AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting

3.5

Sınır tam geçilmedi ama bölüm atmayalı uzun zaman oldu o yüzdenn hemen atayım dedim.

Yazardan;

Bir insanın kalbinin durması dışarıda bekleyen üç kişinin de kalbini durdurabilir miydi?Sanki nefes alamıyor gibi hissettirebilir miydi?

Ayçine bir şey olma ihtimali iyice onları korkuturken Sinan Sudeyi sakinleştirmeye çalışıyordu kendisi hıçkıra hıçkıra ağlarken.

Çağlar ise bedenini taşıyamıyormuş gibi yere çökmüş başını ellerine arasına almış sallanıyordu.Gözünden yaşlar düşerken 'iyi olacak' diye sayıklıyordu.İçindeki sıkıntıyı geçiremeyince kendi kendine saymaya başladı.Küçükken annesinden kaçıp yatağın altına girince yaptığı gibi saymaya başladı.O zamanlar bu sayma işi kendini rahatlatırken şimdi niye içini daha çok boğuyordu?

Nefes alamıyordu,kesinlikle nefes alamıyordu.Ayçin gözünü açmadan iyi olduğunu bilmeden rahat nefes alamayacaktı.

Daha kendini tamamen affettirmeden gitmesine izin veremezdi.

Aniden ayağa kalkıp yoğun bakımın kapısının önüne geldi.Kaç gündür bir şey yemediği için kalktığı gibi başı dönmüş bayılacak gibi olmuştu.

Şuan ne hissettiğini nasıl olduğunu bile bilmezken tek isteği Ayçinin oradan çıkmasıydı.

Elleri yumruk olurken krize girmiş gibi kapıya vurmaya başladı."Ayçin oradan kalk bunu bizim için yapmazsanda kendin için yap.Beni sensiz bırakma,beni kimsesiz bırakma."Kendi kendine konuşurken gözünden akan yaşlar hızlandı.

"Kendimi affettiremeden bizi bırakma canımın içi.Ben kimsesizim Ayçin kimsem yok benim bide beni sensiz bırakma buna dayanamam."Son sözlerini bağırarak söylerken Sinan hemen yanına koştu.

Kapıya vurmasını engellemeye çalışırken Çağlar titremeye başlamıştı."Beni bırakma,beni kimsesiz bırakma."Deli gibi kapıya vururken sessiz sessiz mırıldanıyordu.Olduğu yerden,hayattan soyutlanmıştı.

Sinan onu sarsarak kendine getirmeye çalışırken Çağlar Sinan'ı bile farketmiyordu.

"Yapma kardeşim kendini bu kadar bırakma.Ayçin bu halini görse daha çok üzülecek,yapma."Çağlar hâlâ Sinan'ı görmeyip daha çok titremeye başlayınca Sinan'ın attığı yumruk ile kafası yan tarafına düştü.

"Kendine gel Çağlar,kendini böyle hırpalamanın kime faydası var?Böyle olunca Ayçin o masadan kalkacak mı? Eğer öyle bir şey varsa söyle hepimiz kendimizi bırakalım yeter ki Ayçin dönsün."

Çağlar kafasını kaldırıp yaşlı gözlerle Sinana baktı.

"Yapma kardeşim bunu hem kendine hem bize yapma."deyip Çağları kendine çekerek sarıldı.

Kocaman adam sanki küçücük bir çocuktan farksız olmuştu.

"Sinan ben onsuz yaşayamam.Her şeye katlandım,katlanırım.Şurada öleceğimi bilsem sesim çıkmaz Ayçin kurtulacaksa ama ona bir şey olursa buna katlanamam."Hıçkırarak ağlamaya başlayınca Sinanında göz yaşları hızlandı.

Yoğun bakımın kapısı açılınca hızla ayrılarak çıkan doktora döndülder.

'Ne olur iyi bir şey söylesin.'Oradaki üç kişinin de içinden geçirdiği cümleler buydu.