Chapter 42

1.3K 45 15
                                    

Seulgi's POV

Ilang araw rin mula ng makalipas ang nangyari ay lumuwas na ulit kami pabalik. According to Hyun, dinala niya ako sa private property niya, somewhere near Maldives.

Kaya pala sobrang linaw ng tubig, sobrang ganda rin ng kapaligiran. The sand is pure white at talagang pinong-pino.

We're currently at her car going to somewhere I don't know. Nakasandal ang ulo nito sa balikat ko habang tulog. Siguro napagod ito sa byahe, at pag-aararo ko kanina.

Ilang sandali pa ay tumigil na ang sasakyan namin sa isang napakagandang bahay. Gate pa lang mapapansin mo nang mayaman ang may-ari.

Hindi ko alam kung saan ito sapagkat, pagkababa ng eroplanong sinasakyan namin ay may nakaabang na agad ng kotse upang sunduin kami. Nung tinatanong ko naman si Hyun kung saan kami pupunta ay inirapan lang ako at sumandal sa balikat ko upang matulog.

"Sir, we have arrived. Please inform Ma'am na lang po, thank you!" Sabi nung driver at lumabas na ng sasakyan upang kunin siguro ang gamit namin sa likod.

Nag-alangan naman ako kung gigisingin ko si Hyun o hindi. I don't want ro disturb her sleep, lalo na't napakapayapa tignan ng mukha nito. Mukhang wala itong problema at napakahimbing ng tulog.

Her sleeping face is a serene portrait, bathed in the soft glow of moonlight that filters through the curtains. As she rests peacefully, her delicate features reveal a gentle tranquility that captivates anyone who beholds her slumbering form. Each breath she takes is rhythmic and steady, as if she dances with dreams in a realm invisible to the waking world.

Her lashes, long and dark, create delicate shadows on her cheeks, adding to the ethereal beauty of her face. Ang pinakamahinang ngiti ay namamalagi sa kanyang mga labi, para bang siya'y may alam na kaligayahan na maaaring dalhin lamang ng mga pangarap. And as her chest rises and falls in a gentle rhythm, it is as if she is breathing life into a tapestry of dreams that swirls around her.

Sa katahimikan ng paligid, ang pwestong ito ay nagiging isang pook ng kapayapaan, kung saan ang kanyang natutulog na katawan ang sentro. The hushed silence is broken only by the soft melody of her breathing, a lullaby that soothes the restless souls that linger nearby. It is in these quiet moments that her true essence shines through-a beacon of calm amidst the chaos of the world.

Habang pinagmamasdan ko siya, ang isang damdaming kahanga-hanga ay umaabot sa akin. Paano nga ba ang ganda ay matatagpuan sa kasimplihan ng pagtulog? Paano ang pagiging lantad at pagsuko sa pagpapahinga ay maaaring lumikha ng isang nakamamanghang kuwadro? It is a reminder of the profound nature of human existence, that even in the state of unconsciousness, we are capable of evoking emotions, stirring souls, and leaving an indelible mark on those who witness our slumber.

Her sleeping face is a testament to the depths of her being, an invitation to explore the hidden corners of her mind and heart. It is an opportunity to reflect on the mysteries of life and the power of dreams.

I got back from my trance when I heard her groaned as she tightens her hug on me. Napagpasyahan ko na lang na gisingin siya para makalabas na rin kami sa kotse, baka naiinitan na rin siya.

I carefully and softly caressed her face. "Hyun, gising na. Nandito na raw tayo." I softly said.

She groaned at mas lalong binaon ang mukha sa leeg ko. I chuckled at what she did.

"Hon, gising na. It's getting hot in here, it's bad for our health." I laughed. Totoo namang nakakasama sa kalusugan ang sobrang init, right?

She irritably sit up and hissed at me. "Hon, you're so noisy! Can't you see natutulog pa ako?" She rolled her eyes at me.

The Unwanted Husband (Seulrene) Where stories live. Discover now