KURTULUŞ YOLU

Daha fazla yapamam

BENİ GERCEKTEN MUTLU EDİYORSUNUZ 6000 KİSİ OLDUK. SİZİ COK SEVİYORUM İYİ OKUMALAR...

Bolum sarksı: Beyonce - Crazy in love (fifty shades of grey version)

Gozlerimden alevler fıskırıyordu icimdeki melegin sesi kulaklarımdaydı. Git ve konus onla diyordu. Ama yapamıyordum, yapamazdım haklıydı, onu incitmistim. Ben ben onu incitmistim. Kahretsin ki bu dogru.

Melegimin kalbi kırılmıstı belkide aglıyordu. Hemen bir seyler yapmam gerkiyordu. Garsona bahsis verip aceleyle cıktım. Ondan ozur dileyip tekrar guvenini kazanmam gerkiyordu. O bana her ne yapıyorsa iyi hissetmiyordum. Sanki ucsuz bucaksız bir dunyada tek basıma kalmıs ve birine ihtiyac  duyuyormusum gibi hissettiriyordu. Ne yapacagımı beynim degil kalbim belirliyordu. Onun gozlerinin icine baktıgımda ise coktan mavi denizler ve bulutlarla bulusyor, ferahlıyordum. Beni icki, eroin ve sevismek dısında iyi hissetiren bu his, asktan baska bir sey degildi...

Bir sure kalabalık istanbul sokaklarında yurudum. Onu caresizce aradım. Elimden sadece bu geliyordu. Su an caresiz bir pislik gibi hisediyordum. Bunu nasıl yapabilmisitim. Onun gitmesine izin verdigim icin cok pismanım, keske o hep yanımda kalabilse, hic gitmese. Bir kez daha yuzunu gorebilmek ve onun varlıgını hissedebilmek oyle istiyordum ki.

Sevdigim ve benim icin attıgını dusundugum o kalbi nasıl kırabilmistim, hala inanamıyordum. Ben cok degismistim, sevdigim kalpleri bile kolaylıkla kırabilen aciz bir adam haline gelmistim. Yıllar beni degistimisti. Yanlızlık beni farklı bir karaktere burundurmustu. Bunca cektigim acılardan sonra , ezik , aptal ,herseyden mutluluk duyan bir genc olmam gerekirken , ben zengin bir pici oynuyordum. Bunun farkındayım, boyle oldugum surece benden uzaklasmaktan baska bir sey yapmayacak kanatlı melegim. Degismeliyim once onu kazanmak icin. Artık iyi cocugu oynamanın zamanı gelmisti...

DERİNİN GOZUNDEN....

Bir sure istanbul manzarasını izledim. Hıckırıklarımda guzel deniz sesine eslik etti . Aslında istanbul bana gore degildi. Basa cıkamıyordum. Birseylerin yuku uzerimdeydi ve beni cokertmeyi basarıyordu. Artık kaldıramıyordum. Ben kimseye bir sey yapmamıstım, tanrı beni nelerle sınıyordu, once abim, canım abimm.... ve bir posta daha goz yası.... kendimi topraladım ve dusunmeye devam ettim.

Sonra tam Aliyle mutlu olucagım derken eskiden deli gibi asık oldugum cocuk Kuzey Korkmaz birden bana rusvet teklif ediyor... bu nasıl bir seydir? Cok karısık cookk... hersey kafamı kurcalıyor, deliricegim, ben ne yapacagım. Bir yanım git kuzeyi bul teklifini kabul et diyor cunku o katili kendim ortadan kaldımak istiyorum, abimin kanı yerde kalmayacak,ben temizleyecegim o pisligi bu hayattan... icim sehvetle ve arzuyla dolaken, kuzey aklıma geliyor, her seferinde oldugu gibi herseyi untamı saglıyor sadece bakısları. Cok , kelimesi az kalır ayip cekici biri. Beni delirtmeyi basarabilecek dercede.

Bu yuzden cok fazla goz teması kurmamıstım. Kendimde olamıyordum ona bakısımda , acayip tahrik etmeyi basarıyordu. Tam onu dusunmeyecegim dedigimde, yanımda beliriyordu sanki ve icime bir inme indiriyordu. Bu inme kalbimden geliyordu ve heyecanlanmamı saglıyordu. Sanırım ona asık olmustum.

Hayır hayır boyle  olamamalı,  Ali ye ihanet edemem. O tum kotu gunlerimde yanımdaydı. O gunleri beraber askımızla atlatmıstık ve simdi ben onun guvenini sarsamamazdım. Bunu haketmeyecek kadar iyi biriydi. Gerci bende onu hak etmiyordum. Bunu hic bir zaman kendime yediremeyecegim biliyorum ama onu da seviyordum hemde cok.

Bir sure daha guvercinlere yem atarak beynimi gerkesiz dusuncelerden bosaltmayı denedim. Denizin kokusu uykumu getirmeyi basarmıstı. Ayagı kalkıp iskeleye dogruyurdum. Balıkcılar bu saatte buralara gelmiyordu. Ayakkabılarımı cıkartıp, ayaklarımı suyu hissedecegim kadar sarkıtıp oturdum. Bu essiz manzara ve martılar beni hayata geri baglamaya yetti. Biraz daha dusundum...

