Chapter 15

857 39 19
                                    

Seulgi's POV

Ilang araw na rin ang nakalipas ng pumunta kami sa bahay nila Mom. Balik trabaho na kami, however 'di ko pa rin nakikita si Hyun magmula ng bumalik kami.

I'm currently calling her pero hindi nito sinasagot ang tawag. I sighed. Ilang araw ko na siyang tinatawagan ngunit hindi nito sinasagot ang tawag.

Ilang araw na rin itong hindi umuuwi sa bahay, and I'm getting worried. Tinawagan ko na rin sila Mom if nasa kanila ito ngunit wala naman daw. I also tried calling her friends and ask her secretary ngunit iisa lang ang nakukuha kong sagot, they don't know or wala raw sakanila.

"Seul, kanina ka pa bumubuntong-hininga diyan. What's the problem?" Tanong ni Seungwan.

Napalingon ako rito at bumuntong-hininga ulit. "Si Hyun kasi, hindi sinasagot mga tawag ko. Ilang araw ko na siya tinatawagan, pero hanggang ngayon wala pa rin. Palagi niyang ini-end call."

"Nag-aalala na ako rito. Hindi naman niya ugali ang ganon." Pagpapatuloy ko.

Tinapik-tapik naman ni Seungwan ang likod ko. "Okay lang 'yan, Dude. Baka naman may importanteng ginagawa or nasa meetings?"

"But I asked her secretary, hindi raw alam nito kung nasaan. I even ask if may business meetings siya sa ibang lugar or anything, she said wala naman."

"I don't know what to do Seungwan." I massage my forehead. Nung nakaraan pa masakit ang ulo ko dahil sa pag-aalala.

"Huwag mo masyadong istressin sarili mo, Dude. Nandyan lang iyon, let's just hope that she's safe. Halika, libre na lang muna kita." Hinila na ako nito at dinala sa labas.

As always, lunch time naman ngayon kaya okay lang if lumabas kami. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala since ang nasa isip ko ay si Hyun.

"Kunin mo na lahat ng gusto mo, Seul. Libre ko na, alam ko naman mahilig ka sa pagkain buti at 'di ka tumataba." Biro nito.

Ako na ang nag-order dahil libre naman niya, pabalik na sana ako sa table namin when I notice someone familiar.

Hyun?

Agad akong lumapit sa kinaroroonan nito. "Hyun?" Tanong ko rito.

My eyes widen when I confirmed na siya nga ito. "Where have you been? Bakit 'di mo sinasagot ang tawag ko? Don't you know, I'm worried! Pati sila Mom, tinatawagan ko na, hoping that they know where you are." Sunod-sunod kong sabi rito.

Of course, I'm worried. She's my wife! Wala man lang paramdam ng ilang araw. As far as I remember, okay pa naman kami nung umuwi kami galing sa bahay ng parents niya.

"Excuse me, who are you?" Tsaka ko lang napansin na may kasama siya nang magsalita ito.

Hindi ko ito pinansin at tinignan pa rin si Hyun. Hinawakan ko na ang kamay nito, ngunit tinabig niya.

"Hyun?" Naguguluhan kong sabi rito.

"Don't touch me. Why are you calling me that? My name is Bae Irene not that." She coldly said.

"What's wrong? Why are you acting this way? I thought we're fine. Hyun-"

Hahawakan ko sana ulit ito when someone grip the collar of my shirt. "Stay away from her! Can't you see that she don't want to see you? Sino ka ba at basta-basta ka na lang naninira ng date namin?"

He's gripping my shirt tight, pero wala nang mas sasakit pa sa nararamdaman ko. Muli kong tinignan si Joohyun ngunit she's eating, minding her own business na para bang wala itong pake.

He let go of my shirt and push me. "Stay away from us or I'll call the guards."

Bumaling naman ito kay Irene. "Do you know this guy? Parati niya ba itong ginagawa sa'yo, babe?"

Nagpantig ang tenga ko sa tawag nito. Humarap ako rito, "I am her husba-"

"I don't know him, all I know he's just my employee." She cut me off.

"Ayun naman pala, then what are you waiting for get out! You're ruined our date! Guard!"

I rolled my fists. My heart's breaking because of pain. Ilang araw ko siya sinusubukang icontact tapos matatagpuan ko lang siya ritong may ka date! Ni walang text or call, then she acts cold towards me. Huh!

You're breaking my heart again Joohyun, akala ko ba my progress na tayo?

Ano 'yun, pinaglalaruan mo lang ako?!

"No need, I'll leave you two. Enjoy your date." I coldly said at iniwanan sila. I didn't bother to look at Irene again.

Dere-deretso akong lumabas ng restaurant and throw my phone to the ground. It breaks into pieces but my heart's breaking more.

What is wrong with you, Joohyun? Mahal kita, oo, pero bakit mo ako palaging ginaganito? Pinapaasa mo na naman ako, tapos if feel ko na may progress that's when you'll break my heart.

---

After clearing up my mind, I decided to head home. Kanina pa ako lakad ng lakad pero 'di ko inantala iyon. I let my feet take me anywhere. Natagpuan ko na lang ang sarili ko sa favorite place namin noon ni Hyun.

Wala pa rin naman nagbago pero, si Joohyun lang. I haven't eaten anything but I don't feel hungry.

When I got home, I noticed Irene's car in the garage. Pumasok na ako sa loob at pupunta na sana ng kwarto ko ng harangan niya ako.

"Where have you been?" Naka crossed arms nitong sabi.

"Why do you care?" I coldly said. Nagulat pa ata ito at sinagot ko siya the same way she does.

"I'm asked you first, Seulgi. Don't answer me with questions."

I put my pals to my face and exhaled a sighed. "Look, I'm not in the mood for your games Irene. I'm tired and talking to you right now makes me more drain. So if you excuse me, I'll leave you."

Lalagpasan ko sana ito ngunit hinawakan niya ang kamay ko. "Why did you call me, Irene?"

Agad ko itong tinanggal. "Isn't you're name? You told me earlier to address you as Irene." Huminto muna ako to take a deep breath.

"I don't have energy to hear what b*llshit you're gonna say. I'm trying to stay patient here, so please leave me alone, for now. And please don't bother me yet, I have to clear up my mind from what happened."

Nagpatuloy na ako at iniwan ito. I'm tired and at the same time confused. Ano ba talaga gusto mo mangyari, Irene?

The Unwanted Husband (Seulrene) Onde histórias criam vida. Descubra agora