Phantom Of Love (Friend Series #2) | ✓

Prologue

         "Two souls from the past will encounter again for the third time, to fix broken hearts and promises."

          ♡————————————♡

TW: Gunshots

I fasten my pace as I run towards the forest. I can hear gunshots na ikinagulat ko. Napaupo ako sa damuhan at napatakip sa tenga.

Naririnig ko ang pagtawag sa aking pangalan at pilit ko na tumayo para tumakbo. I didn't mind the scratches that I get from the branches and bushes na nagkakalat sa paligid. Basta kailangan ko na makaalis dito.

"Iraia!!" sigaw niya at nanlaki ang mata ko na nilingon kung saan nanggaling ang malakas na sigaw.

I kept running habang nakatingin sa likod. Baka masundan nila ako. I need to get away from her.

Nagulat ako ng biglang may bumangga saakin kaya sabay kaming napaupo.

"Ouch..." the boy groaned.

"H-help m-me please! H-hide me, I n-need to get away from her!" I begged and crawled towards him.

Nanlaki ang mga mata niya nang makita ako.  He saw the scratches and bruises on my arm and legs.

Agad niya akong tinulungan tumayo at pinagpag ang kanyang damit.

"What are you doing here in the forest? In the middle of the night?" nagtatakang tanong niya.

"Please, I beg you hide me please. May humahabol saakin, I can't let myself be kidnapped by her. Please help me..." naiiyak na pakiusap ko. Nakita ko kung paano lumamlam ang kanyang mga mata.

Nagulat kami ng biglang may nagpaputok ng baril at sumigaw ng pangalan ko. "Iraia!!" sigaw niya at nanlaki ang mata ko.

Mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at hinila palabas ng kagubatan. We run away from the sounds of gunshots hanggang sa hindi na namin narinig yun.

Habol hininga kaming tumigil malapit sa may kubo. "Let's stay here, baka hinahanap kana ng magulang mo. Dadalhin kita bukas kayla tita at magpapatulong tayo sa pulis para hanapin ka." aniya nang hindi binibitawan ang kamay ko.

I stared at him. How could such a young boy be think that matured?

"T-thank you," sabi ko sa kanya at nilingon ako.

Binuksan niya ang pinto ng kubo at hinila ako papasok. He found a wooden chair at pinaupo ako dun. He seated beside me at pinagcross ang braso.

"Okay ka lang? Masakit ba paa mo kakatakbo?" mahinang tanong niya.

"Siguro nag-aalala na sayo ang mama m-" bigla ko siyang hinarap at tinignan ng masama.

"Hindi siya nag-aalala! She hates me! I hate her!!" sigaw ko sa kanya na siyang ikinagulat niya.

I battled my fist.

Kumalma ako ng kinuha niya ang kanyang kwentas at inilagay sa aking leeg. Nanlaki ang mata ko sa kanyang ginawa.

"Keep this, He will guard you from above," aniya at hinawakan ko ang gintong cross na nakalagay sa leeg ko. I hold on it tightly, silently wishing that he will guard us tonight until Dad finds us.

"Can you promise me that you won't take it off?" he asked.

"Promise." I swear to him and sealed it with a pinky promise.

I was holding the necklace very tightly in my small hands.

"What's your name?" tanong niya at umiling ako.

"Dad said, I can't tell my name to strangers," I honestly said at tumango siya.

Silence surrounded us and it was very loud. Walang ni isa saamin ang nagsasalita, ang malalalim na paghinga lang namin ang naririnig.

Tumikhin ako.

"Ikaw, ano pangalan mo?" pabalik na tanong ko. He smirked at me.

"I don't tell my name to strangers," panggagaya niya saakin, sinimangutan ko siya na siyang ikinatawa niya.

"Ilang taon ka na?" tanong ko.

"8, ikaw?"

"7" sagot ko na ikinatawa niya.

"Let's stay here for tonight, siguro ligt-" napatigil siya sa pagsasalita ng biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang armadong lalaki.

Nawalan ng dugo ang mukha ko nang madilim siyang tumingin saamin. I felt my heart pounding.

Napatayo kami at agad akong itinago ng batang lalaki sa kanyang likod.

Itinutok niya saamin ang baril, I heard the glass shutters and gunshots. I felt arms wrapped around me hanggang sa nawalan ako ng malay.