Ölüm onun için garip bir duyguydu. Her zaman bilincinde olan bir şeydi ama hiç bir zaman korkmamıştı. Özellikle hayatını bir hastane yatağında geçirdiği için her zaman ölen kişilerin haberlerini duyardı. İstese de korkamıyordu artık.
Ancak ölüm hiç...
"Artık yerini biliyoruz. Bu kasabada o kadar çok kumarhane var ki, Tsunade bir süre buradan ayrılmayacaktır" dedi Jiraya
Hemen sonra da "Hadi gidip Naruto nasılmış bakalım"
"Bence bugün eğitimin ikinci aşamasını geçebilir" dedi Kanae
"Ah, Ona çok güveniyorsun" dedi Jiraya Sırıtırken. İki öğrencisinin arasındaki ilişkinin nasıl gelişeceğini merak ediyordu. Belki de onun için yeni bir kitap konusu olabilirdi.
Ayrıca Kanae kendine güvenerek söylediği şeylerde genelde yanılmazdı. Bu yüzden Naruto'nun eğitim sonucunu görmek için biraz sabırsız hissediyordu.
Yarım saat sonra tanıdık koruya girdiklerinde Naruto'nun yorgunlukla yerde yattığını gördüler.
Ancak Jiraya Naruto'nun avcunun düştüğü yerde topun bir moloz yığını haline gelmiş olduğunu görünce şok oldu.
Bunu görünce Naruto'nun topu başarıyla patlattığını anladı. Bu onu oldukça mutlu etti ama biraz düşündükten sonra durdu ve ufak bir tereddütle Kanae'ye baktı.
'Bu kız kahin falan mı,?' diye düşünmeden edemedi.
Ama o sırada Naruto'nun avcundaki spiral izi gördü ve gülümsedi. İşi çözmüş gibiydi.
Ancak oyunu bozmak istemedi. Sadece Kanae'ye derin bir şekilde baktı ve hafifçe gülümsedi. İki öğrencisine olan sevgisi gittikçe artıyordu.
Bu sırada Naruto dinlendikten sonra gözlerini yavaşça açtı.
"Ero-Sannin! Burdasın! Bak topu çoktan kırdım! bu yüzden acele et ve bana antrenmanın üçüncü aşamasını göster" dedi Heyecanla
"İyi iş çıkardın Naruto, Şimdilik dinlen, Yarın Tsunade'yi bulmak için yola çıkacağız ve ardından sana eğitimin üçüncü aşamasını anlatacağım" dedi Jiraya
"Tamam!"
O gece Naruto, Kanae'ye rehberliği için teşekkür etti. Kalbinde Kanae'nin konumu çok daha yüksek bir konuma doğru çıkıyordu.
Sonraki gün Üçü çantalarını topladılar.
"Gidelim!" dedi Jiraya ufak bir heyecanla
Naruto ve Kanae, Jiraya'nın bu çocuksu tavırlarına alışmış gibi gözüküyorlardı.
