The Arrogant Beast

CHAPTER 24

The arrogant beast is afraid of cat.

"Tignan mo, tequila like you." pinipilit ko si Achelis hagudin ang balahibo ni tequila pero ayaw niya. He's so scared.

"Stop it. I don't want to hold her, nor play with your cat." sabi niya na tila inis na inis na sa pamimilit ko.

"Ang sabihin mo takot ka sa pusa." kunware pa siya naku.

"I am not." he said firmly.

"Yes, you are."

"No I'm not."

"You are."

"No."

"Yes."

Sa huli ay nagbangayan na kami dahil lang sa pagkamatatakutin niya sa pusa pero nauwi din iyon sa tawanan at asaran. We played like a idiots throwing pillows to each other, of course with tequila. Sa sobrang saya namin sa kwarto sa paglalaru hindi na namin namalayan na oras na ng dinner. Hindi pa kami titigil kung hindi kumatok si ate Mirasol.

Achelis is fun to be with. Ngayon ko lang nakita ang makulit niyang side and his genuine smile, it really suits him. He should smile often. He looks handsome on it. Wait, am I complementing that bird?

Nah.

WEEKS PASSED by and the way Achelis acts is confusing me even more. He acts like he like me na parang gusto niya ako. He will do things that a suitor or boyfriend do to their special girl.

Sa umaga tuwing may pasok mauuna siyang matapos kumain ng umagahan akala ko ay aalis agad siya para pumunta sa school pero hindi.

Hinihintay niya ako na lumabas sa malaking pinto ng mansyon nila habang naka sandal sa sasakyan niya tapos lalapit sakin para kunin ang bag ko at pagbuksan ako ng pinto.

Tuwing lunch naman ay lagi siyang umuupo sa tabi ko sa table naming tatlo ni Maia at Lycia. Lagi niyang binabayaran ang order ko at  minsan ay siya na ang nag oorder sa counter, he will ask me what I want to eat for lunch.

Hindi na rin siya nagpapa special treatment na isang pitik lang ng daliri niya nasa harap na niya ang staff ng cafeteria para kunin ang order niya.

At hindi na rin siya yung dating walang modo na studyante na papasok lang bigla kahit late at hindi kumakatok.

He doesn't talk bad to our professor anymore. Nagulat pa nga si sir e. Naging magalang daw bigla.

He always do his assignments in my room. Reason niya? para daw sabay kami mag aral.

Minsan ay sa sala kami gumagawa ng assignments and school works. He also tutored me in mathematics since I'm a bit bad on that subject.

Bit? Ayoko ng math since birth.
Kahit ang hirap kong turuan sa math dahil matagal ako maka gets hindi siya naiinis. He teaches me with a long long patience he have in his body.

He changed so much but in a better way. Aaminin ko man o hindi masaya ako sa pagbabago niya. I like this version of him.

I don't know what got into him why he suddenly become an angel but I'm really happy.

"let's got? akin na ang bag mo." tulad ng lagi niyang ginagawa tuwing papasok na kami papunta sa skwelahan kukunin niya ang bag ko at siya ang magdadala.

"Hop in." sabi niya pagkatapos ako pagbuksan ng pinto sa kanyang sasakyan.

"Thank you good boy!" yan na ang lagi long lintanya tuwing pagbubuksan niya ako ng pinto sa kanyang sasakyan.

He smile at me as he heard what I said at ginulo ang buhok ko. Umikot siya sa kabila para pumasok sa drivers sit nang maka upo ay pina andar niya agad ang makina ng sasakyan.