Aydan Doğan Fedaileri "SAMSARA" (Serinin İkinci Kitabı)

BÖLÜM 5: SEZGİ AĞACI

"Her şeye dolaysız inanmaya hazır mısın? Sezgi Ağacı karşında, yapman gereken tek şey tüm kalbinle hissetmek..."

Jamie: Colnen! Colnen! N-Ne oluyor?

Kana bulaşmamaya çalışarak Colnen'ın ölüp ölmediğini kontrol etti. Şu an uykuda olup kâbus gördüğünü düşünmek istiyordu, ancak ne yazık ki bu mümkün değildi. Ne yapacağını şaşırdı. Cesetten uzaklaşıp nefes almaya çalıştı. İlk defa ceset görmüyordu elbette, ancak bu ölüm sıradan bir ölüm değildi. Jamie kendisini evden dışarı attı. Victor'un uyanık olduğunu bilmiyordu. Victor ise o sırada duşa girmişti. Birlikte büyüdüğü, hatta ikinci babası olarak gördüğü adam nedeni bilinmeyen bir şekilde ölüydü. Kim bilir bunu ne zaman fark edecekti?..

Jamie: Miracle!

Yürüyüşten dönen Miracle ve Alya'yı görür görmez nefes nefese ona seslendi. Miracle sorgulayıcı bakışlarla Jamie'yi kolundan tuttu.

Miracle: Ne bu hal be? Ne oldu?

Jamie kekeleyerek Colnen'ın adını fısıldadı.

Jamie: Co- Colnen...

Miracle'ın gözlerinde bir ateş yandı sanki. Gözle görülemeyecek bir hızla eve girdi. Colnen'ın hareketsiz bedenini görüp karşısında diz çöktü. Alya ve Jamie de peşinden gelmişlerdi. Alya cesedi görünce kısa bir çığlık atıp elleriyle ağzını kapattı. Göz bebekleri büyük ölçüde genişlemişti. Keskin kulağıyla sesi duyan Victor birkaç dakika içinde duştan çıkıp giyinmeye başladı. Mia hâlâ uyuyordu. Victor onun saçını okşayıp alnını öptükten sonra aşağı indi. Sesin geldiği yere, Colnen'ın odasına girdi. Onu görünce herkesin şaşkınlığı ikiye katlandı. Miracle yerden kalkıp kardeşine baktı, ancak Victor ona değil, manevi babasına bakıyordu.

Victor: Bu nasıl oldu?
Miracle: O anda burada olsak soru sormak yerine onu kurtarırdık.

Victor gözlerini devirip cesede yaklaştı. Notu gördü ve tekrar cesede baktı. Colnen'ı çenesinin altından tutup başını kaldırdığında boynunda daha önce olmayan bir işaret gördü. Tuhaf bir şekilde yazılmış A harfine benziyordu.

Victor: Hiçbir şey yapamazdık. Bunu yapan kişi burada değildi.
Miracle: Ne diyorsun sen?
Victor: Bak...
Miracle: Bu... Çok tuhaf.
Alya: Ne demek bu?
Miracle: Her şey daha yeni başlıyor demek...

BİR HAFTA SONRA...

Miracle: Nereye?
Victor: Mia'yı okuldan alacağım.
Miracle: Biraz ileri gitmiyor musunuz?
Victor: İleri derken?
Miracle: Colnen öleli sadece bir hafta oldu. Siz gez toz eğlen kafasındasınız.
Victor: Ölenle birlikte ölünse biz 170 yıl önce ölmüş olurduk.
Miracle: O durum farklı. Bizim annemiz ölmedi.
Victor: Sakın başlama.
Miracle: Hiç bitirmedim ki başlayayım.
Victor: Bak, Miracle. Annemizin öldüğüne inanmak istemiyorsun, anlıyorum, ama bil, eğer ölmediyse bile, şu ana kadar yanımda olmadığı için benim için ölü.

Victor bu sözün ardından kapıya doğru yöneldi. Ceketini düzeltip kapıyı açınca kapının yanındaki sandalyenin üzerinde bir saksı ile uçması engellenmiş olan bir zarf vardı. Victor zarfı alıp gözleriyle okudu. Yorgunca of çekip yeniden eve girdi.

Victor: Kasabamız bize kucak açıyor.
Miracle: O ne?
Victor: Kurucular balosu. Kasabanın kuruluş yıldönümü.
Miracle: Ben onu unutmuşum ya...
Victor: Ne yalan söyleyeyim ben de.
Miracle: Hiç gitmek istemiyorum.
Victor: Aile temsilcileri olarak gitmemiz lazım Miracle.
Miracle: Of... Balo neredeymiş?
Victor: Morrinson malikanesinde.
Miracle: Bizim yerimizi bunlar devralmış sanırım.
Victor: Öyle görünüyor, sence de bir şeylerin orijinaline dönmesi gerekmiyor mu?
Miracle: Geç bile kaldı...