Codebreakers: The Detective and the Hacker (Cipher Chronicles 1)

6

“Law.”

Abala sa pagdi-discuss ng lesson ang aming guro sa 21st Century noong makarinig kami ng sigawan sa labas ng building. Nasa second floor kami at dinig na dinig sa labas ang ingay. Napatakbo kaming lahat papunta sa hallway para tingnan ang kaganapan sa baba. 

“Robot Invation!” nagtatakbuhan ang mga studyante habang hinahabol sila ng isang lalaking studyante rin rito at may hawak na matalim na kutsilyo. Lahat ng mga studyante roon ay napapatakbo para maiwasang masaksak ng kutsilyo. Napatitig ako sa lalaki. Walang reaksyon ito at parang robot na humahabol ng mabibiktima. Napakagat ako sa aking ibabang labi at agad na tumakbo sa room ng grade 12-STEM. Maraming studyante ang nagkalat sa hallway para manood, maging mga guro na nakikisigaw na rin at prinoprotektahan ang ibang studyante. Samantalang sinusubukan namang awatin ng mga gwardya at ibang mga guro ang estudyanteng tila wala sa sarili.

“ZhiLei!” agad ko siyang nahanap dahil sa tangkad niya at parang hindi patayan ang napapanood niya at nakatayo lamang siya roon habang wala paring reaksyon sa mukha. Ibang klase talaga itong detective na ito. Kulang nalang ang softdrinks at popcorn para mas feel na nasa sinehan siya. Napakunot ang noo ko noong mapatigil ako sa pagtakbo. Seriously?! Nagkakape pa ito?! 

He sipped in his coffee that he brought from starbucks while expressionlessly watching the scene. Nakadung-aw ito at nakasandal sa railings habang nakapamulsa at hawak sa isang kamay ang kape. 

“What are you doing?! Seriously? Nagawa mo pa magkape habang nagpapatayan na sa baba?” 

“What? Want me to go downstairs and acting up to run while screaming too?” napairap pa ito bago humigop muli sa kaniyang kape.

Napanganga ako. Seriously talaga?! Bago pa siya makaangal ay hinila ko na siya patakbo papuntang baba. Ang daming arte ng lalaking ito hindi nalang mag-imbistiga! Alam ko namang trip na naman ito ng mga walang hiya at demonyong secret organization na ito! 

“Ouch! Ang init! What the fuck?!” hindi ko pinansin ang pagrarant niya. Noong nakababa kami ay tumigil ako para humingal. Nilingon ko ang kasama ko at napataas ang kilay ko noong makita ang itsura niya. May natapong kape sa kaniyang uniporme, bugnot ang mukha at mukhang narape sa gulo ang buhok. I made a peace sign. 

“What the hell, woman?” sinamaan niya ako ng tingin. 

“You want us to solve this mystery right? Ano pa ang ginagawa mo? Let's start!” 

He rolled his eyes before dumping his coffee to the nearest trashcan. 

“Josh Santiago Jr. Grade 10 student, a class president and a son of SB John Santiago Sr.” napatigil ako sa paglinga-linga at napalingon sa kaniya. 

“Oh? Kilala mo siya?” nakakunot noong tanong ko. Sinuklian niya ako ng irap. 

“I just said 'son of SB John Santiago Sr.', everyone knows.” 

Luh. Anak siya ng mayor syempre alam niya. Ako na di naman anak ng mayor. Inirapan ko nalang siya. Wala naman kasi akong pakialam sa mga officials. 

“He's one of their subject, to pay the debt of his father...” 

“What? Ang bata-bata pa niya para maging subject!” histerical kong saad. 

“Any age, svet. Wala silang pinipili.”

“It's either SB John agree with these or disagree his self being one of their experiment, so his son is the exchange or replacement.” 

“What do you mean? You mean this is not forced to do?” 

Tumingin siya sa humahabol na estudyante. Nasa magkabilang bulsa ang kamay at hindi na inayos ang buhok na tinatangay ng hangin. Maging ang kapeng natapon sa uniporme ay hindi na niya pinagkaabalahan pa.