Codebreakers: The Detective and the Hacker (Cipher Chronicles 1)

3

“I don't have time for this.” walang gana kong sagot at saka binalik sa lamesa ang mga papel.

Narito kaming muli sa kaniyang opisina. Oo. Opisina niya ang secret room na ito kung saan dinala niya ako kahapon. Hindi ko alam kung paanong alam niyang may secret room rito o kung talaga bang pinasadya niya ito. Sabagay, what to expect to the son of a mayor? A secret detective and have an access in this school?

“I still have work to do.” kanina lang ay nasa dati ko akong pwesto sa library noong dumating na naman siya at ginulo ako.

“To know the culprit behind that scam?” nakakunot-noong lumingon ako sa kaniya. Paano na naman niya nalaman ang bagay na iyon?

“I know that you're good at decrypting codes, i know that you can help me.”

My brows furrowed. “How did you know that i am a hacker?” for a million times. I asked.

“I said Miss Lavigne, i have my own ways.” and for a million times, he answered.

I faced palm. Nakakainis namang kausap ang lalaking ito. Paano ko malalaman na hindi niya ako niloloko kung ang gusto kong tanong ay hindi niya masagot-sagot?

“I know the culprit.” sumingkit ang mga mata kong napatingin sa kaniya.

“I can solve it my own.” I stand up.

“Help me. Your father is involved with this.”

Pasimple-simple akong napatingin-tingin sa isang pwesto. The location stays here. Sinabi 'rin sa akin ng purple eyed guy na iyon ang tungkol sa taong ito. At ang akala kong her na client ko ay him pala. Ginamit lang nito—o mas magandang sabihin na, binayaran lang nito ang isang artist para sa paghuli sa scammer na ito at sa panghuli na rin sa akin, napairap ako. Isa 'rin pala ito sa kanilang hinuhuli. Hindi lang sila makakuha-kuha ng magandang timing para hulihin ang isang ito. I raised my left brow. This grade 10 student is looking like an innocent angel. Walang mababakas na kasamaan sa mukha nito kung titingnang mabuti. But that angelic face can't fool me again. Madalas talaga sa mga parang hindi makabasag pinggan ay mas masama pa sa masasama.

The plan is: Gagawa ako ng bagong account na hindi makikita kung kailan ito ginawa. I hide it and made sure that it was created a years ago, paano? Dinaya ko. Pinalitan ko ng ibang taon ang kababago lamang na naipost sa bagong gawang facebook account na ito. Lei already asked the permission of the artist to post it's own artworks here. I also dupe the reactions and put a thousand reactions. Effort huh.

And after that, that account posted artworks. Hawak ito ni lei ngayon at hinihintay nalang ang pagcomment ng scammer na iyon sa page na pinagpost'an ng commission. My work here is to monitor everything. I already hacked the scammer's phone's system. Nakaupo ang studyanteng target namin sa isa sa mga upuan ng canteen. Mag-isa lamang siya. Noong una ay normal lamang itong kumakain, pero maya-maya'y pagkatapos nitong kumain, kinuha nito ang kaniyang selpon na nakalapag lamang sa kaniyang tabi. He look around before he tap on his phone. I set up the recorder and smirked. Mabuti nalang at pader ang nasa likuran ko kaya walang makakakita sa nasa screen ng laptop ko ngayon. I halfly close it before i stand. Hininaan ko 'rin ang brightness nito para hindi mahalata.

I walked out into the canteen. Sa secret hide out ko na ito ipagpapatuloy. Nang makarating ay pinanood ko ang mga nangyayari. Kumagat ang scammer sa bitag. Sumubo ako ng Donut at pinanood ang kanilang pag-uusap ni lei. Natawa ako. Parang yung mga ipinakitang screen shot lang ng dating kliyente ko. Mapapansing wala man lang kaintere-teresado ang lalaking ito sa mga art work na ipinasa ni lei. Napakunot ang noo ko noong sinabi niyang magbabayad na siya kahit wala pang napo-provide na sketches.