Ali aklımdan cıkmıyordu, bir seyler kafamı kurcalıyordu ama ne?

Belkide, sadece acımı dindirdigi icin ona asık olmustum ,belkide gercek bir ask degildi. O benim yaramı sarmıstı ve ben ona baglanmıstım. Yeni yeni abimin sokunu atlatıyorum ve beni korkutan bir sey var bu dusunduklerimin dogru olaması. Gun gectikce acım dindikce , Aliden uzaklasıyordum, bana artık yabancı gibi gelmeye baslamıstı son gunler, istegim azalmıstı ve artık sevismiyorduk. O benden uzaklasmıyordu. Ama ben garip bir sekilde onu elimin tersiyle itiyordum. Ona asık oldugumu sanmıyorum, kotu gunlerimde sadece ona fazla baglanmıstım ve acımı dindirmek icin sevgi aramıstım, o sevgiyi Ali den alınca asık olugumu sanmıstım belkide su an dusundugumde bunlar bir cok soruma cevap veriyordu. Mantıklıydı. Artık onun icin bir sey hissetmiyordum. Onu kullanmıstım ve ben , cok uzgunum.

Bunu ona nasıl acıklayacagımı dusunurken , gunes yavasca batıyordu, etrafi turuncumsu renk kaplamıstı. Etraf ne karanlık ne aydınlık bir hale burunmustu. Bu beni anlatıyordu. Kararsızdım. Hemde cok. Ne diyecegimi bilmiyordum. Ondan uzaklasmaya basladıgımı hissedeli 2 gun olmustu ve ben hic boyle dusunmemistim. En iyisi esyalarımı toplayıp ona gorunmeden yurda geri donmekti, her sey eskisi gibi sıkıcı ve alısagelmis olacaktı.....biliyordum.

Ama sevmedigim birinin yanında daha cok kalarak onu uzmeye hakkım yoktu. Bana baglanırsa ayrılmak daha zor olurdu. Daha cok uzulurdu.

Onu resmen yuz ustu bırakacaktım, icimdeki   melek yapama desede onu dinlemeyecektim. Basıma ne geldiyse iyi niyetimdendolayı geldi. Bu kez ciddiydim. Bir an once bitirmeliydim. Kararımı coktan vermistim. Taksi cagırıp Alinin evini tarif ettim.

Yolda giderken soyleyecegim kelimeleri sectim. Yumusak ama tas kalpli davranacaktım, bunlar sırf onun iyligi icin, ona daha fazla acı yasatamazdım,buna hakkım yoktu, bir an once ayrılmalıydık...  yoksa uzulen o olacaktı. Sey diyecektim...

-Ali daha fazla yapamamyacagım, uzgunum, ben seni hak etmiyorum, bitmeli, uzgunum.

Daha sonra bavulumu alıp cekip

gidecektim, tıpkı  filimlerdeki kotu kızlar gibi.

Ben bu degildim asla yapamazdım ama yapmak zorundaydım. Her ne kadar tas kalpli olamasmada , her ne kadar sogukkanlı olmasamda , bugun oyle davranacaktım, bu benim icin zor olacaktı ama yapacaktım onun icin.

Aptal bir heves icin bana baglanmasına izin vermezdim. Ben bu degildim. Sevmedigim ama zor gunlerimde bana iyi gelerek asık olmusum gibi gozuken Aliye elveda deme zamanı gelmisti. Onu daha fazla incitmek istemiyordum... bitmeliydi, sevmedigim birinn yanında kalalamazdım.

Taksimetrede yazan rakamı verdikten sonra indim. Binaya soyle bir baktım ic gecirerek. Burada bir aylıgına ask yuvası kurmustuk beraber. İki yaralı kus olarak. Ben copleri bulmustum. Ali ise evi yapmıstı sanki. İki yaralı, yanlız kustuk biz aslında ve askı buludugumuzu sanmıstık.

Ama yanılmısım , biz aynı yuvaların kardes kuslarıyız. İkimizde yuvamızdan dusmus kanadı kırılmıs iki kusuz ve birbirizden destek alarak yuvamıza beraber gitmeye calıstık. Ve sonunda ayrılma vaktimiz geldi.

Umarım beni anlayısla karsılar, cunku onu kaybedersem bir daha  yasayamam, o benim en buyuk destekcim , ama asık oldugum adam degil, asla olamaz.

Merdivenlerden emin adımlarla cıktım. Bana verdigi anahtarla kapıyı actım. İceri seslendim ama cevap gelmedi. Daha gelmemisti. Cok sevinmistim konusmak zorunda kalamayacaktım, not bıraksam yeter. Vakit kaybetmeyip esyalarımı toplayıp bavula tıktım. Bir kagıt kalem alıp bugun aklımdan gecen her seyi en ince ayrıntısıyla yazdım ve fark edebilecegi biryere bıraktım kagıdı. Kapıyı carpıp oradan cıktım. Huzunle kapıya baktım. Onun adını gorunce tekrar irkildim, anahtarı paspasın altına koydum.

Aglamamaya calısarak , caddeye yuruyup taksi cagırdım. Taksiye biner binmez aglamaya basladım, zar zor bizim yurdu tarif ettim.....