Personage Amore

Chapter 34

Again I'm sorry, but the babies didn't make it.

Yan ang katagang hindi ko pinaniwalaan dahil alam kung hindi nila ako iiwan. But the faith said that I should accept the truth. Ilang buwan bago ko natanggap na wala na sya at hinihiling na sana buhay pa s'ya, sana ngayon ay masaya kaming magkakasama.

"Miss welcome, andito na ho ang sundo nyo." Salubong saakin ng isang kasambahay ni mayor.

"Sige ho mauna napo ako." Tumango ako kaya lumabas na ako ng mansion.

"Natagalan ka ngayon ah?" Wika ni Renz ng makalabas ako.

"Ayaw pa awat ng mga bata, gusto pa ngang turuan ko sila ng panibago." Tumawa ito.

"Hilig talaga nila iyan kaya wag kanang mag takha, sya nga pala halika na kanina kapa hinihintay nung dalawa." Napa ngiti ako.

Sumakay ako sa tricycle nito bago nito pinaandar patungo sa bahay ni malaika. Renz is malaika's cousin, naging close kaming dalawa dahil sya ang nag recommend saakin ng trabaho kay mayor. Dumating kami sa bahay at nakita ko ang dalawa na nag hihintay sa labas ng bahay kaya mabilis akong nag tungo sa kanila.

"Mommy!" Sigaw ng dalawa bago mabilis na tumakbo saakin bago ako niyakap.

"Kayo ha...miss nyo na ako agad." They giggle cutely. "Ang mga anak ko, asim nyo na."

"Mommy... Liezil is bad she told me na we play in manggahan." Napatawa ako dahil sa conyong pananalita nito.

"No! Shine is lying, I didn't say anything." Sigunda naman ng kambal nito.

"Both of you stop." Ngiting sabi ko. "Baka isa nanaman sainyo ang iiyak."

"Opo."

Pumasok kami ng bahay bago pinaupo silang dalawa habang ako ay nag saing para sa hapunan namin.

You see they both survive. Ang akala ko talaga ay tuluyan na silang babawiin saakin pero naniwala akong nasaakin parin sila dahil nararamdaman ko. Nararamdaman ko na hindi nila ako iniwan. Pero nasasaktan parin ako dahil sa pagkawala ng isa pa nilang kambal, galit ako sa ama nila, totoo yun. Kung alam nya bang buntis ako iiwan nya parin kaya ako? I think yes, mukhang mahal nya naman kasi talaga iyong babae.

I suffer a lot hindi ko alam kung papaanong babangon ulit pero kinaya ko lalo na nung malaman kung mayroon pa sila. Liezil and shine is my life hindi kuna kakayanin kung mawala pa sila saakin. Lahat gagawin ko.

"Mommy? Sunog na ang sinaing mo." Na balik ako sa reyalidad ng sumigaw si shine.

Pinatay ko ang gasol bago nag hain ng kanin. Kinuha ko rin ang dala kung plastic na may lamang ulam na ibinigay saakin ni manang kanina sa mansion, inilipat ko ito sa mangkok bago inilapag sa mesa.

"Anong gagawin bago kumain?"

"Wash your hands first." Hinugasan nila ang kamay nila bago bumalik sa pwesto nila.

Sinandukan ko sila ng kanin bago nilagyan ng ulam ang plate nila. Tahimik na kumain kaming tatlo hanggang sa matapos kami, hinugasan ko narin ang mga pinggan na ginamit namin.

"Mommy..." Tawag saakin ni shine kaya napa tingin ako sakanya.

"Yes baby?"

"Kailan po kami mag s-school?" Tanong nito.

They both 4 years old at nag aaral sa kinder, 4 years old palang sila pero mukhang 7 dahil sa tangkad nila.

"Hmm? Nag aaral naman kayo baby..."

"Oo nga po pero puro color color lang ginagawa namin e, gusto ko ng math." Napalabi ako may napag manahan.

"Sa sunod na taon pa baby."