Karabatak

11.Bölüm

Gün çoktan başlamıştı, biz daha yeni uyanıyorduk. Saat 11.00 olmuş. Sabaha karşı uyku bastırmış ve derin bir uykuya geçmiştim. Uyandığımda Aylin gözlerini daha yeni açmaya çalışıyordu. Esma ise hala uyuyordu. Onları yataklarıyla baş başa bırakarak banyoya girip duş aldım. Banyodan çıktığımda saçlarımı tarayıp bilgisayarın başına geçtim. Kendimi yapacağım işin ciddiyetine kaptırmıştım resmen, adam akıllı internetten konuyla ilgili araştırmalar yapıyordum. Yenmem gereken şeyin yalnızca kendi heyecanım ve korkularım olduğu gördüm. Nedense kendime inanamıyorum, bu işi yaptığımı ailem ve yakın çevrem duysa kim bilir bana nasıl tepki verirdi! Komik şeyler gibi geliyor ama aslında kızların şüphelendiği şeyler gerçekte olabilir. Aklıma birden bu firmanın personel müdürü gelmişti, neden bu adam Aylin'e kamera yok demiş ki? Acaba gerçekten bizden gizlediği herhangi bir şey mi var? Aylin uyanmış ve çalışma odasına gelmişti, ben önce onu fark etmedim ama masanın yanındaki koltuğa oturduğunda başımı kaldırıp baktım.

-Günaydın, nasılsın?

-İyidir, bakıyorum uyanıp çalışmaya başlamışsın bile...

Aylin'in gözlerinde hınzır bir gülümseme belirmişti. Saçları dağınık, gözleri de çok uyumaktan mı, yoksa geç uyumaktan mı bilinmez şişmiş durumdaydı.

-Çalışma değil de, psikolojimi düzenlemek için bir iki yazı okuyorum yalnızca.

-Psikolojinin sağlam olduğunu sen de biliyorsun, sana biraz daha incelik öğretmemiz gerekecek. Bu gün istersen beraber bir yerlere gidip kafamızı dağıtalım ne dersin?

-Evet, çok iyi olur... Ne yapalım?