Personage Amore

PROLOGUE

Sketching him was the only way to make my day happy. Kahit pa hindi ko s'ya malapitan ayos lang, hindi ko na nga mabiling kong ilang beses ko na itong ginawa.

I'm just happy that I can see him, even though from afar. That life, tinitingala sya ng maraming tao habang ako secretong pinag mamasadan s'ya mula sa malayo.

"My goodness, Welcome. Kailan mo ba iyan titigilan?"

Napa tingin ako sa pinsan ko na kararating lang. I pout, Wala namang masama sa ginagawa ko ah.

"Don't pout, you look like a duck." Nandidiri nitong ani saakin kaya maslalong humaba ang aking nguso. "You know what? You're like creepy obsessed stalker."

"Grabe ka naman sa word na 'Creepy obsessed stalker' di'ba pwedeng stalker lang?" Umupo ito sa tabi ko at tinignan ang hawak kong sketch pad.

"Wel, Umuwi kana kanina kapa pinapahanap ng mommy mo." Bigla naman akong kinabahan dahil sa sinabi n'ya. "No worries, Wala si uncle doon." Dun lamang ako napa hinga nang maluwag dahil sa sunod na sinabi nito.

I can't afford to see my mother beaten again because of me. Napa tingin naman ako sa gawi n'ya pero gumuhit ang lungkot sa mga mata ko nang makitang wala na s'ya roon.

Huminga ako ng malalim bago tumayo.

"Uwi na tayo?" Tanong ko sa pinsan ko, tumango naman ito bago sunod na tumayo.

Sabay kaming nag lakad. Our house is near kaya hindi na kailangan na sumakay pa dahil lalakarin lang naman. Nang nasa labas na kami ng bahay manong guard quickly open the gate. Nag pa salamat ako bago nag tungo sa loob ng bahay.

Naabotan ko naman si mommy at manang sa sala. Kita ko na pinapakalma ni manang si mommy kaya agad akong lumapit sa kanila.

"Juskong bata ka saan kaba nag lulusot?" Napa yuko dahil sa sigaw ni manang. "Hindi mo ba alam na may taong nag aalala sa'yo ha?" Agad naman na sinuway ni mommy si manang.

"Manang tama na." Pina upo ako ni mommy sa tabi nya saka tumingin saakin. "Saan kaba nag punta anak, nag alala tuloy ako bigla kang nawala sa kwarto mo."

Guilt, yan lamang ang nararamdaman ko ngayon.

"Pasensya napo," umalis naman si manang dahil mayroon paraw itong gagawin. "Hindi ko na po uulitin." Paumanhin ko dito.

Hinawakan nito ang kamay ko saka mahinhin na tumgin saakin, I feel love. The way she look at me it give me joy.

"Wel, anak hindi naman masama na lumabas ka pero sana naman nag paalam ka." Tumango ako dito. "Sa susunod wag mo nang gagawin iyon ha?" Tango na lamang ang naisagot ko.

Nanatili akong naka yakap sakanya nang dumating si manang at sinabi na nandito nadaw si dad. Ayoko pa sanang umalis dahil pakiramdan ko ay may sasabihin nanaman syang hindi maganda. His word is like a knife, walang araw na hindi nya ako pinag sasalitaan. But my mom always their for me, hindi n'ya hinayaan na saktan ako ni dad.

Sadly because of me she got always beaten.

"Anak halika na." Sumunod ako sakanya, naupo ako sa bakanteng upuan ng maramdaman ko ang presensya ni dad. Agad na humigpit ang kapit ko sa damit ko mula sa ilalim nang mesa.

"Welcome." Nanindig ang balahibo ko ng banggitin nya ang pangalan ko, tumingin naman ako sakanya dahil mukhang may importante syang sasabihin.

"You're already graduated at SHS I already enrolled you in Trevia University! ayosin mo ang sarili mo, ayokong makarinig nang mga salitang hindi maganda tungkol sainyo." Napa tanga na lamang ako dahil sa sinabi n'ya.

"Ano pong course ang pinili nyo." Mahinahong tanong ko rito.

