ARRANGED (Buencamino Cousins Series 1)

chapter 1

My alarmclock makes me awake. Agad akong pumasok sa bathroom at nag shower.

I wear Black flared and steel black blazer. Inside of that is a white polo with a gray necktie. I partnered it with Black stilleto.

I curled my hair and handled my gucci shoulder bag. Bumaba na ako para sana mag paalam ang kaso lang wala na akong naabutan sa ibaba.

"Madame, your parents is waiting for you. In Buencamino's Enterprise building. They need you in 15 minutes." biglaang saad ni Kuya Desidido na nasa likuran ko na pala, nilingon ko ito at nginitian.

"Then, let's go," anya ko.

Nakabukas na ang backseat ng pinapagamit saakin nila mama at papa na kotse, at ako naman 'tong si makulit at ayaw talagang mag pasundo kung kaya ko naman na mag drive para sa sarili ko.

Mabilis akong tumakbo papunta sa bugatti chirron ko. Mabuti nalang at sanay akong laging naka-sandals at hindi ako natapilok. "Kuya sasakay nalang po ako sa sasakyan ko, salamat!" 'di naman makukumbinsi ito kung papahabain pa ang usapan. Ayoko rin namang makipagtalo pa. Nakakatamad para sa ganoon.

Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan at mabilis din namang tumigil nang makakita ako ng nag ku-kumpulang tao. Ipinara ko ang kotse at pinuntahan din iyon.

Napamulagat ako nang makita ang nakahilatang lalaki na nag aagaw buhay. Tumakbo ako at lumuhod sa harap nya, sya nalang ang gulat ko nang malaman kung sino iyon.

Ito nga si Stone Axel Buencamino, wala na sa tamang huwisyo ang utak ko basta maligtas lang ang lalaki, hinalukat ko ang bag ko at tumawag nang ambulansya.

"Help me!" I yelled as I wanted to back his normal breathing,

"Get my b-bag on m-my car," narinig kong sabi n'ya. Kasimbilis ata nang kidlat kong ginawa ang utos nya. Binigay ko ito kaagad sakanya na mabilis nya ring hinalungkat may kinuha syang parang breathing nebulizer. Bakit ba sa gitna siya nang kalsada inatake nito?! May pinindot sya roon para gumana at initapat sa bibig nya kasabay naman non ang pag iingay nang sirena ng ambulansiya.

Nakahingang maluwag na napaupo ako sa sahig, nakarinig ako nang malakas na yabag kaya hinarap ko iyon, at andun nga ang tumatakbong si... si... wait... m-mag kambal pala sila?..

Hindi ko na lang ito pinansin at pinagtuunan ang lalaking iniligtas. Mukha kasi itong palakaibigan kaysa sa mukhang masungit kanina.

"Are you okay now, Sir?" I asked pero hindi nato nakasagot ng humarang ang masungit na bultong iyon.

"Kamusta ka?!" Biglaang nag sitayuan ang mga balahibo ko sa batok nang marinig ang baritonong boses nito.

"Miss G-Gray, thank you sa pagtulong sa'kin," nahihirapan paring ani ng aking tinulungan kanina.

Napangiti naman ako. "My pleasure to help you and just call me Ivory, aalis na 'ko, Mr. Buencaminos. Hope that I'll never see you again in this wholesome road." magalang akong tumalikod at akmang aalis na nang mag salita ang baritonong boses na iyon.

"Thank you, Velvety." The voice on the other hand, Stone Axel who's looking at me with his green tantalising eyes.

I immediately run into my car and look at my watch to see that i have ten minutes remaining. I drove fast as I can. Ten minutes.

I safely arrived, bumaba ako at nag mamadaling pumasok sa building, "Good morning Madame," ani nang isa kong empleyado, tumango lang ako at dumiretso na.

"A pleasant morning, Ma'am. Everyone is waiting for you in the meeting room. Care to join me, please," ani nang secretary kong si Sugar. We enter the meeting room and yes kaagad na nandito ang buong pamilya nang Buencamino.