အထူးလုပ်ကြံရေးသမတစ်ယောက်ရဲ့ စာမျက်နှာသစ်

အပိုင်း ( ၁၅) ငါ့မကောင်းကြောင်းပြောနေကြတယ်

စင်အောက်က ရယ်သံများသည် အလွန်ကျယ်နေသည်။ သင်္ချာဆရာမ လီရှောက် သည် တစ်ဖျစ်တောက်တောက် ပြောနေလေသည်။ ရယ်သံများသည် သူမ၏စာသင်သံကိုပင် လွှမ်းသွားရာ ဆက်သင်လို့မရတော့ချေ။ သူမသည် နောက်တန်းကို မျှော်လင့်ချက်မဲ့နေသည့် မျက်နှာထားဖြင့် ကြည့်လိုက်လေသည်။

နောက်တန်းမှ ကောင်လေး ၇ယောက် ၈ယောက် သည် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ရယ်မောနေကြလေသည်။ သူတို့သည် ဗိုက်နှိပ်ကာ ပုံကြီးချဲ့လုပ်ပြနေပြီး တစ်ဖက်ခြမ်းကို ခဏခဏ လက်ညိုးထိုးနေကြသည်။ လီရှောက်သည် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အမှန်ပင် စာသင်ခန်း၏ အညံ့ဆုံးကျောင်းသူ ရှန်ယွဲ့ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

ရှန်ယွဲ့သည် နှုတ်ဆိတ်ကာ သူမ၏စာအုပ်ကို ဖတ်နေသော်လည်း လီရှောက်၏ဒေါသမီးများသည် တောက်လောင်နေဆဲ။

ရယ်မောကာ ဟာသလုပ်နေကြသူ ကျောင်းသားအချို့သည် အတန်းထဲက စုန်းပြူးလေးများဖြစ်လေသည်။ သူတို့မိသားစုများသည် အားလုံးမှာ အာဏာပါဝါရှိကြသည့် လူချမ်းသာ ဒုတိယမျိုးဆက် အမွေဆက်ခံသူများ ဖြစ်ကြသည်။ လီရှောက်သည် သူတို့ကို အပြစ်လုပ်လို့ မရသောလည်း မည်သူမဆို အနိုင်ကျင့်နိုင်သည့် သည်ဆင်းရဲသားကျောင်းသူကိုတော့ ပညာပေးဖို့ရာ ယုံကြည်ချက်ရှိသေးသည်။

"အဟမ်း အားလုံ တိတ်တိတ်နေကြ"

လီရှောက်သည် အသာအယာ ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး ထောင့်တွင် ထိုင်နေသည့် ရှန်ယွဲ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ သူမသည်၏ ဒေါသကို ထွက်ပေါက်ရှာပြီး အထင်သေးကာ ပြောလိုက်လေသည်။

" ကြွက်ချေးတစ်ကောင်ကြောင့် ငါတို့အတန်းက ဒီလောက် ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတာ၊ စာတောင် ဆက်သင်လို့မရတော့ဘူး"

သူမ၏အတန်းဖော်များသည် လီရှောက်၏အကြည့်နောက်လိုက်သွားရင်း ရှန်ယွဲ့ကို ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။ အကြောင်းအရင်းကို သိသွားပြီး သူတို့သည် ကျိတ်ရယ်နေကြတော့သည်။ ရှန်ယွဲ့ကိုယ်တိုင်ကတော့ သူမ၏လက်စားချေရေးအစီအစဥ်ကို လေးလေးနက်နက်စဥ်းစားနေရာ သတိထားမိဟန်မတူချေ။