AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting

1.7

Çağlar'dan

Hayat böyleydi karşılaşmayı deli gibi istediğim bir insan ile karşılaştırmaz ama karşılaşmamak için her şeyi yaptığım insanla karşılaştırdı.

Duyduğum ses gözlerimi sinir ile yumup açmama neden oldu.Sinirim kendimeydi.Hastane girerken adına bile bakmamıştım telaştan.

Ne bilebilirdimki şuan eski eşim ve hayatım olan kadının aynı hastane olduğunu...

Duraksadığım için duymamış gibi yaparak gidemeyecektim.El mecbur arkamı dönüp kafamı kaldırdım.

Burcu vakit kaybetmeden ileri doğru atılıp kollarını boynuma sardı.Şok bir biçimde ona bakarken birkaç saniye sonra geri çekilip kollarının benden ayrılmasını sağladım.

"Burcu ne yapıyorsun?"

"Sarıldım canım ne var bunda? Yüzünün yarısını gördüm ama Çağlar burada ne arar diye düşünüp sen olmadığına ikna olmuştum sonra gördüm işte seni.Hem senin ne işin var burada?"

Ne işim var benim burada?Hayatım olan kız hayatıyla mücadele veriyor.

"Sevgilim burada,yoğun bakımda kalıyor."

Ağzımdan hiç beklemediğim bir şey çıkarken tebessüm ettim.Onunla sevgili olmak?Güzel olurdu.

Burcunun suratı hızla düşerken duydukları ile gözleri bir miktar açılmıştı.

"Ne?"dedi sanki duyduklarına inanamıyormuş gibi.

"Ne oldu?Neden şaşırdın?"dedim anlamıyormuş gibi.

"Yani garip geldi biraz."dedi hâlâ şoktan çıkamadan.

Burcu ile benim gözümde evliliğimiz mantık üzerine kuruluydu ama onun bana karşı hisleri vardı.Ne kadar aramızda olanları anlatmaya çalışsam da anlamamıştı.Annem yüzünden evlenmek zorunda kalmıştım.Zaten ona bile dayanamamış 1.5 ay sonra ayrılmıştım.

Burcu her ne olursa olsun bu mantık evliliğini aşk evliliği olarak kabul ediyordu.Umut verdiğim bir gün bile yoktu ama kendi kendine umutlanıyordu.Evlenmeden öncede sonrada bu evliliğin mantık evliliği olduğunu hep dile getirmiştim.

"Kaç yıl oldu aramadın?Özledim seni."dedi sanki boşanmadan önce bir daha görüşmemek için uzun bir konuşma yapmamışız gibi.

Her ne kadar kaba olmak istemesemde onu vazgeçirmem gerekiyordu.

"Özlemeni gerektirecek bir şey göremiyorum ben Burcu."

Belki ağırdı ama bunu yapmam gerekiyordu.Burcunun önceki hallerini biliyordum.Sadace asker bir kadın arkadaşım ile bizi çarşıda gördü diye kadına yapmadığını bırakmamıştı.Ayçine bir şey yapmasına izin veremezdim,vermezdim.

"Bizim bir geçmişimiz var Çağlar bilmiyorsan diye söyleyeyim dedim."dedi hangi geçmişten bahsettiğini kendisi bile bilmezken.

"Bizim evliliğimizin sebebini biliyorsun Burcu.Benim sana karşı bir şey hissetmediğimide.Evliliğimizin sürdüğü 1.5 ayda sana umut veren bir davranışım oldu mu?O 1.5 ayda iki üç gün evimde kalmışımdır onda da koltukta uyudum zaten.Söyle şimdi sana karşı yanlış bir davranışım oldu mu?"

Yutkunup bakışlarını başka bir tarafa çevirince cevap vermese bile ben cevabımı almıştım.

Bir elimi omzuna koyup konuşmaya devam ettim."Böyle davranırsan olmaz Burcu.Seninle hiçbir sorunum yoktu benim biliyorsun ama sevdiklerime zarar verdikçe gözümde bir hiç olursun."deyip yoğun bakımın önüne ilerledim.

Sinan camın önünde ellerini cama yaslamış bir şekilde bir şeyler mırıldanıyordu.Biraz gerisinde durup izlemeye başladım.

"Yanında kimse yokmuş gibi hissetme olur mu?Ben varım bak komutanım var.Ben her zaman yanında oldum her zaman olacağım kimseye ihtiyacın yok kardeşim."dedi konuşmakta zorlanırmış gibi çıkıyordu sesi.

"Amcam gitmeden önce hayalinden vazgeçtin.Belki vazgeçmeseydin çok daha güzel olacaktı Ayçin.Keşke bir kerede olsa kendin için karar verseydin.Keşke kendini düşünseydin çok azda olsa.Ama olsun senin yerinede ben düşünürüm seni."dedi sağ elini camdan çekip gözünden akan yaşları silerken.

Yanına yaklaşıp bir elimi omzuna koymam ile hızlı bir şekilde göz yaşlarını silip bana döndü.

"Komutanım ben sizi rahatsız etmemek için beklemeden geldim buraya."

Sinan'a gülümseyip camın önüne geçtim.

Bakışlarım yatakta hareketsizce yatan ay parçasına çevirirken derin bir nefes almıştım.

"Komutanım ben kantine ineyim siz durun."dedi Sinan gülümseyerek bize bakarken.

"Çok sağol kardeşim."deyip gülümsedim.Kafası ile selam verip asansörlere ilerledi.

"Yine kaldık baş başa ay parçası.Makinelerle bile olsa nefes alman benim için şükür sebebi Ayçin.Açacaksın o güzel gözlerini biliyorum.Yakından bakmak hiç nasip olmadı ama o gözlerin değecek gözlerime."dedim konuşmakta zorluk çekerek.

Aklıma gelen şeyle yanımdan geçen hemşireyi durdurmuştum.Tek isteğim kabul etmesiydi.

^^

Hemşireden aldığım 5 dakikalık izin ile ay parçasının yanına girebilmiştim.Yüzünde dolaşan bakışlarımı yutkunmam ile kaçırdım.Gözlerim dolu dolu yanında ki sandalyeye oturup elini ellerimin arasına alırken kalbim hat safhada atıyordu.

"Ben geldim bebeğim,sana geldim."dedim gözlerimden akan yaşlarla.

"Özledim ay parçası,çok özledim.Bu özlemim içime sığmıyor sanki.Şurada hareketsizce yatıyorsun ben yinede yanında olduğuma şükür ediyorum.İçime nasıl bu kadar işledin? Bilmiyorum.Ne zaman hayatım oldun?Onu da hiç bilmiyorum ama tek bildiğim sana bir şey olmasından delice korktuğum."deyip ellerine bir öpücük kondurdum.

Hatta durmayıp parmak uçlarına ufak öpücükler kondurdum."Şuan bunları yaşadığımıza bile inanamıyorum.Evet o güzel gözlerin bana bakmıyor,o dudaklarının arasında ismim çıkmıyor ama senin benim yanımda olman her şeye bedel."dedim ve kafamı ellerinden kaldırarak camın önünde ki hareketliliğe baktım.

Benim ona döndüğümü gören Burcu telaş ile arkasına dönüp gözden kaybolmuştu.

Tam ayağa kalkıp yanına gidecekken ellerimin altında hissettiğim hareketlilik ile şok içinde Ayçine döndüm.

Açık kahve gözler zar zor açılarak bana bakıyordu.

^^

Bu Burcu bela olmasa bari.

Sınır:190 oy 240 yorum.