AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting

4.1

Bekleyiş zordu,hele ki hiçbir şey bilmeden beklemek daha zordu.

Canım acıyordu,acısını tarif edemiyordum.Canımdan parça dediğim iki kişi içeride ölüm kalım savaşı veriyordu.Saatlerdir hiçbir şey söylemiyorlardı ve artık kafayı yeme noktasına gelmiştim.

Serumlarla,sakinleştiricilerle ayakta duruyordum ama artık kendime gelmeye başlamıştım en azından bunu bebeklerim için yapmalıydım.Onları hiçe sayamazdım.

Sude karşımda yerde oturmuş bir eli karnında sessizce ağlıyordu.İkimizinde yaşadığı şey aynıydı.Kalbim ikiye bölünmüştü sanki.Bir tarafta abim dediğim hayatımda her şey olan kuzenim Sinan,bir yanda çocuklarımın babası direkt hayatım olarak nitelendireceğim Çağlar.

Sedyeyle buraya getirilirken bir eli kanlar içindeydi bir şeyi tutuyordu elinde doktorlar ne kadar almaya çalışsada eminim elini açmamıştı.Keçi inadı vardı mübarek.

Zorlukla yerimden kalkıp ameliyathanenin önünde volta atan Mehmet albaya yaklaştım.Artık ne olduğunu öğrenmem gerekiyordu.Hazır mıydım buna?Orasını bilmiyordum işte.

"Albayım nasıl olduğunu anlatır mısınız artık?"Koca adam karşımda küçücük kalmıştı sanki.Çağlarları gerçekten evladı yerine koyuyordu.

"Kızım gel şöyle oturalım önce."Beni belimden tutup ilerletirken Sudede yanımıza gelmişti.Mehmet albayla yan yana otururken Sude yanımızda ayakta durmayı seçmişti.

"Nasıl anlatacağımı bilmiyorum ben aslında.Biliyorsunuz kendi çocuğum yerine koydum ben onları.Meslek icabı ne kadar sert durursam durayım onların yanında çocuk oldum sanki.Bu durum benim içinde zor biliyorsunuz ki."Derin bir nefes alıp devam etti.

"Helikopter ile dönerken büyük ihtimalle helikopter ya arıza yaptı yada bilerek yapılan bir şeydi bu helikopterin ayarlarıyla oynadılar.Açıkçası ben böyle düşünüyorum.Arkadaki helikopterden görünüldüğü kadarıyla önce bir dağa çarpıyor sonra zaten parçalar koparken herkes bir tarafa savruluyor.Helikopterin içinden savrulmaları bizim için daha iyi bir şey en azından yüksekten düşselerde az mesafe düştüler ama eğer helikopterde son ana kadar kalsalardı parçalarını bile bulamazdık."Yaşlı gözünü silerken ben yaşadığım şoktan çıkmaya çalışıyordum.

Güçlü dur Ayçin,güçlü dur.

Yine kendimi sıkmaya başlarken içimden güçlü olmalısın diye geçiriyordum.Burada kötü olmamız içeride ölüm kalım savaşı verenlere hiçbir fayda sağlamayacaktı biz kendimize yapacaktık her şeyi.

Bir köşede Cenk sessiz sessiz ağlarken Soner yanına gidip kolunu omzuna atarak onu kendine çekti.

Ameliyathanenin kapısı açılınca herkes oraya doğru ilerledi."Artık lütfen bir şey söyleyin."Sesim yalvarır gibi çıkıyordu.

Doktor bakışlarını yere eğdi bir kaç saniye."Çok zorlu bir ameliyat geçirdik her ikisi içinde çok zorluydu.Sinan beyin ameliyatına giren doktor arkadaşımlada görüştüm.Çağlar bey buraya gelirken iç kanama geçiriyordu,kaburgalarında kırıklar var.Sivri bir şey böbrek tarafını kesmiş ve içeriye girmiş Allahtan organlara kadar ilerlememiş yoksa kurtaramayabilirdik.Açıkçası kurtulacağına dair umudum bile yoktu ama çok dayandı.Ne zaman uyanır veya uyanır mı bilemiyorum her şeyi zaman gösterecek.Yoğun bakıma götüreceğiz tek umudumuz erken uyanması yoksa neler olacağını sizde tahmin ediyorsunuzdur."Tutunacak yer ararken Mehmet albay kolunu omzuma atmıştı.Yanımdaki Soner ise elini belime koyarak destek oldu.

Her şeyi zaman gösterecek.

Neler olacağını sizde tahmin ediyorsunuzdur.

İki cümle kafamda dönmeye başlamıştı.