အမျိုးသားခုနစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ရမယ်တဲ့..! ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..? [ 2 ]

218

“ဒါပေမဲ့… ဘယ်အချိန်ကစပြီး တစ်ယောက်တည်းဖြစ်သွားတာလဲ..?”

ရှန်ရွှိန်ယန်းက မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကာ မော့ကျိုးရှောင်ကို စိုက်ကြည့်လာ၏။

မော့ကျိုးရှောင်၏ အမူအရာက မတုန်မလှုပ်။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ရှန်ရွှိန်ယန်းက ခပ်သောသော ရယ်လာသည်။ ထို့နောက် ညစ်ကျယ်ကျယ် ပြုံးလိုက်ရင်း..

“ဘာလဲ..? အခုထိ မယုံချင်ဘူးလား..? အားယွင်က ခင်ဗျားကို တကယ်ကြိုက်တာလို့ ထင်နေတုန်းလား..?”

ရှန်ရွှိန်ယန်းက မော့ကျိုးရှောင်အနား လမ်းလျှောက်သွားကာ အထင်သေးဟန်ဖြင့်..

“အဲ့တုန်းက ခင်ဗျားလုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်.. ကျုပ်နဲ့ ရှဲ့ချင်းလန်ကို ရန်စတယ်.. အားယွင်ကို အမျိုးမျိုး နှောင့်ယှက်ပြီး လှည့်ကွက်တွေပါ သင်ပေးလိုက်သေးတယ်.. ခင်ဗျားကြောင့် အားယွင် သေတဲ့အထိ ခံစားသွားရတာ.. သူက ခင်ဗျားကို မုန်းနေရုံတင်မကဘူး၊ သေတာထက် ဆိုးတဲ့ဘဝမျိုး ပေးချင်နေမှာ..! အဲ့လိုခံစားချက်တွေနဲ့ သေသွားရပြီး အသက်ပြန်ရှင်လာတာဆိုတော့ ခင်ဗျားနဲ့ထပ်တွေ့ရင် ကျိန်းသေပေါက် လက်စားချေချင်မှာပဲ.. မဟုတ်ဘူးလား..? အဲ့တာကို ခင်ဗျား မတွေးမိဘူးလား..?”

မော့ကျိုးရှောင်၏ မျက်ဝန်းများ အရောင်မဲ့သွား၏။

ရှန်ရွှိန်ယန်းက အပြုံးလေးဖြင့် ဆက်ပြောသည်။ : “ကျုပ်လည်း ကြေးမုံထဲက မှတ်ဉာဏ်တွေကို ကြည့်ပြီးပါပြီ.. အားယွင်က ခင်ဗျား သူ့ကို စမွေးစားကတည်းက ဟန်ဆောင်နေတာ.. ခင်ဗျားရှေ့မှာ ဖြူစင်ရိုးသားပြီး အန္တရာယ်ကင်းသလို ဟန်ဆောင်နေခဲ့ပေမယ့် ကျောပေးလိုက်တာနဲ့ ဘယ်လိုအမူအရာပြောင်းသွားလဲ.. ခင်ဗျားလည်း မြင်နေတာပဲလေ.. အဲ့တာနဲ့များ အတိတ်ဟောင်းတွေကို ဘာလို့ ပြန်ပြီး အစဖော်ချင်နေရတာလဲ..?”

“ပြီးတော့ လင်းရွှမ်….” ရှန်ရွှိန်ယန်း၏ မျက်ဝန်းထဲတွင် အမှောင်ရိပ်တစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသော်လည်း လေသံကတော့ ပမာမခန့်ဟန်ဖြင့်.. “အဲ့ခွေးရူးက ဘာမှသိတာမဟုတ်ဘူး.. ဒီအတိုင်း တွေ့တဲ့လူ လိုက်ကိုက်နေတာ.. အဲ့တော့ ဘာဖြစ်မယ်ထင်လဲ..? အားယွင်က ခင်ဗျားကို လှောင်ပြောင်ဖို့ သူ့ကို အသုံးချလိုက်တယ်လေ..”