EN FAZLA NE OLABİLİR Kİ?!

✨YİRMİ BİR✨

Satır aralarına emoji bırakır mısınızz? Her biriniz 1 tane

Bölüm Şarkısı:
~Hayır Olamaz

°•3 Hafta Sonra•°

"Bak hâlâ kendi gitmiş diyor! Kör müsünüz onun bunun çocukları!"

Doğu şaşkınlıkla karşısındaki polislere bakarken Umut, Gediz'i tutmaya çalışıyordu.

Kaç hafta sonra ablasıyla ilgili bir ipucu bulmuşlardı ve polisler bu konuda hiçbir şey yapmıyorlardı.

Gediz, Umut'un kollarından kurtulup 2 polisin önünde durdu. "Madem bundan sonrasına karışmıyorsunuz, o zaman kendimiz hallederiz."

Doğu yutkundu. "Ablam, bilerek falan kaçmaz. Üstelik reşit değil. Onu bulmalısınız."

2 polisten biri ona döndü. "Sizi anlıyorum. Onu aramayacağımızı söylemiyoruz. Sadece bu olay, adam kaçırmaya girmiyor. Mevsim Çeçen, kendi isteğiyle o arabaya biniyor. Herhangi bir zorlama veya tehtid görünmüyor. Tabiki reşit olmadığı için onu alma şansınız va-"

"Hâlâ kendi isteğiyle diyor ya!"

Doğu, abisine kısa bir bakış atıp tekrar polise döndü. "Ne yapmamız gerekiyor? Urfa'ya gitmiş belli ki. Onu nasıl bulabiliriz?"

"Onun bulunduğunu düşündüğünüz eve arama izni çıkarttırabilirsiniz." dedi kısaca. Buradan hemen gitmek istiyordu. Amirleri bu olayı kapatmaları gerektiğini söylemişti.

Yanındaki diğer polise baktı. Tekrar Çeçenlere döndü. "İyi günler."

Polisler hızlıca oradan uzaklaşırken Gediz arkalarından küfürler savurdu. "Gerçek polis bile değil bunlar!"

Doğu, abisinin yanına gidip kolunu tuttu. "Urfa'ya gidelim abi. Ablam daha reşit değil. Onu bulursak zorlanmadan polisler yardımıyla alabiliriz."

Umut hızlıca kafasını salladı. "Mevsim'i bulduk sayılır zaten. Hangi şehirde olduğunu öğrendiğimize göre hazırlanabiliriz."

Gediz, uzamaya başlamış dağınık sakallarını kaşıdı. "Polislerin içine kadar adam sokmuşlar." dedi küfür eder gibi. "Mevsim'in adına kayıtlı bir uçak rezervasyonu varken bundan şimdi haberimiz oluyor."

Umut yorgun gözlerle abisine baktı. "Farkındayız abi. Baksana, Mevsim kendi isteğiyle gitmiş gibi göstermişler."

Polislerin gösterdiği kısa video aklına gelince gözleri seyirir gibi oldu. Haftalardır kardeşlerini arıyorlardı ve kaçırıldığı günün akşamına doğru olan videoyu daha yeni görmüşlerdi. Abisi haklıydı. Polislerin arasında bile onların adamı vardı.

"Bir şeyler mi bulmuşlar? Ne oldu?"

Üçü de hastane koridorundan gelen Mete'ye baktılar. Mavi-yeşil gözleri, kardeşlerinin üzerinde dolaştı. O da 2 hafta önce gelmişti. Ne olduğunu bile tam bilmeden abilerine yardım etmeye çalışmıştı.

Daha tanışmadığı kız kardeşinin 1. haftadan kaçırıldığını bilmek onu rahatsız ediyordu. Oysa biraz daha sabretselerdi Mete, ara tatilin 2. günü aldığı hediyelerle gelecekti. Kardeşiyle tanışmayı çok istiyordu. Annesi ona söylediğinde bile neredeyse sınavlarını bırakıp gelecekti.

Ki şuan bunun için pişmandı. Öğrendiği ilk gün gelmeliydi. En azından kardeşiyle tanışmalıydı!

"Bir şey olduğu yok." dedi sinirle Gediz. "Polisler aramayı durdurdu."

Mete şaşkınlıkla abisine baktı. "Neden?"

Uykusuzluktan şişmiş gözlerini kaşıdı Gediz. "Kendi isteğiyle gitmişmiş. Urfa'ya götürmüşler onu."