Chapter 19

295 2 1
                                    

Iraia's POV

Mabilis ko na nabitawan ang kutsara at tinidor na hawak ko habang nakatingin sa kanila.

"What?!" malakas na sigaw at napatayo.

"You're marrying that woman?! Eh diba pagkikita niyo palang?!" sigaw ko.

"Yvaine and I have been in a relationship for 3 years already." paliwanag niya na nagpatigil sa akin.

I scoffed in disbelief as I looked at them.

"Kaya pala minsan ka lang umuuwi dito sa bahay kasi kasama mo yang babae mo?!" hindi makapaniwalang sigaw ko sa kanila.

"Why are you shouting at me?!" malakas na sigaw pabalik ni Dad.

"Because I can't believe that you betrayed me! Sinabi mo dati na you will focus on me! And yet ano 'to?!"

Tears were starting to form around my eyes as I looked at him.

"I did not betray you! Hindi kita iiwan Iraia!"

"You are just saying it now pero kapag magpakasal na kayo, alam ko na magiging stranger nalang ako dito sa bahay! Kagaya ng dati! You will focus on building your own family that you will forget me!" I felt a lump on my throat.

I can't bear to imagine him happily enjoying his new family while I am here being left behind. Broken and miserable. Scattered pieces.

Hindi ko kakayanin na iwan ulit. Minsan na akong naging mag-isa at hindi ko kakayanin maulit muli yun.

Silence filled the room as I sobbed infront of them. Tears rolling down my eyes.

I can feel my heart shattering into pieces. My family that was once fixed will be broken again.

I can't help but to sob harder remembering the memories I shared with Dad. The three of us, me, him and kuya. Without mom it felt like home.

It was fine with me na kahit kaming tatlo lang sa isang malaking bahay. As long as masaya kami. The laughter, memories, and jokes we shared inside this house makes it a home. A sanctuary.

Gusto ko maging makasarili. I want to keep my family with me until the very end of this lifetime.

I didn't imagine that one of my greatest fear is right in front of me. Pakiramdam ko unti-unting kinukuha sa akin ng mundo ang mga mahal ko.

Alam ng mundo kung paano ako durugin ng husto. Hanggang sa hindi ko na kayanin.

Ayaw ko na kunin sa akin pati ang pamilya ko. All my life, I've always wanted a happy family at ngayong mayroon na, pilit naman itong kinukuha sa akin.

Kahit kailan hindi ko hinangad na magkaroon ng pagmamahal galing sa ina kasi alam ko na andito si dad sa tabi ko. He made me feel that he was enough hanggang sa masanay na ako sa kanyang presensya at pagmamahal.

Mahal na mahal ko ang aking ama. He was like a mother and a father figure to me. Hindi siya kailan man nagkulang sa pagbibigay ng pagmamahal sa akin.

At ang pagmamahal niyang yun ay gusto ko na ipagkait kahit kanino. Gusto ko akin lang lahat ng 'yun.

Pero ngayon hindi ko na kaya maging kampante na sa akin lang ang pagmamahal niya. Kasi ngayon, meron na akong kahati.

I can feel my heart aching with an extreme pain. A pain that I once felt before.

"Anak... hindi ganun," aniya ng basag na boses.

"What if she's just like mom!?! No one knows what's her agenda! What if she's just after our money just like mom!? What if she will hurt me just like mom!? Dad do know what she could do that mom could do too?!" malakas na sigaw ko.

"Iraia fucking wake up! she's not like your mom!" malakas na sigaw niya habang nanlilisik ang matang nakatingin sa akin.

"You already said that years ago! That mom wouldn't hurt me but ended up much worst! How could I trust you with that word!?" malakas na sigaw ko pabalik.

Nagulat ako ng malakas niya akong sinampal dahilan para mapabaling ang ulo ko sa kabila.

"Dad!" sigaw ni kuya at mabilis akong tinago sa likod niya.

I looked up to see Dad as my tears burst. I can't believe he slapped me.

He looked like taken back from what he did.

"A-anak-" he tried to reach out to me but kuya blocked his body to protect me from him.

"You're just like mom." Seryosong sabi ko at tumingin sa kanya ng mariin.

Mukhang natigilan siya sa sinabi ko. I glanced at Yvaine and she was stunned from what she seen.

She was the reason why this family is toring apart.

"You just ruined our family for the second time, Dad. You just broke your own promise."  sabi ko bago umalis ng bahay. Agad akong sumakay sa kotse ni kuya para magpahatid.

Marahas ko na pinahid ang nagbabadyang luha sa mata ko pago huminga ng malalim.

Hindi nagtagal pumasok si Kuya sa kotse niya at pinaharurot paalis. None of us talked the whole ride.

I was just looking outside the window staring blankly. When we arrived at school mabilis akong bumaba at nag paalam.

He just nodded at me and drove off. He knew that I needed space.

Malakas akong napabuntong hininga habang nakatingin sa gate. I smiled widely before entering the campus.

Atleast here, I can feel ease.

____________________

parang kanina lang tawang tawa ako tas ngayon umiiyak na T_T

Phantom Of Love (Friend Series #2) | ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon