Kopyacı

- Bölüm 1 : Hediye Paketleri -

--

??? Bakış Açısı

Ölüm korkutucu değil mi? Bu dünyaya ne olacağını bile bilmeden veda etmek...

Cidden.. Bu duyguyu hiç bir zaman anlamadım. Ölüm bana her zaman normal geldi. Tabi bunu diyen kişi neredeyse 5 yaşından beri hastane yatağına bağlı olan ben olunca işler garip oluyor.

Henüz beş yaşımdayken ölümü hiç düşünmemiştim bile ama sonunda bu hastalık ortaya çıktı ve neler olduğunu bile bilmeden bir hastane yatağına bağımlı hale geldim. Hastalığım bana hiç bir zaman söylenmedi. Nedeninden emin değilim. Zaten ailem benimle çok ta ilgilenen kişiler değillerdi. Ailenin en küçüğüydüm ve kesinlikle şirketin başına geçemezdim zaten.

Bu yüzden babam resmen benden vazgeçti. Annemden bahsetmek bile istemiyorum. Her gün sadece kendisine odaklanan birisiydi. Beni önemseyen hiç kimse yok gibiydi. Sadece bana atanmış hizmetli benimle ilgileniyordu o kadar.

O hizmetliyi seviyordum. Bana her zaman umut aşılamaya çalışırdı.

Ve de kendimi meşgul edecek şeyi onun sayesinde buldum.

Bir gün bana elinde bir tablet ile geldi. Sanırım hastalığımı etkilemiyordu. Zaten fazla sorgulamamıştım. O tableti büyük ihtimalle kendi birikimi ile almıştı.

Getirip bana verdi ve beni anime denen kavramla tanıştırdı. Her zaman sıkıldığımı ve bununla can sıkıntımı giderebileceğimi söyledi.

Böylece Anime izlemeye başladım ve kısa bir süre sonra bırakamaz hale geldim. Büyük Animelerle başladım ve sonra küçüklere yöneldim. Sürekli devam edenleri ise bir süre sonra bıraktım çünkü yolun sonu hiç bir şeye gitmiyor gibi gözüküyordu.

Neden bilmiyorum ama her zaman en sevdiğim anime Naruto oldu. Ana karaktere her zaman üzülüp durdum ki bana kalırsa Köylülerden intikamını alması gerekirdi. Nerflenmiş bir hokage haline gelmesini hiç beklememiştim.

Özellikle bu seri ile ilgili en büyük hayal kırıklığım Boruto oldu. Bu yüzden Boruto hiç yokmuş gibi davranmaya karar verdim. Bu arada yıllar hızla geçip gitti ve hastalığımın ilerlediğini ben bile hissedebiliyordum.

Gün geçtikçe vücudum daha da zayıflıyordu. Bir süre sonra vücudum doğru düzgün hareket edemez hale geldi ve Animeleri bırakmak durumunda kaldım.

O hastane yatağında boş yatarken sessizlik içinde aklımda bir fikir belirmişti.

Ben bir animede olsaydım nasıl olurdu? İlk önce Naruto'dan başladım ve kendimi Animelerin içinde hayal ettim.

Belki de o haran kurgulardaki gibi güçlü yeteneklerle Naruto dünyasına girmiş olsaydı çok güzel olmaz mıydı?

Her zaman Naruto gibi bir arkadaşım olmasını istedim. Sonuçta sadece bir arkadaşı olan ben o sarışından bu konuda çok daha aciz durumdaydım.

Kafam tüm bu düşünceler ile doluyken nefes alışım gittikçe daraldı.

Hastalığın beni öldürdüğünü biliyordum ve artık kurtulma zamanım gelmişti.

Bu hayatı gerçekten sevmiyordum. Sürekli Yalnız olmak hiç de hoş değildi. Özellikle buraya bir gün veda edeceğimi her düşündüğümde göğsüm sıkışıyordu.

ve şimdi zamanı gelmişti. Gözlerim yavaşça güçsüz düşerken yüzümde bir gülümseme vardı.

Ben..... Mutluydum...

Ama çok geçmeden bir şey fark ettim.

Vücudum neden bu kadar titriyordu. Ayrıca yaslandığım yer neden bu kadar yumuşaktı. Hala hastane yatağında mıydım?