အမျိုးသားခုနစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ရမယ်တဲ့..! ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..? [ 2 ]

228

ခြူးမုယွင်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သော်လည်း စိတ်မဆိုးခဲ့ပေ။ ထိုအစား ယဲ့ကျန့်ဟန်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး.. “လုပ်လေ..”

ယဲ့ကျန့်ဟန်သည် အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားပြီး ခြူးမုယွင်ကိုသာ မျက်ဝန်းနက်နက်များဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ခြူးမုယွင်က သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ အနည်းငယ် ကွေးညွတ်သွားသော မျက်ဝန်းအစုံက ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာ။ : “ဒီနေရာမှာလား..?”

ယဲ့ကျန့်ဟန်ခမျာ မကောင်းဆိုးဝါး မီးတောက်တစ်ခု ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းသို့ ပြေးဝင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။ ဤလူသားလေးကို တွန်းလှဲပြီး သူ တကယ့်ကို လုပ်(Fk) ပစ်လိုက်ချင်သည်။ အော်ဟစ်ငိုကြွေးပြီး သူ့ကို တောင်းပန်လာသည်အထိ သောင်းကျန်းပစ်လိုက်ချင်သည်။ မာနကြီးလွန်းသော ပုံစံလေးကို အချစ်ဆိပ်တက်ပြီး ရူးသွပ်သွားအောင် လုပ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။

နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်ကျော် ချုပ်တည်းခဲ့ရသဖြင့် ရိုးရိုးသားသားဆိုရလျှင် သူ တကယ့်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပါချေ။

အချိန်အတော်ကြာအောင် လွမ်းဆွတ်ခဲ့ရသော အမျိုးသားလေးသည် ယခု သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီး သူ့ကို လိုက်လျောချင်ဟန်ဖြင့်။ ယဲ့ကျန့်ဟန် မည်မျှထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းပါစေ၊ ဤအပြုအမူလေးကြောင့် လေတိုက်ရုံဖြင့် ဆုတ်ပြဲတော့မည့် စက္ကူပါးလေးပမာ ချုပ်တည်းနိုင်စွမ်း လျော့နည်းလာရသည်။

သို့သော် သူ ထိန်းချုပ်ရလိမ့်မည်။ ဤမြေခွေးလေးသည် အလွန်ဉာဏ်များလွန်းပြီး သူ့ကို ထောင်ချောက်ဆင်ထားမည်မှာ သေချာနေသလောက်ပင်။ သူ တိုးဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေခြင်းသာ ဖြစ်ရမည်။

ယဲ့ကျန့်ဟန်က အတွင်းကျကျကို နားလည်ထားပေသည်။

သူ့အမူအရာကြောင့် ခြူးမုယွင်က စိတ်မရှည်တော့ဟန်ဖြင့် အင်္ကျီကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။

ယဲ့ကျန့်ဟန်၏ အသံက ပြောစရာမလိုအောင် အက်ရှလာတော့သည်။

“အလျင်မလိုနဲ့လေ.. အရေးကြီးကိစ္စတွေ အရင်ပြောကြရအောင်..”