အမျိုးသားခုနစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ရမယ်တဲ့..! ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..? [ 2 ]

199

ယဲ့ကျန့်ဟန်က ပြုံးကာ.. : “ဒီလိုရမ္မက်ကြီးတဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်ရထားတာ ကိုယ် အရမ်းကံကောင်းတာပဲနော်..”

ယဲ့ကျန့်ဟန်က ‘ဦးလေး’ ဟူသော အသုံးအနှုန်းဖြင့် အချိန်ကြာကြာ ကစားတော့မည်မှန်း ခြူးမုယွင် သိလိုက်သည်။ သူ၏ မျက်နှာထက်ဝယ် ရွံရှာစက်ဆုပ်သလို ပြုမူနေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာတော့ မည်သည့်ခံစားချက်မျှမရှိ။

ယဲ့ကျန့်ဟန် သဘောကျမှတော့ သူလည်း ပါဝင်ကစားပေးရမှာပေါ့။ အဆုံးသတ်ထိ ဘယ်သူတောင့်ခံနိုင်မလဲဆိုတာ ကြည့်ရသေးတာပေါ့..!

ထောင့်သုံးထောင့် မီးလင်းနေပြီဖြစ်သော ပုံတူပန်းချီကားကို ကြည့်လျှင် ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ငြိတွယ်နေမှန်း သိသာနေတော့သည်။ သို့သော် ခြူးမုယွင်၏စိတ်ထဲ အနည်းငယ် နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေဆဲ။

အစကတော့ ယဲ့ကျန့်ဟန်ကို ချစ်ကြိုးသွယ်ရန် အခက်ခဲဆုံးလူဟု ထင်ထားခဲ့၏။ သို့သော် ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ထိုအမျိုးသားက အလွယ်ဆုံးတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ခြူးမုယွင်ဘက်မှ ‘ရိုးသားဖြူစင်’သယောင် သရုပ်မဆောင်ခဲ့ရသလို အချစ်ကစားပွဲလည်း မခင်းလိုက်ရပေ။ အကြိမ်အနည်းငယ် ချစ်တင်းနှောလိုက်ရုံဖြင့် ( ဟုတ်ပါပြီ.. အကြိမ်အနည်းငယ်ထက် ပိုတာပေါ့) ယဲ့ကျန့်ဟန်၏ ပုံတူပန်းချီကား မီးလင်းလာခဲ့သည်။

ဤအတိုင်းဆက်ဖြစ်နေလျှင် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ပုံတူပန်းချီတစ်ခုလုံး မီးလင်းသွားလိမ့်မည်။

‘လက်ထပ်ခွင့်’ ဟူသည်ကား အပေါ်ယံအယောင်ပြသာ။ အနှီလုပ်ငန်းစဉ်နှင့် ပတ်သက်၍ ခြူးမုယွင် အဖြေရှာနိုင်ခဲ့သည်။ ပုံတူပန်းချီတစ်ခုလုံး မီးလင်းအောင် လုပ်နိုင်သရွေ့ ‘လက်ထပ်ကတိ’ကို ချော့မော့ပြီး ပြောခိုင်းလျှင်ပင် အကျုံးဝင်ပေလိမ့်မည်။

တကယ်တမ်း ဤမျှ ရိုးရှင်းပါမည်လော။

ခြူးမုယွင်၏စိတ်ထဲ တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသလို တစ်ချိန်လုံး ခံစားနေခဲ့ရ၏။ ရှို့လော်နယ်မြေမှ ပြန်ထွက်လာပြီးကတည်းက ယဲ့ကျန့်ဟန်သည် ပုံမှန်မဟုတ်တော့ပေ။ ခြူးမုယွင်၏စိတ်ထဲ တစ်စုံတစ်ရာကို တွက်ဆမိသော်ငြား အနှီထင်မြင်ချက်က ယုတ္တိမရှိပြန်ပေ။