Personage Amore

Chapter 33

Nagising ako dahil sa pag uusap ng dalawang tao at mukhang nag tatalo sila, minulat ko ang mata ko bago napa-tingin sa paligid. Nasan ako? Amoy chemical mukhang nasa hospital ako. Ano bang nangyari?

Ang baby ko!

Napa bangon ako bigla dahil sa naisip kung iyon.

"Star, your awake. How's your feeling?" Lumapit saakin si Rahim bago sinuri ang katawan ko.

"Tatawagin ko lang ang doctor." Napa baling ang tingin ko sa babaeng kasama ni Rahim. "Maiwan ko muna kayo." Sabi nito bago lumabas.

"Rahim...yung baby ko? A-ayos lang naman sila diba?" Umiwas ito ng tingin kaya napa kunot ang nuo ko. "Tell me, my babies is still with me...ayos lang sila diba Rahim?"

"Star."

"Don't call my name! Answer me! Ayos lang ang mga anak ko hindi ba?" Sigaw ko sakanya.

"Star, calm down. Baka mabinat ka." Umiling lang ako. "Kailangan mong pag pahinga."

"Mahirap bang sagutin ang tanong ko? Ayos lang ang mga anak ko diba? H-hindi naman sila mawawala diba?" Mahinang bulong ko.

Hindi ito sumagot kaya mas lalo akong nainis. Mag sasalita pa sana ako ng bumukas ang isang doctor at nurse kasama ang babae na kakilala ni Rahim.

"Doc!" Agad na tawag ko.

Kung wala akong makukuhang sagot sakanya meron. Lumapit ito saakin pati ang nurse bago insikaso ako. May mga isinusulat sila na hindi ko alam at may mga pinag uusapan sila na hindi ko maintindihan.

"Doc, Yung babies ko po? Maayos naman sila diba?" Mahinang wika ko.

Tumingin ito saakin na may awa sa mata. No...he signed.

"I'm sorry for your lost but-" umiling iling ako.

"No! no! no! Wag mong itutuloy ang sasabihin mo dahil hindi iyan totoo." Sigaw ko sakanya.

"Miss Deocera, calm down." Hinawakan nito ang kamay ko pero iwenaksi ko ito. "Pakinggan mo muna ang sasabihin ko." Umiling ako.

"Rahim...alis na tayo dito." Umiiyak na wika ko sa lalaki. "Ayoko dito." Niyakap nya ako.

"Star you need to be strong."

"How come? Hindi ko kaya!"

"Hindi ako aalis dito lang ako, kami hindi ka namin iiwan." Bulong nito saakin. "Now listen to him, okay."

Bumuntong hininga muna ang doctor. "Again I'm sorry, but your babies didn't make it. Masyadong maluwang ang kapit nila, Isa narin siguro sa dahilan ay ang pagiging stress mo." No!!!

"I'm a bad mother?" Yan nalamang ang naibulong ko.

"Don't say that!" Wika ni Rahim.

"It's true." Sigaw ko. "Masama akong ina, dahil kung hindi ko lang hinayaan na mangyari iyon hindi sana sila mawawala."

Para akong baliw na nag wala. Hindi rin naman ako pinigilan ng kahit na sino, hanggang sa kusa nalang huminto ang katawan ko dahil siguro sa pagod.

"You can discharge her now, but it's okay if she's still here for monitoring. Alam naman natin ang pinagdadaan nya." Rinig kung wika ng doctor.

"Iuuwi nanamin sya." Tumango ang doctor.

May mga isang bilin pa ito kay Rahim bago lumabas. Inayos muna nila ang babayarin bago inayos rin ang gamit ko. Nahihiya ako, sobra na ang naitulong nila saakin.

"Ihahatid na kita sainyo." Wika ni rahim ng maka pasok ako sa sasakyan nya.

"Wala na akong uuwian."