Bu hayatta onca acıya göğüs germiştim ama sanki Çağlar gittiğinden beri nefes alamıyormuş gibi hissediyordum.
Birinin yolunu gözlemek zordu ama geleceğinden emin bile olmadığın birinin yolunu gözlemek daha zordu.İnsan beklerken tutunacak bir umut arıyordu ama yoktu işte,her dakika bir şey oldu korkusuyla kendimi yiyip bitiriyordum.
Bugün Çağlar gideli tam 115 gün olmuştu.Onsuz geçen 115 gün,yaşadığımı hissetmeyeli 115 gün.Dile kolaydı ama kalbe zordu,çok zordu.
Son zamanlarda sancılarım artmaya başlamıştı.Neredeyse her hafta hasteneye gider olmuştuk.Sancılarım yüzünden Sinan abim ile Sude de benim yanımda kalmaya başlamıştı.
Kendi evlerinde kalmam için çok ısrar etselerde evimi bırakıp gidememiştim.Çağlar bu evin kapısından girer ve beni göremez diye istemiyordum.Aslında bahane de olabilirdi bu evin içindeki anılarımızı hatırlamak bana iyi geliyordu,gitmeme sebebim buydu.
Abimlerle salonda oturmuş haberleri izliyorduk.Her akşam tek yaptığımız şey buydu.İzin günlerimde ise televizyonun başından ayrılmıyordum bir haber gelir diye.
"Abi döner demi?Çağlar her verdiği sözü tutar bunu da tutar demi?"Sinan abim her gün sorduğum soruya bıkmadan usanmadan yine cevap verdi.
"Allah'ın izniyle sapasağlam bu kapıdan içeriye girecek,canımın içi.Çağlar sizi arkada koyar mı hiç?"
Koymazdı.
Televizyonda gördüğüm haberle televizyonun sesini daha çok arttırdım.
"Son dakika haberiyle karşınızdayız sayın seyirciler.Türkiye sınırında gerçekleşen bir operasyon ile terör ele başlarından olan Habib kod adlı terörist ele geçirilmiştir.Çok sayıda şehidimiz ve yaralılarımız bulunmakta gelişmeleri aktarmaya devam edeceğiz.
Duyduğum isimle elimdeki çay bardağı yeri boylamıştı.Çağlarlar bu göreve bu adam için gitmişti.
Çok sayıda ölü ve yaralı dedi.
Ölü.
Abimler şaşkınlıktan ne yapacaklarını bilemezken karnıma giren sancıyla acı içinde inledim.
Hayır şimdi değil,Çağlar gelmeden olamaz.
Altımda hissettiğim ıslaklıkla sancılarım daha çok arttı.
Daha çok erkendi,bebeklerime bir şey olacaktı.
Sude yanıma koşmuştu."SUYU GELMİŞ."Sudenin bağırışı ile daha çok acı içinde kıvranmaya başladım.
Abim ayağa kalkmış ne yapacağını bilemez gibi bize bakıyordu.
"Sinan koş odadan çantayı al hastaneye gidiyoruz."
"Bir şey olacak çocuklarıma bir şey olacak.Bu kadar erken doğmamaları gerekiyor."Sude saçlarımı geri atarak bir şeyler diyordu ama anlamıyordum.Gözlerim kararıyordu.
En son gördüğüm şey abimin elinde çantayla bize doğru koştuğuydu.
Yazardan;
Daha 7.5 aylık olan bebeklerin geleceği belli olmuştu ama çok erkendi hem Ayçin için hem bebekler için çok tehlikeliydi.
Sude elleri altında bayılan kadını ayıltmaya çalışırken bir yandanda ağlıyordu suyla beraber kan da gelmeye başlamıştı.
Sinan yanlarına gelerek Ayçini tek hamlede kucağına alıp koşarak aşağıdaki arabaya ilerledi.Elinde çantayla Sudede karnının verdiği imkanlar sayesinde koşmaya çalışıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting
Teen Fiction0536*******:Yer fıstığının içine karışmış antep fıstığı gibisin, 0536*******:Neşe katıyorsun hayatıma, 0536*******:Ya da hayata Binbaşım. Çağlar ama Binbaşım olan:Antep fıstığı bile olduk şu hayata. Çağlar ama Binbaşım olan:Eyvallah cidden. Çağlar a...
