Potrzebny był czas

Rozdział 22 Paryż

Sobota, zupełnie inna niż kilka ostatnich. Po intensywnym czasie koncertów, w końcu można zwolnić w ten weekend. Wolałbym go spędzić z Fausti, ale cóż. Jutro już będzie w moich ramionach a dziś może ogarnę chatę. Długo się do tego zbierał, ale finalnie mieszkanie błyszczało i zachęcało do spędzenia w nim czasu. Zadzwoniła Fausti.

F: Hejjj, co porabiasz ?

B: Teraz odpoczywam, sprzątnąłem całe mieszkanie.

F: Niemożliwe, pokaż!

B: Haha, zobaczysz jak przyjedziesz. O której jutro mam być na lotnisku ?

F: Powinniśmy lądować o 10:00 w Krakowie.

B: Będę! Jak dzisiaj z tymi rowerami ?

F: Właśnie mamy problem, Maciek ma kapcia i źle pojechaliśmy.

B: Haha, no ładnie!

F: Jest ciekawie, a tęsknisz za mną troszeczkę ?

B: Nie, korzystam z wolności.

F: No wiesz, skoro nie tęsknisz to nic Ci nie przywiozę.

B: To jednak tęsknie, zaśmiał się!

F: Tak myślałam, cwaniaku!

B: Jakie dalsze plany ?

F: Coś zjemy, pospacerujemy jeszcze, wrócimy do hotelu a wieczorem...

B: A wieczorem?

F: Idziemy pod wieżę Eiffla spotkać się z tym influenserem.

B: Taa, zapomniałem o tym. Maciek pilnuj ich tam!

M: Robi się szefie!

B: No ja myślę!

Zakończyli rozmowę, Bartek niby półżartem mówił o tym pilnowaniu, ale w głębi duszy czuł nutkę zazdrości. Nie mógł zasnąć, przeglądał story Fausti gdy po północy zobaczył zdjęcie jej z owym chłopakiem nie był zadowolony. Napisał do niej wiadomość "Ja bym się tam lepiej wpasował" na co dziewczyna odpisała "Nie wątpię, za kilka godzin się widzimy!".