Chapter 2

19 6 0
                                    

Mabilis kaming nakauwi pag pasok ko sa loob ng bahay dumeritsyo agad ako sa kwarto ko. Nag linis muna ako ng aking tawanan at nag suot ng pantulog.

Pagka tapos kung gawin ang kailangan gawin saakin sarili ay bumaba na ako. Pagka baba ko dumeritsyo agad ako sa dining table, naabutan ko naman sina dad at mom na nag tatalo. Here we go again.

"Magandang gabi po." Mahinahong pag bati ko rito kaya napa baling ang tingin nila saakin.

"Anak nandyan kana pala, ma upo ka." Pina upo nya ako saka nag lagay nang pagkain sa Plato ko.

"Mom ako napo." Ngunit ngumiti lamang ito saakin.

"Let her do that! She's not kid anymore." Sinuway naman agad ni mom si dad. "You always baby-baby her, kaya nasasanay e." Pagalit pa nitong dagdag.

"Ano kaba Alfred," umupo si mom sa tabi ko. "Hindi mo naman kailangan na pansinin lahat ng ginagawa ko para sa anak ko." Agad ko naman hinawakan ang kamay ni mom kaya Napa tingin ito saakin iling lamang ang ginawa ko.

Ayoko ng palakihin ang galit ni dad. Baka hindi nanaman ito makapag pigil ay saktan nya ulit si mom. I can't afford to see my mom in that situation.

"Welcome, are planning joining in that exhibit?" Napa angat ang tingin ko kay dad. Why hindi nya ba gusto na sumama ako?

"K-kung papayag po kayo." I said with low voice.

"Ano kaba wel, of course sasama ka." Napa baling ang tingin ko kay mom. "Hindi pwedeng hindi ka sumama it's big opportunity anak." Tuwang tuwa na dagdag nito.

"Sarah! Pinag usapan na natin ito." Huh? Ibig ba nyang sabihin ay hindi sya pumapayag? "Your already 3rd year college welcome! Pag aaral ang asikasohin mo hindi iyang mga exhibit na iyan."

Gusto kong umiyak dahil sa mga sinasabi nya. There's nothing wrong with joining in that exhibit, hindi naman ako mag tatanim ng galit sakanya kung hindi nya ako papayagan. But hearing hes words made me feel useless. Bakit hanggang ngayon ay hindi nya ako matanggap? I'm doing best as I can. I'm always top in school, matataas ang mga nakukuha kong grado but why it's still not enough for him?

"Ano ba Alfred!" Pa sigaw na sabi ni mom kay dad. "Kung wala Kang planong payagan si welcome na sumama ako papayag!"

"Ha! Then join!" Tumayo ito sa pag kakaupo saka ako binalingan ng tingin. "But I'm not giving you my good luck." Pilit kong isawalang bahala ang sinabi n'ya.

"Anak wag mong pansinin ang dad mo, wala lang iyon sa mood dahil nasira ang market plan nila." Pilit na ngiti na lamang ang tinugon ko kay mom.

"Akyat napo ako mom," tumayo ako sa pag kakaupo saka himalik sa pisnge nya. "Mag papahinga narin po ako, mag pahinga narin po kayo pagka tapos nyo dito."

"Good night anak." Rinig ko pang sabi nito bago ko s'ya talikoran at mag simulang mag lakad paakyat nang hagdan.

Pagka dating ko sa kwarto ay agad na humilata ako, I don't know but my body feel exhausted. Wala naman akong masyadong ginawa ngayong araw kong hindi ang mapahiya sa harap ni lahad. Hindi ko naman kasi sinasadya na mayakap s'ya kanina, Hind ko rin naman alam bat ko s'ya niyakap.

But, I don't know if I can still face him because of what I did. Baka dahil sa ginawa ko ay galit sya. Bahala na basta nayakap ko s'ya.

Damn. Welcome, bakit naman kasi niyakap mo yung tao ayan tuloy hindi mo alam kung papaano mo sya haharapin, at talagang masaya kapa at nayakap mo sya.

Sino ba namang hindi sasaya kung nayakap mo na yung matagal mo nang gusto, Diba? This is the dream.

Sa kakaisip ko nang kong ano-ano hindi ko namalayang naka tulog na ako.

Personage AmoreWhere stories live. Discover now