" Bachelor of Fine arts." He laughs sarcastic. "Sgurado naman na hindi ka papayag at kukuntrahin din ako ng mommy mo." Kahit papaano ay Napa natag ang loob ko dahil doon. "Pero oras na may mali kang ginawa susundin mo ang sasabihin ko sa'yo."

"Hindi po ako gagawa ng kalukohan." Tango lang ang isinagot nya saakin at hindi na nag salita ulit.

Dumating si mommy dala-dala ang ulam at kanin agad ko naman itong tinulongan. Pag ka tapos non ay tahimik kaming kumain payapa naman kaming natapos. Ako na rin ang nag hugas ng mga plato dahil may ginagawa si manang kaya hindi ko narin ito hinintay.

I went to my room and clean my self. Pag ka tapos kung linisin ang sarili ko ay pumili ako ng kumportableng damit. I wear plain white shirt and pants.

Bumaba ako at nakita ko sina mom at dad na nag uusap, mom gaze at my direction and give me small smile. Nag tungo ako sa direction nila.

"Mag papa alam po sana ako." Mahinahong ani ko rito.

"Where're you going?" Si dad naman ang nag salita.

"D'yan lang po sa park." Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang titigan sya ng matagal.

Tumango sya, "be here at 6." Seryosong ani nito saakin.

"Mag iingat ka anak." Tumango ako bago kinuha ang sketch pad ko sa couch bago lumabas.

Habang nag lalakad ako napa isip ako. Why my dad mad at mom? Mom don't do anything she's just a victim! If there someone who blame it's should be me. Alam kong mahal nya si mom pero dahil rin sa pag mamahal nya nasaktan sya. Hindi ko rin naman sya pwedeng sisihin dahil wala syang kasalanan, wala syang ibang ginawa kundi ang mahalin lang si mom.

Sa kakaisip ko hindi ko namalayan na nandito na pala ako sa park. Then there he is. Dali Dali akong umupo sa wala masyadong tao at medyo malayo sakanya. Maingat kong ginalaw ang kamay ko habang gumuguhit.

Wala akong ibang ginuguhit kundi ang mommy ko at sya lang, I just love sketching him. Pero hindi ko namalayang naka titig na pala ako sakanya halos manlaki ang mata ko nang mapansin kong naka titig din sya sa gawi ko.

I panicked when his stand up and walk to my direction. Natataranta akong napa tingin sa paligid ko ng papalapit sya dito. Tatayo na sana ako nang mapansin ko ang dalawang pares na sapatos sa paanan ko. My heart beat so fast.

He's in front of me. He licked his lips.

"Next time you want to draw me, come closer."

Para akong tangang naka titig sakanya dahil sa hindi alam kong pano mag re-react. Napa higpit ang kapit ko sa sketch pad ko dahil sa sobrang kaba.

Lahad Valeros is talking to me. Napa kurap kurap ako ng tumikhim ito.

"I like your sketch." Halos mag init ang buong mukha ko dahil sa sinabi n'ya. "Can I have that." Wala sa sariling napa tango  ako.

"I'm s-sorry?" Nakakahiya.

"I see, your spacing out." He smile at me. "Nothing. Your work is good keep doing that." My heart melt because of he said. If you knew that you are one of my inspiration.

"T-thank you." Nauutal na ani ko rito.

"My I know your name?" Bakit nya gustong Malaman? Dito naba mag uumpisa ang love's story namin? Grr. Assuming sigaw ko sa utak ko.

"I'm Star."

"Nice name it's suit to you." Tumuwid ito ng tayo saka tumingin sa relo nya. "It already 5:40 you should go home." Dahil sa sinabi n'ya ay nalala ko ang bilin ni dad saakin.

Tumayo ako upang mag pa alam sakanya.

"Ahm.. uuwi na'ko." I informed him.

"Ingat." Nag umpisa na'kong mag lakad ng marinig ko pa syang mag salita. "You'll be good artist someday. Keep it up." Napa tingi na lamang ako.

Simple word but it already stock my head.

I'm Welcome Star Deocera, loving him from afar. Seeing his smile from distance. Never reject chasing him because he was also the one and only personage in my art.

Please leave some comments.♡

-enjoy reading.