Codebreakers: The Detective and the Hacker (Cipher Chronicles 1)

2

Ano ang ibig sabihin niyan?

Maaga akong gumising dahil may naisipan akong gawin ngayon. Wala pa masyadong tao sa skwela noong pumasok ako. Tatambay na muna ako sa library dahil mamayang alas-otso pa naman ang unang klase ko ngayon at alas-sais palang naman ng umaga. Walang katao-tao sa silid aklatan noong nakarating ako. Maging ang striktong taga-bantay rito ay wala pa. Ang aga namang bumukas ng library at wala pa ang taga-bantay nito. Wala 'ring bakas ng kagamitan sa desk nito tanda na wala pa talaga siya. Nagtataka man kung bakit bukas na ang library ay pumasok na lamang ako roon at pumuwesto sa pinakadulong bahagi kung saan wala masyadong makakakita sa akin.

I open my laptop. Nais kong hanapin kung sino ang scammer na nangs-scam ng mga digital artist o kung meron pa bang ibang way ng pangs-scam nito. I was curious kung sino ito at nagkataon pang nasa iisa kaming skwelahan. Naibalik ko ang perang ninakaw nito sa kliyente ko ng hindi niya namamalayan. Ni hindi ko kinompronta ang scammer. Tinatanong ng kliyente ko ang identity nito para maireport 'raw nito sa mga pulisya. Iyon ang trabaho ko sa ngayon.

Ang hanapin ang kung sino 'mang scammer na ito.

I typed codes on my laptop to find the location of it's contact number. Hindi nga talaga magaling magtago ang scammer na ito. I scoffed. I track it's IP Address-An underlying computer language of networking. I have plans. Once i track his or her location, susundan ko ito at pasimpleng nakawin ang kaniyang selpon para kumpirmahing siya nga ito. Well, that's too risky. Why do that if i can just get it's information in just one click of a mouse? Easy peasy lemon squeezy.

I smirked at that idea. Mas exciting pa ito kaysa sa makinig ng boring na lessons sa klase. Again, i typed codes using my favorite programming languages.

Pinatunog ko ang leeg ko noong matapos ako sa kakapindot. I smiled devilishly. I thought magiging boring ang kasong ito since hindi magaling magtago ang scammer pero ang exciting part ay ang paghuli sa scammer na nagkataon pang pareho kami ng akademyang pinag-aaralan. Who's this student huh? Or a faculty?

"Python, programming language." i jumped on my chair when i heard a cold voice comes from behind.

What the fuck?!

"Oh, success. Interesting." dahan-dahan akong napalingon rito and my eye balls wants to get out of my eyes. At halos manghina ako noong makita ang mga matang iyon sa mas malapitan. Mas maganda sa malapitan.

I see no emotion while leaning on me, watching intently how i track the IP Address of the scammer. His harry potter glasses beam from the sunlight that comes in from the window. Gulong-gulo ang buhok nito na hinahangin ng preskong hanging galing sa labas ng bukas na bintana. Hindi ko talaga lubos akalain na makakatitigan ko ang kakaibang mga matang iyon ng malapitan. Siya na nakayuko sa akin at ako na nakaangat ang tingin sa kaniya habang nakatalikod. Hindi ko namalayang tumigil ng ilang minuto ang oras at ganoon ang aming pwesto.

Uminit bigla ang mukha ko. What the fuck, svet? Suit yourself!

"I guess you are already aware that staring is rude, Miss Svetlana Lavigne." napaawang ng bahagya ang bibig ko bago mabilis na iniiwas ang tingin sa kaniya at humarap muli sa aking laptop.

"Or do you prefer calling you, cictre?"

Titig na titig ito sa akin habang ako naman ay hindi mapakali sa inuupuan. Walang buhay ang kaniyang mga tingin, parang hindi kumukurap habang nakatitig ng taimtim sa akin, nakahalukipkip ang kaniyang mga braso at hindi pa gumagalaw simula kanina. What is he? A robot? Or a statue?

What makes me nervous is that he know me. He knows me very well. Wala ni isang nakakaalam sa code name ko, kung hindi ako lang at ang mga kliyente ko lang. Ngunit hindi nila alam kung sino ang cictre sa likod nito. I feel dumb and at the same time numb. Did i hide right? As long as i can, i did everything to hide my real identity. I'm good at it, i'm sure. But how and why did he-

"Let's take it quickly." sa wakas ay umayos ito ng upo. Isinandal ang magkabilang braso sa lamesang nasa harap namin. I don't know where this is. Ang alam ko lang ay nahipnotismo ako ng mga tingin niya at napasunod niya ako rito. What makes me more shocked is, dumaan kami sa pader ng library na secretly ay isang pinto pala. Nakanganga akong napalingon sa kaniya.

"I know you are wondering why i am in the crime scene." natauhan ako.

"You know that i am the hacker behind the codename cictre?" natatauhan kong tanong.

Seryoso lamang ito ng unti-unti siyang tumango. "Though, i still don't know why you choose to used that kind of i-don't-understand code name." ngiwing sagot niya.

Napaamang na naman ako. What? H-how?

"By the way, I am ZhiLei Moles. To answer your wonder why i am in a crime scene yesterday is that, i am a secret detective." hindi pa lahat nagproseso sa utak ko.

Hanggang sa, in a snap, para akong nabalik sa aking ulirat, at nawala sa pagkakahulog sa kaniyang hipnotismo. Napatayo ako sa gulat.

"How did you know me?" i said despite of his shocking revelation.

A smirk plastered on his face and lean his back on the chair. I looked around, still confused. Books are all over in this 4 corners of the room.

"Did you pay a hacker to hack a hacker, huh?" kita kong mas lalo siyang ngumisi.

Gosh. I don't know that this guy is much more creepier when you have a conversation with. And mind explaining why am i here again? Did he used some kind of spells?

"I don't need that. I have my own ways."

Nagsalubong ang kilay ko. "What do you need?"

This purple eyed guy is really something. He's dangerous. Like he knows, everything. I had to keep silent and be careful with my words and actions.

"I need you to join forces with me..."

• • •

WARNING: THE HACKER SERIES (CIPHER CHRONICLES) I HAVE WRITTEN IS NOT INTENDED TO PROMOTE OR GLORIFY HACKING IN ANY WAY. INSTEAD, IT AIMS TO EXPLORE THE FASCINATING WORLD OF TECHNOLOGY, SOLVING MYSTERIES, AND SHARING KNOWLEDGE THROUGH A LENS THAT MAY INVOLVE HACKING ELEMENTS.

(Edited)