SOSYOPAT LİSE

1-Londralı olmak bir şereftir!

İnsanlara güvenmeden önce iki kez düşünün
Arkadaşlar bu benim ilk kitabım yedi sene önce yazmışım,bu nedenle hatalarımı,klasik sahneleri felan anlayışla karşılamanızı umuyorum :)

Diğer kitaplarım SİYAH GECE ve TAKİPÇİ  mutlaka göz atmalısınız :)

****

Fıs fıs fıs... insan denilen canlıdan çıkan ve bazen gerçekten bizi bıktıran o ses. Gözlerimi yorgunlukla açarken bulunduğum izdiham dolu havaalanından çıkmak ve bir an önce uçağa binmek istiyordum, beş saatlik bir uyku çekmiş olmak bedenime yetmemişti . ''Daha fazla uyku!, Daha fazla uyku!!'' diye sitem eden hücrelerime uymayı her ne kadar istiyor olsam da bunu yapamazdım, uçağa biner binmez uyumayı planlıyordum, normalde asla durduk yere uyuyamazdım, uykum olmalıydı

Ayağımda hissettiğim baskı ile çığlık atarken baş parmağım kalbim gibi atıyordu, canımı bu denli acıtan yüze döndüğümde ise gördüğüm kişi ile şok oldum. Gördüğüm yüz bedenimde öyle bir dram yarattı ki o an kendimi boğmak istedim sırf o yüzü görmeyeyim diye. Boğulup öleyim ama o yüzü görmeyeyim.

"Sinem?!" delirdiğimi hissediyordum, bu kızın..burada ne işi vardı?hangi yüzle gelirdi buraya? Gözleri gözlerimi bakamazken kaşları pişman gibi büzüşmüştü, kahverengi gözlerini gizlemek için taktığı mavi lensler kendisini tamamlıyordu,sahte. Şuan onun yerine ben korkuyordum içten içe. Çünkü kendime güvenemiyordum üzerine atlayıp onu bıçaklamak istiyordum.

Ayağımı hızla çektiğimde gözlerini gözlerime sabitledi ve tam ilerlemek için yanından geçecekken "Dur'' dedi. Kaşlarım çatık bir halde durdum "Ne söyleyeceksin?! Tolganın senin nasıl ...." Devam edemedim.dedikten sonra nefesimi üfledim. O kelimeyi kurup daha fazla kalbimi yangın yerine çeviremedim. O sözcük çakmaktı ve kalbim sinem'i görünce benzinle dolmuştu.

"Be..ben...öykü lütfen...dinle beni.." konuşamayacak halde olması şuan zerre kadar umurumda değildi, o kız olarak adlandırdığım canlı her ne kadar eskiden 'en en en yakınım ' listemde bir numarada olsa da şuan 'en en en sürtük' listemde bir numaradaydı. Aslında öyle bir listeye bile sahip değildim sırf sinem için oluşturmuştum bu listeyi de.

Hayatımda gördüğüm en sahtekar,arkadan bıçaklayan,sürtük kızdı. Öyle kalpsizdi ki en yakın arkadaşı umurunda bile değildi. En yakın arkadaşının üzülmesi ağlaması , kendisine eziyet etmesi, kendisini delirtmesini umursamıyordu bile.

''Seni beklemeyecek ve dinlemeyeceğim pislik! '' kurduğum cümleden sonra elim yanağına sertçe iniş yaptı. O an kendi elimin bile acıdığını hissettiğimde onun canının daha çok yandığını bilmek beni mutlu mu kıldı ? yoksa üzdü mü bilmiyordum? O kız için üzülmek istemiyordum ,üzülmemeliydim .

Ama kahretsin ki kalbimi onun gibi dondurmayordum. Bir yerlerden sürekli ateş çıkıyordu. Ben soğuk olmaya çalıştıkça.

''Sana bir daha karşıma çıkma derken öylesine söylediğimi mi sanıyorsun?'' suratına inene okkalı tokat'ın şokunu henüz atlatamamış olduğunu fark ettiğimde yutkundum ve "Defol!"! deyip vereceği tepkiye beklemeden herkes gibi uçağa yöneldim.

Ona tokat atmanın şokunu üzerimde taşıyordum. Ona vuracağımı geçrketen tahmin etmemiştim,istemiştim ama yapabilecek gücün kendimde olduğuna inanmamıştım o an. Demek düşünmemek gerekiyordu. Buraya kadar nasıl girdiğini merak etmememin sebebi açıktı, annesi hostesti ve bu havaalanında olduğunu biliyordum. Tabi ki herkesin şaşkın bakışlarına maruz kalmıştık ama açıkçası umursamadım. Hiçbirşeyi umursamamak istiyordum, hiçbir şey düşünmemek.

Sıraya girdikten sonra titreyen ellerimi giydiğim bol ve rahat tül eteğimin cebine soktum, inanmıyordum. Yüzsüz pislik! Beni sevgilimden ayırdığı yetmemişti! Gerçi ona sevgilimde demek istemiyordum,o bir deneyimdi ve başarısız bitmişti, hiç olmaması gereken bir deneyimdi.