezdi be oğlum.

"Sık sık geliriz artık yeni sezonda." Babam kibar ses tonundan taviz vermiyordu.

"İnşallah beklerim." gülümseyerek konuştuğunda o kadar tatlıydı ki babam olmasa öpebilirdim şu an minicik.

Konular konuları açarken annemin bakışıyla yerimden kalkıp mutfağa geçtim. Bir kaç kez bana bakıp bakıp güldüğünde beğendiğini anlamıştım.Annem yemekler ısıtmaya geçerken bende yapılacakları yapıp balkonda ki masayı son bi düzenledim.