Voleybolcu | Yarı Texting

31

Büyük bölüm geldi.
Heyecan arttırmak içinde biraz baştan uyarı veriyorum.
Öpücük içeren bölüm gelmiştir.
Tam geçirebildim mi bilmiyorum duyguları. Biraz acemi kaldım galiba 🫠
✍🏻
İyi okumalar!

Bedirhan'ın yurt dışı maçını tabii ki önceden biliyordum. Ve büyük bir fırsatla indirimli bir uçak bileti de bulmuştum. Pasaport ve vize sıkıntımda olmayacağı her şey kolaylıkla hallolmuştu.

Ailemi böyle bir şey için ikna etmek ise en kolayı olmuştu galiba. Bir kaç şirinlik bir kaç güzel laf. Annemde biliyordu Bedirhanı. O yüzden biraz hatta fazlasıyla bana arka çıkmış ve en yakın zamanda tanışmak istediğininde altını çizmişti.

Babam'da onayladıktan sonra kolunun altından çıkıp öpücüklere boğmuştum. Bu halime gülerek baktığındaysa bir şeyler olduğunu anlar gibiydi. Saklayacakta değildim. Ama bir şeyler net olmadan bu işi babama taşımak hoş olmaz gibi geliyordu. Duygularımızın ciddi olduğunu kesinleştirmeden onun karşısına 'ben böyle böyle seviyorum onun içinde yurt dışına maça gidiyorum' diyemezdim.

Her ne olursa olsun , kız babasıydı neticede.

Elimde ki minik valizimle güvenlikten geçtiğimde Bedirhan'da antrenmana geçtiklerini bildiren mesaj yazmıştı. Hala söylememiştim. Maçta bir anda karşısına mı çıksam yoksa maç başlamadan mı söylesem hala emin değildim.

Pasaport kontrolündende geçtiğimde , valizim yanımda kalmıştı. Bekleme alanına geçip boş yere oturduğumda heyecan vücudumu ele geçirmeye başlamıştı. Bu akşam maç vardı ve ben yaptığım seferlerin ardından kendimi önce otelde daha sonra voleybol salonunda bulacaktım.

Benim uçağıma dair anons yapıldığında ayaklanarak sıraya girmiş ve tekrar kontrolden geçmiştim. Uçağın içine girdiğimde de tekrar biletim kontrol edilmiş ve en sonunda yerime oturabilmiştim. Kenardan , köşeden biri çıkıp tekrar kontrol edecek diye artık korkar olmuştum.

3 saatin sonuna gelirken yapılan anonsla bende şimşekler çakmaya başladı. Bu hatayı yapmış olamazdım. Hayır hayır hayır. Şokla açılmış gözlerimin normal haline gelmesiyle vakit kaybetmeden telefonumdan çektiğim biletime baktım. Koskoca bi hassiktir.

EVET. YANLIŞ HAVAALANINA BİLET ALMIŞTIM. BU ÜSTÜN BAŞARI İÇİN KENDİME ÇOK AĞIR KÜFÜRLER EDERKEN KAFAMDA ROTA OLUŞTURMAYA ÇALIŞIYORDUM.

El alışkanlığı bu havaalanına almıştım ve ben bunu yeni fark ediyordum. Buradan maça yetişebilmem için otele uğrayamadan direkt sahaya geçmem gerekiyordu.Dertsiz başıma dert almıştım , leylalığım sebebiyle.

Uçaktan inip pasaporttan geçmem neredeyse 1 saat sürmüştü. Bu süreçte babamı arayıp olayı anlattığımda adamın bu salaklık karşısında nutku tutulmuştu resmen. Bi süre kekelemiş sonra da dalga geçip geçmediğimi sormuştu.

Yardım etse bile maçın sonuna yetişebileceğim için el mecbur kendi imkanlarımla bir şeyler yapmak zorundaydım. Aşina olduğum bir yer olmasa dımdızlak ortada kalacağımı bilmek içime dert olmuştu.

Bedirhan bir kaç aramış müsait olmadığımı söyleyerek kapatmıştım. Gerginliğim sesimden anlaşılıyordu. Bir sorun olup olmadığını sorsada , müsait bir zamanda aramamı isteyip uzatmamıştı. Konuşsam şu an ya elime yüzüme bulaştırdığım sürpriz iyice berbat olurdu ya da gereksiz yere gerilirdik.