AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting

4.9

Bu bölümde iki sürpriz var demiştim birini kitaplarımdan biri olan mehlika'yı okuyanlar anlayacak.Bölüm sonu açıklamasını yaparım zaten<3

^^

Sudeyle her yeri talan etmiş ve bir kaç kıyafet almıştık.Daha doğrusu ben bir kaç tane almıştım ama Sudenin eline poşetler bile sığmamaya başlamıştı.

Bir iki çift bebek ayakkabılarından almıştım belki giymelerine uzun bir süre vardı ama gördüğüm an etrafta ayaklarında o ayakkabılarla emekleyen,koşturan bebekler hayal etmiştim.

İçime tarifsiz bir mutluluk dolarken Sudenin o kadar saat beni peşinden sürüklemesini bile dert etmemiştim.

Şimdi ise açık havada oturalım diye parka gelmiştik.Dinlenme bahçesi gibi bir yerdi.Hafif esinti olsada nefes almak iyi gelmişti.

Oturup soluklanmaya çalışırken gelen hıçkırık sesiyle yan tarafa döndüm.5-6 yaşlarında,sarı dalgalı saçları yüzüne doğru dökülmüş bir kız vardı.

Poşetleri oturduğum yere bırakıp hızlı adımlarla kızın yanına yaklaştım.

Adım seslerini duyup kafasını kaldırmıştı.Yeşil kızarmış gözlerle bana bakıyordu, yanakları al al olmuştu.

"Merhaba,oturabilir miyim?"

Küçük kız suratımı izlemeye başlayınca gülümsedim.

Bir kaç saniye daha suratıma bakıp kafasını sallayarak bana yer açtı.Açtığı boşluğa otururken merakla ona döndüm.

"Öncelikle benim adım Ayçin,senin adın ne ufaklık?"

"Benim adım da Mehlika ama bana ufaklık deme."

Ağladığı için kesik kesik konuşuyordu bazen bazı kelimeleri söyleyemiyordu.

Gözleri daha fazla dolunca yerimde kıpırdandım.

"Tamam bir daha demeyeceğim söz seni niye bu kadar rahatsız ediyor bu?Daha çok gözlerin doldu.Hem bak sana bir sır vereyim mi?Eğer küçük kız çocukları ağlarsa anneleri de onların ağladığını anlayıp daha çok ağlarmış o yüzden ağlama daha fazla hem kendini hem anneni üzme olur mu?"

Kafası karışmış gibi bana bakıyordu.

"Benim annem yok ki?"Ne diyeceğimi bilemezken devam etti.

"Babam hep annemin bizi uzaktan izlediğini ve üzüldüğüm zaman onunda üzüleceğini,bir gün onun yanına gideceğimizi söylüyor ama bana yalan atıyor.Kreşte arkadaşlarım annemin bir daha hiçbir zaman dönmeyeceğini benim onu göremeyeceğimi söylediler,babam bana yalan atıyormuş yani bana hep ufaklık derdi ismimi söylemek yerine o yüzden söylemeni istemedim."

Boğazım düğümlenirken gözümden yaş akmaması için kafamı yukarı kaldırdım.Karşımda sanki büyük bir insan var gibi hissetmiştim konuştuğu kelimelerle,her kelimesinde sesinin titremesiyle.

"Canım benim emin ol bir gün annenin yanına gideceksin hem baban çok doğru söylemiş eğer sen üzülürsen o seni görüp daha çok üzülür.Arkadaşlarında belli ki sana şaka yapmak istemiş onların söylediği hiçbir şeye inanma olur mu?Sen hep babana inan o sana gerçekleri söyler."