Chapter 39

1.4K 49 38
                                    

Seulgi's POV

"What? Seryoso ka?" Hindi makapaniwalang sabi ko.

"'Rene—"

"It's Hyun or Hon!"

It's really amazing how she managed to change her mood so quick. Kanina lang umiiyak pa ito, tapos, bigla na lang nagyaya na makipag make love, pero ngayon naman nakakunot na ang maganda nitong mukha.

Sasagutin ko na sana ito nang bigla ulit nagbago ang mukha niya. "Are you still mad at me that's why you don't call me Hon anymore?" Malungkot nitong sabi. Tears are also threatening to fall down her face.

See? Ang bilis magbago ng mood.

Dahil yakap-yakap ko pa ito, patuloy lang ako sa paghagod sa likuran nito. "Okay, okay, don't cry. Stop crying, hindi bagay sa maganda mong mukha ang umiiyak."

Bigla naman itong natigil and hide her face at my neck. I chuckled when I saw her cheeks became red before she hide her face. Kinikilig ang baby ko.

"Gosh! Why are you like that! Stop with those lines, kinikilig tuloy ako." Nakanguso nitong tugon.

I laughed. I like how vocal she is now.

"So, why did you kidnapped me?" I asked after a long silence.

"Isn't it obvious that I want to spend time with you? Besides ayaw mo akong kausapin, you always spend your time with Jennie and her kid."

"Also, I want to fix us." She paused and put her palm in my face.

"Hon, uwi ka na sa'min. I hate seeing you too far away from us. Iseul needs a father; and I need my husband. I promise our child, I won't ever comeback to our home na hindi kita kasama."

Now that I know that Iseul is my child, of course I want to do the things that a father does. Ilang taon din siyang hindi alam kung sino ang Ama niya, and that breaks my heart.

I know the feels na walang Ama, ako ang nagtaguyod sa Nanay at kapatid ko because my father died. And I witnessed kung gaano kalungkot ang kapatid ko na hindi man lang niya nakita ang father namin.

"Please Hon—"

"You don't have to beg, hon. From now on, sa inyo na ako uuwi." I cupped her face with my palms. "I'm sorry if nawala ako basta-basta, I was blinded by my own thoughts. I should have open it up to you; I should have trust you."

"I should have trust your love, I should have trust your words, pero hindi ko ginawa. Hindi sana lumaki si Iseul na walang kasamang Ama. I'm sorry Hyun. I'm sorry for everything, please forgive me."

She kissed my lips. "It's okay Hon. Pareho naman tayong nagkamali, kulang tayo sa communication. So from now on, we should always open up to each other okay? Para ma avoid din natin ang pagkakaroon ng misunderstanding."

"I love you." She whispered.

I hummed. Bigla ulit nalukot ang maganda niyang mukha. "It's okay if hindi mo na ako mahal, I'll just make you fall in love with me. I know you can't resist my charms Hon. We wouldn't have Iseul if you—"

"Okay, that's enough." I quickly cutted her off.

"Hyun... I also have something to confess." I gulped. Since nag-uusap na rin kami, I think it's better if aminin ko ang nangyari sa'min ni Jennie.

She deeply looked at me and raised her one eyebrow. "What is it?"

Huminga ako ng malalim bago magsalita. "The thing is, JenandIkissedbutdon'tgetmewrongIdidn'tknowthaytimethatwearestillmarried. I'm sorry please forgive me." Mabilis ko talagang sinabi ang pagkakasala ko.

"What? Repeat and make it clear." Naguguluhan nitong tanong.

Huminga ulit ako ng malalim bago muling nagsalita. Bahala na. "Jen and I kissed. I-I did not know na kasal pa tayo, p-pero I swear walang meaning sa'min 'yung halik na 'yun. H-hindi ko r-rin alam k-kung bakit niya ginawa 'yun. I-I, I'm sorry." Mahabang paliwanag ko.

Alam ko naman na mali 'yun, kahit hindi ko pa alam na kasal pa kami ni Hyun, mali pa rin because Jen is married to Lisa. That's technically cheating.

Mas lalo tuloy akong kinabahan sa mga titig nito. If looks could kill, I'm probably dead right now.

Mahabang katahimikan ang namayani sa'min. Nakatitig lang ito sa mga mata ko, kaya 'di katagalan ay napaiwas ako ng tingin.

Maya-maya pa'y bumuntong-hininga ito bago magsalita. "I know. That's why I called you that night you dummy! How dare she kissed you! Alam naman niyang kasal pa tayo pero ginawa niya pa rin! Urgh that girl! Talagang inaasar niya ako."

"Just because I told her to keep an eye to you, para sure na hindi ka mambababae siya naman ang humalik sa'yo. If I saw her again, I'll slap her face!"

What? "W-wait! What do you mean?" Naguguluhan kong tanong.

She looked at me and sighed. "Hon, nalimutan ko sabihin kanina. Ako ang nagsabi sa kanya na bantayan ka, of course I had to make sure na wala kang ibang babae. At ang babaitang iyon, sinabi ba naman sa'kin na hahalikan ka raw niya bilang pangbayad sa request ko. Salamat siya at hindi ko siya naabutan nung gabi 'yun."

All this time, kaya pala nagagalit si Jen if may lumalapit agad sa'kin na babae kahit walang malisya pinapalayo niya agad.

Kaya palaging updated si Jen sa kanya, when we're traveling. Tsk tsk! Naisahan na naman ako.

"Hon, sinabi ko naman sa'yo 'diba? Binigyan lang kita ng space, dahil that's what you want. But hindi ko hahayaan na mapunta ka sa iba, no way! Sa gwapo mong 'yan, hahayaan ko na mapunta ka sa mga higad?"

"They can only look at your handsome face, pero ako lang ang tanging makakahalik sa mukha mo, besides our son and future kids, of course."

She cupped my face with her hands. "This handsome face of yours will only fit with my beautiful face. Tignan mo, nakagawa tayo ng napakagwapong bata thanks to our genes." She chuckled.

"Enough with that! Gusto kong palitan ang ginagawang panghahalik sa'yo ni Jennie."

She didn't even let me speak at sinunggaban na agad ako ng halik.

I guess 2nd baby is coming up!

***

Not edited.

Hehe sorry for the long wait. I feel better na. Thanks for reading!

The Unwanted Husband (Seulrene) Where stories live. Discover now