AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting

4.2

Kendimi nasıl odanın içine attığımı bilmiyordum.Sanki her şeyden soyutlanmıştım.

Rüya görüyor olamazdım demi?

Yatağın kenarına koşup tekrar yüzüne baktım.Gözlerini kısarak bana bakıyordu,yüzünde acı çeker bir ifade vardı.Sakinleştirici vermeleri gerekiyordu.

"Canımın içi?"Sesim titrerken gözlerimdeki yaşları durduramıyordum.Uzanıp elimi tutmaya çalıştı ama elini uzatamadan büyük ihtimalle vücuduna giren ağrı ile yüzünü buruşturup acıyla inledi.Ağlamam hızlanırken ben elini sıkıca tuttum.Elinin üzerindeki damar yoluna dikkat ederek.

"A-ağlama."Sesi kısık ve zor çıkarken ben şükrediyordum.Sanki bir daha sesini duyamayacak gibi hissetmiştim.

"Ayçin hanım çıkalım hastamızı normal odaya alıp orada kontrol etmeye başlayacağız.Zaten sakinleştirici yapacağız şimdi uyuyacak.Eğer yapmazsak acı çekmeye devam edecek."Doktorun dediklerine ağır ağır kafamı sallayıp avucunun içini öpüp dışarıya çıktım.

Mehmet albay endişeli bir biçimde kapının önünde duruyordu.Beklemeden kollarımı boynuna sarıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"Uyandı,bırakmadı bizi albayım bırakmadı."Kollarını sıkıca sararken sanki o sarılmasa düşecek gibiydim.

Yabancı birinden baba sıcaklığı alınabilir miydi?

Ben bu kollarda almıştım.

"Ben dedim sana o sıpa dayanıklıdır kolay kolay bizi arkasında bırakmaz diye.Hem benim size çok güzel haberim var."Merakla kollarından ayrılırken abimin camının önüne gitti.Cenk buradaydı Sonerde koridorun başından Sudeyle geliyordu.

Sudeye doğru koştum."Sude abin uyandı.Açtı gözlerini."Çocuk gibiydim sanki herkese bunu söylemek istiyordum.

Sude önce biraz suratımı izledi boş gözlerle bir anda boynuma atlayınca sevinç gözyaşları boynuma aktı.

"Biliyordum abimin bizi bırakmayacağını biliyordum.Sinanımda uyanacak gözlerini açacak eminim ben buna."

"Tabiki uyanacak bizi bırakırlar mı hiç?"Birkaç saniye sonra ayrıldım.

"Size çok güzel bir haberim var."Mehmet albay gülümseyerek hepimize bakıyordu.

"Hani demiştim ya dağın her tarafında kopan kol aranıyor diye.Bulmuşlar,doktorla konuştun eğer bulunma gibi bir ihtimali olursa koluyla ilgili bir ameliyat geçirecek dikebilirlermiş geri."

Çocuğunu,yeğenlerini kucağına alabilecekti.

Aklımdan tek bu geçerken mutluluk göz yaşları akıyordu hepimizden.

Kurtulmuştuk.

Çocuklara dönünce bir yere odaklandıklarını gördüm.İkiside abimin camına bakıyordu.O tarafa dönerken Sudenin aniden odaya doğru koşmasıyla ona doğru hamle yapmıştım ama bize bakan bir çift göz görünce öylece kaldım.

Asıl cehennem birazdan başlayacaktı.

Hızlı adımlarla odaya ilerlerken Sonerin doktoru çağırmasıyla doktor ve hemşirede girmişti odaya.

Abim önce bizim üstümüzde bakışlarını gezdirdi.Bakışları yavaş yavaş kendi vücuduna döndü.

Şu anı hiç yaşamamak isterdim.

Önce kaşlarını çattı sol eliyle örtüyü biraz daha aşağıya indirince gözlerini yumdu.

"Çıkın odadan."Güçsüz ama bir o kadar da sert sesiyle bize dönünce yutkunmaya çalıştım.